O transbordador espacial ou lanzadeira espacial da NASA, oficialmente chamado «Space Transportation System» (STS ou Sistema de Transporte Espacial en galego), foi a astronave empregada durante 30 anos polo goberno dos Estados Unidos de América para as súas misións tripuladas no espazo, que foi retirado de servizo no 2011.^[1] A plataforma de lanzamento componse dun gran tanque externo (ET), de cor vermella, dous foguetes aceleradores sólidos (SRB), de cor branca, e un avión espacial, o cal é o transbordador espacial propiamente dito. O transbordador mesmo conta cos seus propios motores principais (SSME).

A lanzadeira transportou astronautas e carga útil (tal como satélites ou partes da estación espacial) até a órbita baixa terrestre, na parte superior da atmosfera terrestre (ou termosfera).^[2] Polo xeral, a súa tripulación estivo composta por cinco ou sete persoas. A capacidade de carga útil foi de 22 700 kg. Cando a misión do transbordador rematou, foron accionados ps propulsores da «Orbital Maneuvering System» (OMS ou Sistema de Manobra Orbital) e reentrou na baixa atmosfera. Durante o descenso, o orbitador desacelera a súa velocidade hipersónica principalmente a través da aerofreada, e despois, polo proceso de aterraxe, actuou como un planador, aterrando totalmente sen a axuda dos motores («deadstick»).

Notas

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Transbordador espacial

Outros artigos

• Transbordador espacial Columbia
• Transbordador espacial Challenger
• Transbordador espacial Discovery
• Transbordador espacial Atlantis
• Transbordador espacial Endeavour

Ligazóns externas

• Manual de referencia NSTS (1988) (en inglés)
• Como funciona a lanzadeira espacial (en inglés)
• NASA Human Spaceflight - ShuttleArquivado 06 de novembro de 2005 en Wayback Machine. (status actual de misións de lanzadeiras) (en inglés)