Hadrián é un antropónimo galego masculino. Variedades recoñecidas do nome son Hadriano, Hadrán e Hadrao (ou Adrián, Adriano, Adrán e Adrao se non conservan o H orixinario). As variantes rematadas en -ano e con -i- son máis cultas, mentres que as variantes sen -i- son máis evolucionadas. A forma feminina é Hadriana ou Adriana. Procede do latín Hadrianus, sobrenome da estirpe romana do emperador Hadriano^[1], derivado á súa vez do topónimo Adria ou de Atri ou Hatria que á súa vez podería ter a súa orixe no etrusco ou podería estar tamén ligada a un Ariainn das linguas célticas (divindade relacionada co pastoreo e a agricultura). Adrián foi o antropónimo máis usado para nomear os meniños galegos na derradeira década do século XX^[2].

As variantes gráficas para escribir as versións deste nome noutras linguas son as seguintes:

• alemán: Adrian, Adria, Adriaan, Adrijan, Adriaen, Adrián, Adriano, Adrien, Andrigan, Arian, Hadrian, Jadran
• catalán: Adrià
• castelán: Adrián, Adriano (papas e emperador)
• checo: Hadrián, Adrián
• francés: Adrien (papas), Hadrian (emperador), ás veces mesmo Arien, Adryen, Adrian, Hadrien
• inglés: Adrian, Adrien, Hadrian (papas e emperador), Ade [ás veces úsase a grafía francesa Adrien (como en Adrien Brody), pero en todo caso sempre se pronuncia con ditongo inicial]
• italiano: Adriano, Adreano, Adrio
• neerlandés: Adriaan, Adriaen, Adrianus, Aad, Aarjen, Aat, Ad, Adri, Adrie, Aerjen, Arian, Ari, Ariaan, Arie, Arius, Arjan, Arjen, Erjen, Hadriaan, Hadrianus, Janus, Jari
• polaco: Adrian
• portugués: Adriano, Adrião
• romanés: Adrian, Adi

• Hadrián I: Papa que estivo no solio pontificio do ano 772 ó 795.
• Hadrián II: Papa que gobernou a igrexa cristiá dende os anos 867 ó 872.
• Hadrián III: Papa que gobernou a igrexa cristiá dende os anos 884 ó 885.
• Hadrián IV: Papa que gobernou a igrexa cristiá dende os anos 1154 ó 1159.
• Hadrián V: Papa que gobernou a igrexa cristiá no ano 1276.
• Hadrián VI: Papa que gobernou a igrexa cristiá dende os anos 1522 ó 1523.
• Adrián de Cesarea, mártir cristián finado no 309 (5 de marzo).
• Adrián de Nicomedia, mártir cristián, torturado e decapitado no ano 303 (8 de setembro).

• Hadriano: tamén coñecido coma "Publio Elio Hadriano"; emperador de Roma dende 117 ó 138.

• Adrián Troitiño, anarcosindicalista galego.
• Adrián Solleiro González, ilustrador galego.
• Adrián Estévez Iglesias, filólogo, escritor e wikimedista galego.
• Adrian de Vries: escultor neerlandés.
• Adrian Dimítrievich Zajárov: arquitecto ruso.
• Adriano Balbi: xeógrafo e estadista italiano.
• Adriano Banchieri: compositor italiano.
• Adriano Celentano: Cantante e actor italiano.
• Adriano del Valle: poeta español.
• Adriano Olivetti: político e enxeñeiro industrial italiano.

Segundo o nomenclátor de Galicia oficial da Xunta, en Galiza hai 15 parroquias consagradas a este santo, aínda que ningunha delas escrita con hache:

• 4 delas coa variante Adrián: Vilariño, Cambados; Calvos, Fornelos de Montes; Meder, Salvaterra de Miño; e Santo Adrián de Castro, Zas.
• outras 4 coa variante Adrán: Toba, Cee; Verdes, Coristanco; Corme Aldea, Ponteceso e Cobres, Vilaboa.
• e outras 7 coa variante Adrao: Moneixas e Madriñán, Lalín; Ousón, Becerreá; Bieite, Leiro; Santo Adrao de Lourenzá, Lourenzá; Veiga, Ortigueira e Zapeaus, Rairiz de Veiga.

Tamén existen os lugares de Santo Adrián (A Pobra do Brollón e O Saviñao), Santo Adrián de Castro (Zas), Adrán (A Laracha, Ordes e Teo), Santadrao (Castroverde, A Pastoriza e Riotorto), Santo Adrao (Vilalba), Santadriao (Pantón) e Santradán (Cobres, Vilaboa).

Á xeografía física corresponde o cabo de Santo Hadrián, en Malpica.

Na literatura galega cómpre destacar o influxo deste antropónimo en Otero Pedrayo. Nado un 5 de marzo, puxo este nome a tres personaxes dos seus libros: Adrián Solovio (Arredor de si), Adrián Silva (La vocación de Adrián Silva), e Adrián Soutelo (o tío de Paio, n' Os camiños da vida). Outros personaxes literarios deste nome son Adrián Novoa (Cartas de inverno, de Agustín Fernández Paz) e Adrián Seivane (Baixo mínimos, de Diego Ameixeiras).

Na cultura popular galega hai unha lenda, un refrán e unha cantiga vencellados a Santo Hadrián. A lenda di como segue:

En Corme existe a Pedra da Serpe, que conserva a figura dunha serpe alada. A súa autoría é discutida, pero asóciase aos cultos precristianos ás serpes, relacionado coa chegada dos celtas, que tiñan como símbolo heráldico a serpe. Segundo a lenda, cando San Hadrián andaba predicando pola zona, esta era inhabitable debido a unha praga de serpes. Porén, o santo golpeou o chan co pé e todas foron refuxiarse baixo a pedra, quedando unha delas petrificada en sinal deste feito. Como símbolo da cristianización deste lugar púxoselle unha cruz enriba.

O refrán é: Día de san Adrián, sécalle a primeira raíz ó pan.

A cantiga, con dúas variantes, é:

• Meu siñor San Adrián/é un santo milagroso/pedínlle un mozo bonito/doume un barbas de raposo.
• Meu señor San Adrián/é un santo moi milagreiro/pedinlle un home bonito/doume un cara de carneiro.

• San Adrián
• Lista de nomes masculinos en galego
• Parroquias de Galicia baixo a advocación de santo Adrián