Germán Taibo

Biografía
Nacemento	27 de xaneiro de 1889 A Coruña, España
Morte	1919 (29/30 anos) París, Francia
Causa da morte	gripe de 1918
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	pintor
Lingua	Lingua castelá e lingua galega

Germán Taibo González ou simplemente Germán Taibo, nado na Coruña o 27 de xaneiro de 1889^[1] e finado en París (Francia) en 1919, foi un pintor galego.

Sendo moi novo a súa familia emigra á Arxentina. O rapaz non tardou en amosar o seu talento para a pintura, e con dez anos de idade realizou un retrato dos seus pais, que decidiron envialo á Escola de Belas Artes de Buenos Aires, onde chamou a atención da mecenas María Jáuregui de Pradere,^[2] que pagou a súa viaxe e estadía en París cando o rapaz aínda con cumprira os 16 anos.^[3]

Taibo ingresou na prestixiosa academia Julien da capital francesa, superando unha dura proba de admisión.^[4] As súas visitas aos museos parisienses mostráronlle distintas técnicas, especialmente o impresionismo, que pronto dominaría a súa pintura.^[3] De acordo co xornalista e crítico de arte herculino Alejandro Barreiro, Taibo permaneceu na academia Julien seis ou sete anos.^[4] En 1908, logo de casar coa que fora modelo de varios dos seus cadros, Simone Nafleux, en 1908 realizou unha viaxe á Coruña, onde entrou en contacto con outros pintores galegos da provincia, con todo, a primeira noticia da produción de Taibo nesa cidade non chegou ata 1912, cando participou na primeira Exposición de Arte Gallego, con catro obras, entre elas o seu autorretrato de 1906. O pintor non asistiu á exposición ao encontrarse traballando na Costa Azul no cadro que o consagraría cunha medalla de prata no Salón dos Campos Elisios ao ano seguinte na capital francesa, A pastoral.^[1][3]

En 1916 expuxo a súa obra no Palace Hotel de Madrid cun grande éxito da crítica e o público, conseguindo vender varias obras, o que lle reporta unha suma de cartos que lle permitiu realizar varias viaxes na procura de atopar escenarios para iniciar unha nova etapa onde a paisaxe pasara a ser a protagonista.^[5] Un ano despois presentou de novo algunhas obras na segunda Exposición de Arte Gallego na súa cidade natal, aínda que novamente non asistiu á mostra por encontrarse pintando en París obras como a súa conmovedora Morte de Abel, deixando atrás as súas viaxes pola Costa Azul e Belle-Île-en-Mer (Bretaña) e as súas obras de recreacións paisaxísticas.^[3] A epidemia de gripe de 1918 que estaba a causar numerosas mortes levou a Germán Taibo a deixar a capital francesa xunto coa súa muller e a súa filla Raimunda, e regresa á Coruña con varias obras que finalmente quedarían alí. Logo duns meses na cidade e finalizada xa a primeira guerra mundial, Taibo volve a París coa súa familia a finais dese mesmo ano.^[4] Con todo, ao pouco de chegar á capital francesa, Taibo enferma da gripe de 1918 e falece o 14 de febreiro de 1919 na súa casa da rúa Moulin Vert cando acababa de cumprir 30 anos e logo de pintar o seu derradeiro cadro, O leñador e a morte.^[3][4] Seu pai, que acudira ao leito do seu fillo, presidiu o cortexo funerario do pintor.^[4]

Logo da súa morte, as obras que se encontraban no estudio de Taibo cruzaron o Atlántico para ser expostas, con todos os honores, na Exposición de Arte Gallego de Buenos Aires, despois da cal o pai do pintor ofreceulle algúns cadros á cidade da Coruña, que finalmente os adquiriu por 40 000 pesetas.^[4]

Referencias

• Bugallal, José Luis (1947). Exposición Germán Taibo. A Coruña. 
• Barreiro, Alejandro (1917). Del arte gallego. A Coruña. 
• Pablos, Francisco (1981). Plástica Gallega (en castelán). Caja de Ahorros Municipal de Vigo. pp. 152–153. ISBN 84-7231-603-3. 
• Pablos, Francisco (1981). Pintores gallegos del Novecientos. A Coruña: Fundación Barrié de la Maza. pp. 150–159. 
• VV. AA. (1984). "Un siglo de pintura gallega, 1880/1980". Buenos Aires: Museo Nacional de Bellas Artes, 1984

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Germán Taibo

• Obra de Taibo no Museo de Belas Artes da Coruña.