José Gómez Osorio

Nome orixinal	(es) José Ramón Gómez Osorio
Biografía
Nacemento	14 de xaneiro de 1882 Vilar, España
Morte	24 de febreiro de 1940 (58 anos) cárcere de Porlier, España
Causa da morte	ferida por arma de fogo
Gobernador civil da provincia de Madrid
17 de abril de 1938 – 1939 ← Antonio Trigo Mairal (pt) – Luis Alarcón de la Lastra (en)  →
Deputado nas Cortes republicanas
Representa: Partido Socialista Obrero Español 10 de xullo de 1931 – 9 de outubro de 1933 Lexislatura: I lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Pontevedra
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	sindicalista , ebanista , político , traballador ferroviario
Partido político	Partido Socialista Obrero Español
Membro de	Unión Xeral de Traballadores
Lingua	Lingua castelá
Familia
Fillos	Sócrates Gómez

José Ramón Gómez Osorio, nado en Vilar (Pousada, Baleira) o 14 de xaneiro de 1882 e finado en Madrid o 24 de febreiro de 1940, foi un político e dirixente socialista galego.

Traballou como ebanista en Madrid. Veu a Vigo como ferroviario da Compañía do Ferrocarril de Medina a Zamora e de Ourense a Vigo, fundou o sindicato e en 1916 presidiu o Sindicato Metalúrxico de Vigo. Foi secretario do Sindicato de Ferroviarios da UGT de Galicia. Despois da folga xeral de 1917 pasou a Portugal. En 1918 foi vivir a Cangas e en 1919 foi secretario da Alianza Mariñeira. En 1919 e 1920 foi candidato a deputado a Cortes polo PSOE. Durante a ditadura de Primo de Rivera foi representante de Galicia no pleno do PSOE (1924) e foi xulgado por inxurias ao exército e condenado no sanatorio de Taboada onde coincidiu con Julián Besteiro en 1927. En 1928 regresou a Vigo.

Nas eleccións a Cortes Constituíntes de 1931 foi elixido deputado pola provincia de Pontevedra polo PSOE. Foi concelleiro en Salamanca. Foi preso en 1934 por protestar contra a destitución do alcalde de Vigo. Gómez Osorio pertencía á corrente besteirista do socialismo.^[1] Durante a Guerra Civil Española foi gobernador civil de Madrid dende o 17 de abril de 1938^[2] e último presidente da Comisión Executiva Nacional do PSOE no interior (elixida poucos días antes do final da Guerra, o 20 e 21 de marzo de 1939, coa pretensión de converterse na dirección do partido no exilio; a subseguinte represión franquista acabou con case a metade dela).^[3]

Durante o golpe de Estado do coronel Casado foi apresado por tropas do PCE en El Pardo no seu intento de afogar o golpe, sendo liberado logo da capitulación comunista.^[4] Ao rematar a guerra foi detido polas tropas franquistas no porto de Alacant, internado no campo de Albatera e levado posteriormente á prisión de Porlier. O 24 de febreiro de 1940 foi fusilado xunto a Ricardo Zabalza, secretario xeral da Federación de Trabajadores de la Tierra de la UGT, o avogado e concelleiro de Madrid José Serrano Batanero e un mozo anarquista.^[5]

Casou con Elvira Pérez e tivo dous fillos, Bienvenido e Sócrates. Este último, promotor durante a Guerra da nova federación socialista xuvenil, non relacionada coas JSU, permaneceu encarcerado ata 1945, na mesma cadea que o seu pai^[5], e posteriormente colaborou na reconstrución do PSOE na clandestinidade.

• Graham, Helen Eve (2005). El PSOE en la guerra civil. Poder, crisis y derrota (1936-1939). Barcelona: Debate. ISBN 84-8306-609-2. 

• Ficha en Quienes eran las víctimas de la represión franquista en Madrid
• José Gómez Osorio na base de datos do proxecto Nomes e voces.