Lingua lepóntica
| Lepóntico | ||
|---|---|---|
| Falado en: | Galia Cisalpina | |
| Extinción: | -400 | |
| Familia: | Indoeuropea Céltica Continental Lepóntico | |
| Códigos de lingua | ||
| ISO 639-1: | --
| |
| ISO 639-2: | --- | |
| ISO 639-3: | xlp
| |
| Mapa | ||
| Status | ||
| ||
A lingua lepóntica é unha variante do celta continental. Foi o idioma dos Lepontii, que habitaban a Galia Cisalpina, e falouse entre o -700 e o -400 . En ocasións é chamado Galo cisalpino, considérase un dialecto do galo e polo tanto pertencente á rama continental das linguas celtas.
O pouco que se sabe do lepóntico vén dunhas poucas inscricións escritas en varios alfabetos do norte de Italia, relacionados co antigo alfabeto itálico: son os chamados alfabetos alpinos. Estas inscricións atopáronse principalmente ao redor de Lugano, incluíndo o Lago de Como e o Lago Maggiore. Unha escritura similar utilizouse para o rético e o véneto, e probabelmente as runas xermánicas deriven dun destes alfabetos.
O lepóntico foi asimilado primeiro polo galo, co establecemento de tribos galas ao norte do Río Po, e posteriormente polo latín, cando Roma tomou o control da Galia Cisalpina durante o século - II e o -I.
O agrupamento de todas as inscricións atopadas nesta área nun único idioma celta foi algo obxecto de discusión e hai investigadores que afirman que algunhas delas están nunha lingua non-celta relacionada co lígur (Whatmough 1933, Pisani 1964). Baixo este punto de vista, lepóntico sería o nome correcto para a lingua non celta e galo cisalpino para a celta.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Eska, J. F. (1998). The linguistic position of Lepontic. In Proceedings of the twenty-fourth annual meeting of the Berkeley Linguistics Society vol. 2, Special session on Indo-European subgrouping and internal relations (febreiro 14, 1998), ed. B. K. Bergin, M. C. Plauché, e A. C. Bailey, 2–11. Berkeley: Berkeley Linguistics Society.
- Eska, J. F., e D. E. Evans. (1993). "Continental Celtic". In The Celtic Languages, ed. M. J. Ball, 26–63. Londres: Routledge. ISBN 0-415-01035-7.
- Tibiletti Bruno, M. G. (1978). "Ligure, leponzio e gallico". In Popoli e civiltà dell'Italia antica vi, Lingue e dialetti, ed. A. L. Prosdocimi, 129–208. Roma: Biblioteca di Storia Patria.
- Tibiletti Bruno, M. G. (1981). "Le iscrizioni celtiche d'Italia". In I Celti d'Italia, ed. E. Campanile, 157–207. Pisa: Giardini.
| Céltico continental | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Céltico insular |
| ||||||
| Mesturadas |
| ||||||
| Áreas celta-falantes |
| ||||||
| Educación inmersiva |
| ||||||
| Reconstrución | |||||||
Cursiva indica lingua morta ou antiga | |||||||
| Antigos celtas Estudos celtas |
|  | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Celtas modernos Rexurdimento celta | Nacións celtas · Celtismo (Congreso celta · Liga Céltica) · Música (Rock) · Neopaganismo (Neodruidismo) | |||||||||||||
| Linguas | ||||||||||||||
| Festivais | ||||||||||||||
| Listas | ||||||||||||||
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
