Zasrjew^[1] (němsce Rosendorf, do 1540 Scheißendorf)^[2] bě delnjołužiska wjes w Złokomorowskim wokrjesu. Wona ležeše něhdźe dźewjeć kilometrow sewjerowuchodnje Złokomorowskeho stareho města podłu dróhi do Lěski a měješe hromadźe ze Žarnowom něhdźe 340 wobydlerjow. Wot lěta 1965 bu Zasrjew wopušćeny a w lěće 1972 za Sedličansku jamu wotbagrowana. Wobydlerjo přesydlichu so hłownje do Ranja, Sedlišća a Złeho Komorowa.

Susodne wjeski běchu Bukojna, Zły Komorow a wjesny dźěl Žarnow na juhozapadźe, Lěska a Wołobuz na sewjerowuchodźe, Sedlišćo na sewjeru kaž tež Košyna, Košynka a Škódow na juhu. Na městnje něhdyšeje wsy nadeńdźe so dźensa Sedličanski jězor.

Prěnje znate naspomnjenje wjeski jako Sasseraw pochadźa z lěta 1439. Hižo 1474 mjenowaše so wona němsce Scheysendorff. Serbske wjesne mjeno, zestajene ze słowa „srać“ a prefiksom „za“, bě najskerje wusměšenske mjeno za najmjeńšu wjesku blišeje wokoliny, kotraž měješe nimo toho tež chětro špatne pódy. W 16. lětstotku dósta wjes lěpje klinčace němske mjeno Rosendorf.

Wjeska słušeše do Złokomorowskeho knjejstwa, kotrež bu wokoło 1450 přetworjene na kursakski hamt. Hač do lěta 1574 słušeše tež cyrkwinsce do Złeho Komorowa, bu pak w tutym lěće přefarowana do Žarnowa, jako dósta tamniša kapałka status wosadneje cyrkwje. Po wotchadźe poslednjeho Žarnowskeho fararja w lěće 1967 staraše so hač do wotbagrowanja Prožymska wosada sobu wo Zasrjew.

Po statistice Arnošta Muki běchu we 1880tych lětach wšitcy 154 wobydlerjow Serbja,^[3] při čimž so w někotrych swójbach – kaž w susodnej Lěsce – z dźěćimi hižo němsce rěčeše. Serbsku drastu nošachu někotre žony hišće hač do Druheje swětoweje wójny; někotre serbske nałožki kaž camprowanje hajachu hišće hač k přesydlenju.

• 
  Wopomnišćo za Žarnow a Zasrjew při brjoze Sedličanskeho jězora
• 
  Zhromadny row za Žarnow a Zasrjew na Złokomorowskim lěsnym pohrjebnišću
• 
  Zasrjew na karće z lěta 1857

• Frank Förster: Verschwundene Dörfer im Lausitzer Braunkohlenrevier. [=Spisy Serbskeho instituta 8] Wobdźěłane a rozšěrjene wudaće, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2014, str. 248–256, ISBN 978-3-7420-1623-2.

1. ↑ Rosendorf/Zasrjew w Archiwje zhubjenych wsow (delnjoserbsce) (němsce)
2. ↑ Das genealogische Ortsverzeichnis (GOV), Seite 62 (PDF; 2,7 MB) (němsce)
3. ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski

• Zasrjew w datowej bance delnjoserbskich městnych mjenow na dolnoserbski.de (delnjoserbsce)