Renacemento dos dinosauros é un termo acuñado nun número de 1975 de Scientific American por Robert Bakker para describir o renovado interese pola paleontoloxía. Isto durou desde os anos 70 até a actualidade, na década de 2020, e foi causado por un grande aumento dos descubrimentos de dinosauros e por novas ideas sobre como vivían.

O "renacemento" cambiou a idea e a aparencia en que os dinosauros eran presentados, tanto polos ilustradores profesionais como ao público.

O descubrimento de Deinonychus por John Ostrom en 1964 é un dos achados fósiles máis importantes.^[1] Deinonychus era un depredador activo que mataba claramente as súas presas saltando e cortando ou apuñalando coa súa "terrible pouta". A evidencia dun estilo de vida verdadeiramente activo incluía longas cadeas de tendóns que corren ao longo da cola, o que o converte nun contrapeso ríxido para saltar e correr. Unha conclusión foi que polo menos algúns dinosauros tiñan un metabolismo elevado, polo que nalgúns casos eran de sangue quente. Isto foi popularizado polo estudante de Ostrom R. T. Bakker. A impresión dos dinosauros como réptiles lentos, de sangue frío e de cerebro pequeno necesitaba ser repensada, polo menos para algúns dos carnívoros.

Estes son os puntos principais temas e descubrimentos paleontolóxicos que marcaron o renacemento dos dinosauros:

• Os dinosauros son un grupo monofilético natural.^{[2] [3]}

• Sangue quente e niveis de actividade. Robert Bakker argumentou que os dinosauros eran animais de sangue quente e activos, capaces de manter períodos de alta actividade.^[4] A súa metodoloxía foi moi debatida entre os científicos.^[5] Agora pénsase que moitos dinosauros tiñan taxas metabólicas máis altas que os réptiles vivos, pero tamén que a situación é complexa e variada.^{[6] [7]} Moitos dinosauros poderían ter taxas metabólicas intermedias.^[8] O descubrimento de plumas nos dinopaxaros afianzou o argumento dos terópodos máis pequenos.^[9]

• Comportamento social dos dinosauros. As pegadas fósiles suxiren que os dinosauros saurópodos se movían en rabaños estruturados, cos adultos que rodeaban aos xuvenís nun anel protector.^[10][11] Os estudos dos niños de dinosauros suxeriron que o dinosauro de pico de pato Maiasaura coidaba das súas crías.^[12]

  

• Movemento dos dinosauros. O renacemento dos dinosauros cambiou a súa representación artística. A ilustración de Bakker de Deinonychus é unha das restauracións de dinosauros máis recoñecíbeis e icónicas^{[13] [14]} Outro resultado dos achados de fósiles modernos é o equilibrio dos dinosauros bípedes. Agora sabemos que os dinosauros se moven co corpo case horizontal, equilibrado sobre as cadeiras por unha cola longa e moitas veces pesada. Esta cola é mantida ríxida por tendóns resistentes que corren ao longo das vértebras. En moitos dinosauros adultos os tendóns da cola osificaron (parcialmente óseos), mantendo a cola máis ríxida.

• Novas teorías da extinción. A suposición de que os dinosauros se extinguiron porque eran inferiores en competición cos mamíferos é errónea. O iridio, un metal que se atopa principalmente nos meteoritos, atopouse na capa límite Cretáceo-Terciario. Tamén se atopou o cráter Chicxulub. Isto suxeriu que a extinción fora causada polo impacto dun meteoro. Máis tarde, a existencia das trampas de Deccan ao mesmo tempo demostrou que un enorme vulcanismo de inundación tamén estaba en funcionamento.

• Impacto cultural. O renacemento dos dinosauros reavivou o interese xeral polos dinosauros. Seguiuse unha avalancha de libros, películas, programas de televisión e publicidade en xeral. Jurassic Park é o exemplo máis coñecido disto.

O descubrimento de novos dinosauros emplumados en China mantivo o tema dos dinosauros na vangarda da investigación e da atención da poboación. Destacan especialmente as formacións xeolóxicas do Cretáceo Inferior na provincia de Liaoning, no nordeste da China. Os animais que se atopan neses Lagerstätten son coñecidos como a biota de Jehol.

• Paleoarte
• Paleontoloxía
• Sitio paleontolóxico