Soiuz 7K-LOK

Descrición
Función:	Misións lunares.
Tripulación:	Deseñada para dous tripulantes, nunca chegou a voar con cosmonautas a bordo.[1][2]
Dimensións
Altura::	10,06 m
Diámetro:	2,2 m
Lanzamento Carga útil:	-
Retorno de Carga útil:	-
Masa no lanzamento:	9850 kg[2]
Volume Presurizado:	-
Enerxía Eléctrica
Fonte:	Células de comsbutible
Tamaño:
Enerxía Xerada:
Motores a bordo
Motor principal:	1 x Bloque I
Propulsores:	24 propulsores para control de actitude.
Rendemento
Resistencia:
Apoapse:
Periapse :
Inclinación:
Lanzamento
Sitio de Lanzamento:	Cosmódromo de Baikonur
Rampla:
Foguete Acelerador:	N1

Soiuz 7K-LOK foi un modelo de nave Soiuz deseñado para misións lunares. Foi o maior tipo de Soiuz xamais desenvolvido, pero finalmente non chegou a alcanzar o espazo.^[1][2]

A 7K-LOK foi a réplica soviética ao módulo de mando e servizo Apollo dos Estados Unidos, pensada para levar aos cosmonautas á órbita da Lúa. Era completamente diferente das Soiuz tradicionais en moitos aspectos, cun sistema de acoplamento máis lixeiro, un módulo frontal para o sistema de control de reacción, unha cúpula desde a que un cosmonauta podería dirixir un acoplamento manual co módulo lunar e un módulo de servizo cun motor moito máis potente que calquera usado ata entón nos demais modelos. O módulo de regreso era basicamente igual, aínda que máis pesado, que no resto das Soiuz . O sistema de xeración de enerxía a bordo tamén era novedoso, usando células de combustible alimentadas por hidróxeno e osíxeno líquidos, como nas naves Apolo, en lugar de por paneis solares.^[1][2]

O único intento de lanzamento dunha Soiuz LK-OK, non tripulada, tivo lugar o 23 de novembro de 1972 a bordo dun foguete N1 que finalizou en fracaso debido á explosión do foguete.^[1][2]

A Soiuz 7K-LOK constaba das seguintes partes, de diante para atrás:

• SU (Stikovochniy Uzel, Dispositivo de Acoplamento): era un cono truncado de 455 mm de longo terminado en tres sondas para acoplarse firmemente co módulo lunar ou outra Soiuz . Tiña a vantaxe de non necesitar unha aliñación moi precisa para poder facer o acoplamento coa outra nave.
• DOK (Dvigateliy Orbitalniy Kompleks, Sistema de Propulsión Orbital): tería proporcionado orientación para a nave durante a fase de transferencia translunar e na órbita lugar. Tiña forma de cono truncado de 790 mm de longo con seis tanques esféricos de propelente na parte frontal. A masa do módulo era de 800 kg, incluíndo 300 kg de propelente.
• BO (Bitovoy Otsek, Módulo Habitable): similar ó das Soiuz básicas, pero máis amplo e cunha cúpula no frontal para poder facer acoplamentos visuais. Unha portela comunicaba o BO co módulo de descenso, mentres que outra daba acceso ao espazo.
• SA (Spuskaeniy Apparat, Módulo de Descenso): parecido ao módulo de descenso das Soiuz normais, tiña un escudo térmico máis groso para soportar as maiores temperaturas da reentrada desde distancias lunares, e contaba con dúas portelas, unha conectada ao BO e outra para acceso directo ao espazo.
• PO (Perekhodnoy Otsek, Compatimento de Transición): tratábase dun cono truncado que conectaba o SA á parte posterior da nave aloxando motores para manobras de traslación.
• AO (Agregatniy Otsek, Compartimento do Motor): con forma de cilindro, aloxaba o tanque esférico de propelente para o motor principal Bloque I e estaba recuberto de 24 paneis para termorregulación.
• Bloque I: conxunto de motor e tanque de propelente de 1,9 m de diámetro con 3152 kg de tetróxido de nitróxeno e UDMH.
• EO (Energo-Otsek, Módulo de Enerxía): tería conectado a Soiuz co módulo lunar durante o lanzamento. Aloxaba as células de combustible para proporcionar enerxía á nave e estaba recuberto de radiadores para refrixeración.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Soiuz 7K-LOK

• N1