Kurt Wüthrich

(2012)
Biografía
Nacemento	4 de outubro de 1938 (85 anos) Aarberg, Suíza (pt)
Datos persoais
Residencia	Lyss (pt)
País de nacionalidade	Suíza
Educación	Universidade de Berna (1957–1962) Universidade de Basilea
Actividade
Campo de traballo	Química, física e matemáticas
Ocupación	químico , biofísico , profesor universitario
Empregador	Universidade Duke ETH Zürich Universidade de Edimburgo ShanghaiTech University (en)
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (asociado estranxeiro da Academia Nacional de Ciencias) (1992–) Academia Europaea (1989–) Academia de Ciencias de Hungría Leopoldina Organización Europea de Bioloxía Molecular Indian National Science Academy Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Royal Society North Rhine-Westphalia Academy for Sciences and Arts (en) Academia francesa das ciencias Asociación Americana para o Avance das Ciencias
Lingua	Lingua alemá e lingua inglesa
Premios (2010)  Membro estranxeiro da Royal Society (2010)  Oesper Award (en) (2008)  Bijvoet Medal (en) (2004)  doutor honoris causa pola Universidade de Valencia (2002)  Premio Nobel de Química (1999)  Medalha Otto Warburg (pt) (1998)  Kyoto Prize in Advanced Technology (en) (1993)  Premio Louis-Jeantet de medicina (1991)  Prêmio Louisa Gross Horwitz (pt) (1991)  Prêmio Marcel Benoist (pt)  Membro de EMBO
Páxina web	mol.biol.ethz.ch…

Kurt Wüthrich, nado o 4 de outubro de 1938 en Aarberg, Suíza é un químico galardoado co premio Nobel de Química no ano 2002.^[1]

Estudou Química, Física e Matemática na Universidade de Berna antes de conseguir o seu Ph.D. baixo a dirección de Silvio Fallab na Universidade de Basilea, outorgado en 1964. Continuou o seu traballo postdoctoral con Fallab durante un breve tempo antes de deixalo para traballar na Universidade de California, Berkeley de 1965 a 1967 con Robert E. Connick. A isto seguiulle un período de traballo con Robert G. Shulman nos Laboratorios Bell en Murray Hill, Nova Jersey (1967-1969).

Wüthrich volveu a Zürich (Suíza), en 1969, onde comezou a súa carreira na Escola Politécnica Federal de Zürich, chegando a Profesor de Biofísica en 1980. Actualmente mantén un laboratorio alí, aínda que o seu cargo está en The Scripps Research Institute, en La Jolla, California.

Durante os seus estudos de gradación Wüthrich comezou a traballar coa espectroscopia de resonancia paramagnética electrónica e o tema da súa tese Ph.D. foi "a actividade catalítica dos compostos de cobre nas reaccións de autooxidación". Durante o seu tempo como un investigador postdoctoral na Berkeley comezou a traballar coa técnica relacionada recentemente desenvolvida da espectroscopia de resonancia magnética nuclear para estudar a hidratación dos complexos metais. Cando Wüthrich uniuse aos Laboratorios Bell, foi posto a cargo dun dos primeiros espectrómetros de RMN superconductores, e comezou estudando a estrutura e dinámica das proteínas. El perseguiu esta liña de investigación desde entón.

Logo de volver a Suíza, Wüthrich colaborou co premio Nobel Richard R. Ernst en desenvolver os primeiros experimentos de RMN en dúas dimensións, e estableceu o efecto nuclear Overhauser como un xeito conveniente de medir distancias dentro das proteínas. Esta investigación máis tarde levou á asignación completa de resonancias para o inhibidor pancreático de tripsina bovino e o glicagón.

Foi premiado con parte do Premio Nobel de Química en 2002 polo seu liderado no traballo en curso, comezado nos anos 70, sobre o uso da espectroscopia de resonancia magnética nuclear multidimensional para estudar a estrutura das proteínas.

1. ↑ "Prêmio Nobel de Química vai orientar estudos na UFRJ". O Globo (en portugués). Arquivado dende o orixinal o 19 de febreiro de 2017. Consultado o 19 de febreiro de 2017. 

• Páxina do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 2002 (en inglés)
• Autobiografía na páxina do Instituto Nobel 2002 (en inglés)
• Perfil de Kurt Wüthrich en NNDB (en inglés)

Predecesor: William Standish Knowles, Ryoji Noyori e K. Barry Sharpless

Premio Nobel de Química 2002 con John Fenn e Koichi Tanaka

Sucesor: Peter Agre e Roderick MacKinnon