Pablo Insua
| Pablo Insua | |||
|---|---|---|---|
 Insua co Deportivo en 2014 | |||
| Información persoal | |||
| Nome | Pablo Insua Blanco | ||
| Nacemento | 9 de setembro de 1993 (30 anos) | ||
| Lugar de nacemento | Arzúa | ||
| Altura | 1,83 m. | ||
| Posición | Central | ||
| Información de club | |||
| Club actual | Huesca | ||
| Número | 4 | ||
| Carreira xuvenil | |||
| 2002–2004 | Rosalía CF | ||
| 2004–2005 | CD Santiago Sar | ||
| 2005–2006 | Santiago de Compostela CF | ||
| 2008–2010 | Deportivo da Coruña | ||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| 2010–2012 | Deportivo B | 60 | (0) |
| 2012–2017 | Deportivo da Coruña | 59 | (3) |
| 2015–2017 | → Leganés (cedido) | 64 | (2) |
| 2017–2020 | Schalke 04 | 1 | (0) |
| 2018–2020 | → Huesca (cedido) | 17 | (0) |
| 2020–2022 | Huesca | 57 | (0) |
| 2022–2024 | Sporting de Gijón | 68 | (4) |
| 2024– | Granada | 0 | (0) |
| Selección nacional | |||
| 2012 | España sub-19 | 5 | (0) |
| 2012–2013 | España sub-20 | 4 | (0) |
|
Partidos e goles só en liga doméstica. Club: actualizado a 23 de xuño de 2024. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Pablo Insua Blanco, nado en Arzúa o 9 de setembro de 1993, é un futbolista galego, que xoga de defensa central no Granada, da Segunda División.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Inicios (1993-2006)
[editar | editar a fonte]Seu pai, Fernando Insua, fora futbolista e xogara co Bergantiños en Terceira División.[1] Pablo comezou a xogar ao fútbol sala en Arzúa e logo fichouno o Rosalía CF de Santiago de Compostela, a onde o levaba súa nai a adestrar e xogar. Militou catro anos no Rosalía, logo chamado CD Santiago Sar tras a fusión co Colexiata do Sar e logo Santiago de Compostela CF. En 2006 foi elixido mellor xogador sub-13 da Compostela Cup,[2] fichando a continuación polo Deportivo da Coruña.[3]
Deportivo da Coruña (2006-2017)
[editar | editar a fonte]Categorías inferiores e Fabril (2006-2013)
[editar | editar a fonte]Comezou a súa etapa no Deportivo no equipo infantil, pasando logo ao cadete e ao xuvenil e debutou con 16 anos no Fabril en Segunda División B fronte ao Lugo. Tito Ramallo converteuno nun fixo da aliñación esa tempada (2010/11), na que disputou 28 partidos, todos eles como titular, aínda que o equipo acabou descendendo a Terceira División.[1] O seu bo xogo fixo que esa mesma tempada o seu contrato fose renovado por catro anos máis.[4]
Xogou dúas tempadas máis no filial branquiazul e na segunda delas debutou ademais co primeiro equipo en partido oficial, nun partido de liga contra o Athletic de Bilbao no vello San Mamés (1–1). Á semana seguinte, coas baixas de Marchena e Zé Castro, José Luis Oltra colocouno como titular no choque de Copa contra o Mallorca, no que o Dépor empatou (0–0) e quedou eliminado.[5] Disputou dous partidos máis co primeiro equipo esa tempada, fronte a Atlético de Madrid e FC Barcelona, ambos como titular.
