یین و یانگ (چینی ساده‌شده: 阴阳، چینی سنتی: 陰陽) مفهومی است در نگرش و فلسفه چینیان باستان به نظام جهان و ثنویت. یین و یانگ شکل ساده‌شده‌ای از مفهوم یگانگی متضادها است. از دیدگاه چینیان باستان و تائوباوران، در همهٔ پدیده‌ها و اشیاء غیر ایستا در جهان هستی، دو اصل متضاد ولی مکمل وجود دارد.

یین و یانگ نشان دهنده قطب‌های مخالف و تضادهای جهان هستند. البته این بدان معنا نیست که یانگ خوب است و یین بد است (در حقیقت این تحریفی نادرست است). بلکه یین و یانگ مانند شب و روز یا زمستان و تابستان بخشی از چرخه هستی هستند. وقتی تعادل و احساس خوبی به وجود می‌آید که تعادل بین یین و یانگ برقرار باشد. نقطه‌های متضادی که داخل شکل یین و یانگ دیده می‌شود به این مفهوم است که یین وقتی به حداکثر خودش برسد، و می‌خواهد تمام شود در درونش یانگ را دارد و وقتی هم که یانگ می‌خواهد به حداکثر خود برسد در درونش یین را دارد؛ یعنی وقتی یکی تمام می‌شود، دیگری در درونش رشد می‌کند و این چرخه ادامه پیدا می‌کند.

یین و یانگ به ترتیب نام اصل‌ها یا نیروهای مکمل مادینه و نرینهٔ جهان در فلسفهٔ ذن و تائوئیسم است که همهٔ وجوه زندگی را در بر می‌گیرد. یین در لغت به معنای سمت سایه گرفتهٔ تپه است و یانگ سمت آفتاب‌رو است. یین معمولاً مترادف زمین شمرده می‌شود که تاریک و سرد است و هر چیز بدی به آن نسبت داده می‌شود و یانگ مترادف آسمان است و روشن و گرم و خوب شمرده می‌شود.^[۱]

• هیچ چیزی کاملاً یین یا کاملاً یانگ نیست؛ مثلاً آب سرد در مقابل آب جوش یین است ولی در مقابل یخ یانگ است.
• یین و یانگ کاملاً به هم وابسته‌اند و هیچ‌کدام بدون دیگری نمی‌توانند وجود داشته باشند. نور بدون تاریکی معنی ندارد.
• یین و یانگ می‌توانند خودشان تقسیم شوند به یین و یانگ: مثلاً گرم در برابر سرد یانگ است ولی گرم خود تقسیم می‌شود به داغ (یانگ) و ولرم (یین)، سرد نیز خود تقسیم می‌شود به خنک (یانگ) و بسیار سرد (یین)

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ یین و یانگ موجود است.

• ویکی‌پدیای انگلیسی، نسخهٔ ۸ اوت ۲۰۰۷.
• کتاب کوچک فنگ‌شویی. نوشته جانات دی. ترجمه لیلا هدایت پور.