Ángel Temiño Sáiz

Biografía
Nacemento	17 de setembro de 1910 Sarracín, España
Morte	19 de setembro de 1991 (81 anos) Sarracín, España
Causa da morte	cancro
Bispo de Ourense
8 de outubro de 1952 – 15 de maio de 1987 ← Francisco Blanco Nájera – Xosé Diéguez Reboredo → Diocese: diocese de Ourense
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Relixión	Igrexa católica
Educación	Pontificia Universidade Gregoriana Pontificio Instituto Oriental
Actividade
Ocupación	bispo católico (1952–), sacerdote católico (1934–)
Lingua	Lingua castelá
Consagración	Luciano Pérez Platero (pt)

Ángel Temiño Sáiz, nado en Sarracín (Burgos) o 17 de setembro de 1910 e finado no mesmo concello o 20 de setembro de 1991, foi un eclesiástico español, foi bispo de Ourense.

Fillo do labrego e contratista Eladio Temiño Rebollo e Dolores Sáiz Espiga. Aos dez anos ingresou no Seminario menor de san José (Burgos). Logo de obter os gras de Bacharel, Licenciado e Doutor na Facultade de Filosofía no Seminario Maior (Burgos), que servía de Universidade Pontificia de san Jerónimo, trasladouse a Roma, onde se licenciou en Teoloxía na Pontificia Universidade Gregoriana (1934). Ese ano recibiu o subdiaconado (15 de xullo), diaconado (22 de xuño) e presbiterado (29 de xullo), na igrexa do Gesù.

O 4 de xullo de 1935 doutorouse en Teoloxía cunha tese sobre o teólogo Bartolomé Torres. O 29 de maio de 1937 conseguiu a licenciatura en Ciencias Eclesiásticas Orientais, logo de estudar os cursos 1935/36 e 1936/37 no Pontificio Instituto Oriental (Roma).^[1]

O 4 de xuño de 1937 regresou a España, en plena Guerra Civil. Foi destinado á fronte, con vinte e seis anos, como capelán do Corpo de Exército de Galicia, co grao de alférez. Ao rematar a guerra foi nomeado capelán auxiliar dos Establecementos Provinciais de Beneficencia e consiliario dos Mozos de Acción Católica, e delegado de Educación Popular (1945-1951). Dende 1940 impartiu clases de: Latín, Psicoloxía experimental, Historia natural, Historia da Filosofía, Hebreo, Teoloxía Dogmática e Estudos Orientais no seminario metropolitano de san Jerónimo (Burgos).

O 24 de maio de 1947 tomou posesión como cóengo da catedral de Burgos. Foi capelán do Hospital provincial.

O papa Pío XII nomeouno bispo de Orense en 1952. A súa consagración episcopal tivo lugar na catedral de Burgos o 30 de novembro de 1952 nun acto presidido polo arcebispo de Burgos, Luciano Pérez Platero. A súa toma de posesión foi por medio de apoderado, o deán Manuel Gil Atrio, o 29 de xaneiro de 1953. O 1 de febreiro dese ano fixo entrada pública na Diocese, procedente de Santiago de Compostela. Permaneceu na sede auriense durante 34 anos, ata o 21 de maio de 1987. Destacou como teólogo dentro das correntes da teoloxía tradicional, e sobre todo da sacramentoloxía, publicando algúns traballos na Revista Española de Teología y Estudios Bíblicos. Considerado como nacional-católico e contrario ao espírito do Concilio Vaticano II, foi considerado como un bispo autoritario.^[2] Foi prolífico en escritos pastorais que apareceron no Boletín Oficial del Obispado.

Faleceu en Sarracín, a localidade na que nacera 81 anos antes, vítima do cancro. O seu cadáver foi trasladado a Ourense, onde foi soterrado.

• Bartolomé Torres, Teólogo, (tese doutoral) Burgos, 1941.
• La causalidad de los Sacramentos y el Cuerpo místico: discurso inaugural del curso académico 1945-1946, Burgos, Seminario, 1945.
• La mediación de María, Ourense, Imprenta Hodire, 1964.

• Bande, Enrique (1999). La diócesis de Ourense: evolución histórica, santoral orensano y parroquias de la ciudad. Ourense. ISBN 84-930484-0-2. 

• Ángel Temiño, el obispo que hablaba con el Espíritu Santo (en castelán)

Predecesor: Francisco Blanco Nájera

Bispo de Ourense  1952 - 1987

Sucesor: Xosé Diéguez Reboredo