Primeiro equipo (2013-2015)
[editar | editar a fonte]Na tempada 2013/14, xa como futbolista do primeiro equipo en Segunda División, converteuse nun titular indiscutible para o técnico Fernando Vázquez, e disputou 40 partidos durante a tempada, todos como titular. Marcou ademais tres goles e os dous primeiros, fronte a Las Palmas e Recreativo de Huelva, significaron cadansúas vitorias por 0-1.[6][7] O equipo logrou o ascenso directo tras acabar segundo por detrás do Eibar.[8] Ademais foi elixido mellor defensa da tempada de Segunda División na Gala dos Premios LFP, superando na votación a Yuri Berchiche (SD Eibar) e a Jean-Sylvain Babin (AD Alcorcón)[9] e renovou co club coruñés até 2018. [10]
Con todo, na tempada 2014/15 o seu rendemento baixou e non contou coa confianza dos técnicos Victor Fernández e Víctor Sánchez. Aínda así chegou a exercer como capitán nun partido de liga contra o Valencia.[1] Na tempada seguinte chegaron ao club Arribas, Fernando Navarro e Sidnei, mentres que Insua saíu cedido ao Leganés, de Segunda División.[11]
Cesións ao CD Leganés (2015-2017)
[editar | editar a fonte]No club madrileño recuperou a titularidade, disputando dende o inicio 38 partidos, e foi un dos piares do equipo no ascenso á Primeira División.[12] No verán de 2016 o presidente do Deportivo Tino Fernández renovoulle o contrato ata 2020 e cedeuno de novo ao Leganés. Na súa segunda tempada en Leganés disputou 30 partidos e anotou un gol fronte ao Alavés en Mendizorrotza.[13] O equipo conseguiu o seu obxectivo de salvar a categoría.
Á súa volta á Coruña o club comunicoulle que o adestrador Pepe Mel non contaba con el e foi traspasado ao Schalke 04, da Bundesliga, nunha operación próxima aos 3.500.000 euros.[14][15]
Schalke 04 (2017-2020)
[editar | editar a fonte]O seu paso polo fútbol alemán viuse condicionado pouco despois da súa chegada, ao ser diagnosticado cunha pleurite e posteriormente unha pericardite que impediron o seu debut ata marzo de 2018, cando, tras dez meses de baixa, xogou o seu primeiro e único partido na Bundesliga, fronte ao Wolfsburg.[16][17]
Cesións á SD Huesca (2018-2020)
[editar | editar a fonte]No verán de 2018, xa recuperado da súa doenza cardíaca, foi cedido á SD Huesca, que se dispoñía a disputar a súa primeira tempada na Primeira División.[18] Con todo, en febreiro sufriu unha rotura do ligamento cruzado anterior do seu xeonllo esquerdo, dicindo adeus á campaña.[19] O equipo acabou descendendo a Segunda e o Schalke 04 volveuno ceder ao club oscense.[20] Tras recuperarse da grave lesión recuperou a titularidade nos últimos partidos da tempada, e contribuíu a un novo ascenso do equipo a Primeira.[21]
SD Huesca (2020-2022)
[editar | editar a fonte]En agosto de 2020 a SD Huesca exerceu a opción de compra obrigatoria que tiña sobre o xogador en caso de ascenso a Primeira e Insua foi traspasado definitivamente ao club aragonés, no que levaba xogando dous anos como cedido.[21] Na tempada 2020/21 descendeu de novo a Segunda co Huesca, no que militou ata o verán de 2022. Disputou un total de 64 partidos co club aragonés.
Sporting de Gijón (2022-2024)
[editar | editar a fonte]A continuación fichou polo Sporting de Gijón, tamén de Segunda, onde foi un fixo e unha peza clave nas aliñacións tanto de Abelardo como do seu sucesor no banco, Miguel Ángel Ramírez.[22] Na tempada 2022/23 formou parella de centrais case sempre co arxentino Izquierdoz, mentres que na seguinte fíxoo co tamén galego Róber Pier, acadando a promoción de ascenso a Primeira.[23] Nas súas dúas campañas en Xixón acumulou un total de 73 encontros, todos eles como titular, e anotou catro goles.
