A gravata^[1] ( pronunciación (axuda · info)) é un lenzo fino ou anaco de seda en forma de tira que se anoa arredor do colo da camisa ou directamente do pescozo como adorno ou a xeito de abrigo. A orixe da gravata moderna data da terceira década do século XVII cando durante o reinado de Lois XIII de Francia se uniron ao exército de Richelieu que combatía á raíña nai María de Médicis mercenarios croatas que portaban ese complemento para adornar o seu uniforme.

A peza popularizouse na corte de Versalles ligada ao emprego da casaca, peza militar que se estendía cada volta máis entre os civís a mediados do século XVII. En 1670 o rei Lois XIV de Francia ordenou o uso obrigatorio do uniforme entre os seus soldados que incluía a gravata que levaban anoada e pendurada pero no mundo civil o seu deseño fíxose máis relambido.

En 1692 a batalla de Steenkerque deu orixe a un novo estilo de gravata cando Guillerme III de Orange atacou por sorpresa ás tropas francesas e estas non tiveron tempo de anoarse a gravata e simplemente a pasaron polo pescozo, suxeitando as puntas cun ollal da casaca, fíxose popular en París ao aparecer un personaxe nun teatro de ópera parisiense, os homes levábana pasando as súas dúas puntas polo sexto ollal da casaca e as mulleres collían os cordóns do corpiño para atala, mantivo a súa popularidade ata 1720 para ser substituída por unha cinta de encaixe bordado, ata a Revolución Francesa a gravata queda reducida ao mínimo ou mesmo chega a desaparecer pero desde 1789 a desaparición do traxe de corte e a influencia británica orixinan unha moda máis igualitaria e a gravata aparece nos líderes da revolución, xeralmente unha gran gravata que dá voltas arredor do pescozo e que se anoa en forma de lazo.

O británico George Bryan Brummell prototipo do dandi inglés baseaba o seu concepto da elegancia en gran medida na gravata elixida e na súa colocación e Honoré de Balzac escribiu un pequeno tratado sobre a arte de anoarse a gravata correctamente. A partir da revolución de 1830 desaparecen as gravatas fantásticas e se pon de moda un lazo negro atado con despreocupación e comeza a difundirse a gravata de nó. A gravata segue a ser a vestimenta formal dos homes occidentais ata a primeira guerra mundial e en menor medida ata a segunda guerra mundial.

• 
  Colección de gravatas.
• 
  Na Revolución Francesa a gravata volveu a poñerse de moda.
• 
  George Bryan Brummell.
• 
  Gravata sinxela de Luís XIV en 1675.
• 
  Gravata complexa de Luís XIV en 1684.
• 
  Militar croata con gravata do século XIX, versión modificada da gravata orixinal.
• 
  Nó Windsor.
• 
  Nó Four-in-Hand.
• 
  Nó Medio-Windsor.
• 
  Nó oriental.