Martín Echegaray
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 28 de outubro de 1866 Freixeiro, España |
| Morte | 18 de xullo de 1931 (64 anos) Baños de Molgas, España |
| Lugar de sepultura | Buenos Aires Cemiterio de Pereiró |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | empresario , político , filántropo |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua castelá |
Familia | |
| Cónxuxe | Inocencia García Iglesias |
| Fillos | sete |
Martín Echegaray Olañeta, nado en Freixeiro (Vigo) o 28 de outubro de 1866 e finado en Baños de Molgas o 18 de xullo de 1931, foi un empresario, político e filántropo galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Emigrou a Buenos Aires con trece anos. Foi dependente de comercio e co tempo converteuse nun próspero comerciante. Amasou unha gran fortuna con negocios de navegación e comercio transoceánico. En 1906 puxo en marcha un proxecto de navegación rápida de grandes transatlánticos entre Europa e o Río da Prata. Formou parte da colectividade galega de Buenos Aires vinculado ás iniciativas para a creación dunha entidade que agrupara á emigración galega como o frustrado Centro Galego a a Unión Galega. Foi tamén colaborador da Sociedade Hispanoamericana Val Miñor. Tamén formou parte dos círculos republicanos e da masonería liberal da capital arxentina e foi membro correspondente da Real Academia Galega.[1][2]
De regreso a España o 13 de maio de 1906, instalouse primeiro en Xixón e despois en Vigo en 1910. Creou con outros socios a Compañía de Tranvías Eléctricos de Vigo, da que foi o primeiro presidente. Mercou a illa de Toralla a Enrique Lameiro e instalou nela unha residencia de verán denominada Vila Gioja. Foi concelleiro en Vigo en 1922. Foi presidente do Centro Republicano Vigués e membro da loxa masónica Vicus nº 8. Morreu cando tomaba as augas en Baños de Molgas e foi soterrado no cemiterio de Pereiró. Máis tarde os seus restos foron trasladados a Buenos Aires, onde descansan nun panteón familiar.
Vida persoal
[editar | editar a fonte]Casou con Inocencia García Iglesias. O seu fillo Segundo Echegaray García foi asasinado polos falanxistas en setembro de 1936. Outros fillos: Juan, Eduarda, Luis, Isabel e Inocencia, exiliáronse, coa nai, na Arxentina e outro fillo, Martín Echegaray García, pintor, permaneceu en Francia.[3]
Recoñecementos
[editar | editar a fonte]Foi nomeado fillo predilecto de Vigo o 14 de marzo de 1907.
Durante a República a estrada que comunicaba a estación de Coruxo con Canido levou o seu nome. Hoxe lévao unha rúa que conecta a Avenida da Florida coa Avenida de Castelao.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Pereira Martínez, Carlos: "Dous séculos de francmasonería en Galicia (1814-2014)" Praza Pública, 28/5/2014.
- ↑ Membros da Academia. Correspondentes. RAG
- ↑ Pérez Leira, Lois (2011). Protagonista de una epopeya colectiva. Crónicas de la emigración (en castelán) II. Grupo de Comunicación Galicia en el Mundo. pp. 117–126. ISBN 978-84-938464-4-2.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Martín Echegaray  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Pérez Leira, Lois (2011). Protagonista de una epopeya colectiva. Crónicas de la emigración (en castelán) II. Grupo de Comunicación Galicia en el Mundo. pp. 117–126. ISBN 978-84-938464-4-2.
- Torre, Enrique de la (1915) Anuario de ferrocarriles españoles, p. 275.
- Vázquez Acuña, Bernardo (2015). Memoria dunha parroquia republicana. San Miguel de Oia-Vigo na década dos trinta. Vigo: Instituto de Estudios Vigueses. pp. 111–115. ISBN 978-84-89599-59-8.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