Granada (2024-)
[editar | editar a fonte]En xuño de 2024, tras rematar o seu contrato co Sporting, decidiu non renovalo e aceptar no seu lugar a oferta do Granada, equipo que viña de descender a Segunda.[22]
Selección nacional
[editar | editar a fonte]Xogou na selección española sub-19, coa que se proclamou campión de Europa baixo a dirección de Julen Lopetegui.[24] Posteriormente xogou tamén na selección sub-20 e en 2013 foi convocado por Lopetegui para xogar dous partidos coa selección española sub-21,[25] aínda que finalmente foi desconvocado por mor dunha escordadura de nocello.[26]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Fernández, Xurxo (22 de outubro de 2014). "Pablo Insua: «...Y voy a ser el capitán» del Deportivo". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ "El Villestro ganó en la categoría sub 9 de la Compostela Cup". La Voz de Galicia (en castelán). 9 de xullo de 2006. p. 50.
- ↑ "Pablo Insua: El deportivismo tiene que dejar de ser tibio con la cantera". El Correo Gallego (en castelán). 3 de xullo de 2017. Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ Ventureira, R.; Barreiros, P. (3 de decembro de 2010). "El juvenil que apunta al Deportivo". La Voz de Galicia (en castelán).
- ↑ Torrente, Pepe (27 de novembro de 2012). "Insua apunta a titular el jueves en Copa". Marca (en castelán). Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ Núñez, Alfonso (17 de agosto de 2013). "Un córner que vale tres puntos" (en castelán). Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ Piñeiro, Miguel (11 de novembro de 2013). "El Deportivo gana y convence en campo del Recreativo de Huelva". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ "El Deportivo de La Coruña acompañará al Eibar a Primera" (en castelán). 31 de maio de 2014. Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ "Insua renova a súa vinculación co Deportivo ata 2018". 25 de marzo de 2014. Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ "Pablo Insua, 'Mejor Defensa de la Liga Adelante 2013-14'" (en castelán). 27 de outubro de 2014. Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ "Pablo Insua se marcha cedido al Leganés". La Voz de Galicia (en castelán). 15 de agosto de 2015. Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ "Pablo Insua, renovado y cedido" (en castelán). 15 de xullo de 2016. Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ "Un cabezazo de Insua salva un punto para el Leganés en Vitoria". La Voz de Galicia (en castelán). 21 de xaneiro de 2017. Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ Miranda, Carlos (30 de xuño de 2017). "El Dépor vende a Insua al Schalke 04". La Opinión A Coruña (en castelán). Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ "Pablo Insua, traspasado ao Schalke 04". 29 de xuño de 2017. Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ "Pablo Insua, de baja en el Schalke 04, pierde 8 kilos por una pericarditis" (en castelán). 31 de outubro de 2017. Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ "Insua debuta en la Bundesliga y deja atrás un calvario de diez meses". La Opinión A Coruña (en castelán). 18 de marzo de 2018. Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ Barluenga, Miguel (20 de xullo de 2018). "Pablo Insua, otro central para la SD Huesca" (en castelán). Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ "Insúa dice adiós a la temporada". Mundo Deportivo (en castelán). 11 de febreiro de 2019. Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ "Insua regresa al Huesca" (en castelán). 21 de agosto de 2019. Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ 21,0 21,1 Puyuelo, Jorge (1 de agosto de 2020). "Huesca y Schalke hacen oficial el traspaso de Pablo Insua" (en castelán). Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ 22,0 22,1 Vigil Morán, Alejandro (16 de xuño de 2024). "La emotiva carta de despedida de Insua: «Siempre podré decir orgulloso que jugué en el Sporting, gracias afición, ojalá se ascienda pronto»" (en castelán). Consultado o 23 de xuño de 2024.
- ↑ Souto, Dani (22 de marzo de 2024). "El triángulo casi invencible del Sporting: Yáñez, Insua y Róber Pier" (en castelán). Consultado o 23 de xuño de 2024.
- ↑ "Pablo Insua, campeón de Europa sub-19" (en castelán). 16 de xullo de 2012. Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ "La sub-21 convoca a Insua, que no estará ante el Barça B" (en castelán). 6 de outubro de 2013. Consultado o 12 de marzo de 2021.
- ↑ "La Sub-21 desconvoca a Insua". La Opinión A Coruña (en castelán). 1 de setembro de 2014. Consultado o 12 de marzo de 2021.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Datos do xogador en Soccerway (en castelán).
- Datos do xogador en BDFutbol (en castelán).
| Control de autoridades |
|
|---|
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
