گوردون براون
گوردون براون | |
|---|---|
.jpg) | |
| پنجاه و دومین نخست‌وزیر بریتانیا | |
| دوره مسئولیت ۲۷ ژوئن ۲۰۰۷ – ۱۱ مه ۲۰۱۰ | |
| پادشاه | الیزابت دوم |
| پس از | تونی بلر |
| پیش از | دیوید کامرون |
| وزیر خزانه داری بریتانیا | |
| دوره مسئولیت ۲ مه ۱۹۹۷ – ۲۷ ژوئن ۲۰۰۷ | |
| رهبر حزب کارگر | |
| دوره مسئولیت ۲۴ ژوئن ۲۰۰۷ – ۱۱ مه ۲۰۱۰ | |
| پس از | تونی بلر |
| پیش از | اد میلیبند |
| نماینده پارلمان بریتانیا | |
| آغاز به کار ۱۹۸۳ | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | گوردون جیمز براون ۲۰ فوریهٔ ۱۹۵۱ (۷۳ سال) گلاسگو، اسکاتلند |
| ملیت |  بریتانیا |
| حزب سیاسی | کارگر |
| همسر(ان) | سارا براون |
| فرزندان | جنیفر جین (درگذشته)،جان مک‌کالی، جیمز فریزر |
| محل تحصیل | دانشگاه ادینبورگ پرسبی‌ترین (کلیسای اسکاتلند) |
| پیشه | ، سیاستمدار |
گوردون جیمز براون (به انگلیسی: Gordon James Brown)؛ (زاده ۲۰ فوریه ۱۹۵۱) پنجاه و دومین[۱] نخست‌وزیر بریتانیا بود که بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ به عنوان رهبر حزب کارگر در این مسند جای داشت. او پیش از آن در کابینه تونی بلر وزیر خزانه‌داری و از سال ۱۹۸۳ نماینده پارلمان بریتانیا بود. براون پس از ۳۲ سال نمایندگی، در سال ۲۰۱۵ از مجلس کناره گرفت و دیگر در انتخابات شرکت نکرد.[۲]
براون در ۲۰ فوریه سال ۱۹۵۱ در محله «گاوِن» کنار رودخانه کلاید در شهر گلاسگو اسکاتلند زاده شد و دومین فرزند یک کشیش اسکاتلندی است. وی در زمان دبیرستان طی بازی راگبی چشم چپ خود را از دست داد.[۳]
بازسازی حزب کارگر
[ویرایش]وی با بازسازی حزب کارگر، اعتبار سیاست‌های اقتصادی حزب کارگر را احیاء کرد و با این کار نظر رأی‌دهندگان بریتانیایی را به سمت خود جلب کرد تا از این راه بتواند همچنان حزب کارگر را در رأس امور بریتانیا نگه دارد.[۴] برخی بر این باورند که دعوای بی‌پایان او با تونی بلر باعث تضعیف حزب کارگر شد.[۲]
عملکرد
[ویرایش]مخالفان گوردون براون او را بدترین نخست‌وزیر دوران بعد از جنگ جهانی دوم می‌دانند و بر این باورند که بلندپروازی‌های او به مراتب بیش از توانش بود.[۲] اما هوادارانش او را از بزرگان دوران خویش می‌دانند، سیاست‌مداری که در نجات اقتصاد جهانی و اقتصاد بریتانیا نقش بازی کرد. از نظر آن‌ها وی مردی بود که گاه درخشان و شورانگیز بود و گاه مضطرب و نگران.[۲]
فراتر از همه این‌ها، نقش شخصیت وی در شیوه رهبری سیاسی‌اش بود. او از تغییر پوند استرلینگ به یورو جلوگیری کرد و در واکنش جهانی به بحران مالی ۲۰۱۲–۲۰۰۷ نقشی اساسی بازی کرد. از دیگر اقدام‌های وی تعیین حداقل دست‌مزد سراسری در کشور و معافیت‌های مالیاتی و البته سال‌های رشد اقتصادی است که به او اجازه داد تا میلیاردها پوند هزینه خدمات عمومی کرد.[۲]
مذاکره با ایران
[ویرایش]گفته می‌شود گوردن براون، معتقد است دربارهٔ آینده عراق از طریق اتحادیه اروپا با ایران وارد گفتگو شود، این اقدام در تناقض شدید با آمریکا است که توصیه‌های گروه مطالعات عراق برای مذاکره با تهران را نادیده گرفته‌است.[۵]
او همچنین معتقد است باید از اشتباهات جنگ عراق هر چند هنوز از تهاجم به عراق در سال ۲۰۰۳ (میلادی) حمایت‌می‌کند، درس بگیرد.[۱]
تغییرات کابینه
[ویرایش]براون طرفدار تحول بود و این موضوع بیش از هر جایی خود را در ترکیب کابینه وی نشان می‌داد. در کابینه وی تقریباً تمام چهره‌ها تازه بودند. برجسته‌ترین سیمای تازه کابینه بریتانیا دیوید میلیبند عضو فعال و جوان حزب کارگر بود که به جای مارگارت بکت، وزیر خارجه دولت تونی بلر انتخاب شد.[۶]
الستر دارلینگ به عنوان وزیر دارایی جدید معرفی شد و جکی اسمیت وزیر کشور جدید بریتانیا شد. این اولین باری بود که یک زن در مقام وزارت کشور قرار گرفت. جک استراو در سمت وزیر دادگستری قرار گرفت و دس براون وزیر دفاع. وی یکی از معدود وزرایی که سمت خود را حفظ کرد.
تغییرات دیگر کابینه
[ویرایش]وزیر توسعه بین‌المللی که پیشتر وزیر حمل و نقل بود.
- هیلاری بن:
وزیر محیط زیست که در دولت قبلی وزیر توسعه بود.
وزیر بهداشت
- روت کلی:
وزیر حمل و نقل
وزیر مشاور در امور بازیهای المپیک
وزیر کودکان، مدارس و خانواده
- جان دنهام:
وزیر مشاور در نوآوری دانشگاه‌ها
- مارک مالوچ براون:
وزیر مشاور در امور آفریقا، آسیا و سازمان ملل متحد[۷]
گوردن براون گفته بود که قصد دارد با استفاده از استعدادهای جوان در حزب کارگر، دولتی تازه تشکیل دهد.[۶]
اولویت‌ها
[ویرایش]او در دوران مسئولیتش، مسئله آموزش، خدمات بهداشتی، محیط زیست، امنیت و ثبات اقتصادی را از اولویت‌های خود برشمرد.
دو عنصر اصلی رویکرد بین‌المللی براون، اخلاق و منافع اقتصادی بود و این دو عنصر راز موفقیت وی به عنوان وزیر دارایی بود. براون در سخنرانی‌هایش به کرات پنج موضوع بین‌المللی را مدنظر قرار می‌داد: جهانی شدن، تغییرات جمعیتی، فناوری، امنیت جهانی و تغییرات آب و هوا. او معتقد بود که باید به ترویج بازار آزاد پرداخت و از طریق همکاری با چین، هند و روسیه آنان را مجبور ساخت تا از قوانین بین‌المللی تجارت تبعیت کنند.[۸]
پانویس
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۳۰ ژوئن ۲۰۰۷.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ گوردون براون: نخست‌وزیر ناکام یا غول دوران؟ بی‌بی‌سی فارسی، ۱۲ آذر ۱۳۹۳
- ↑ روزنامهٔ گاردین
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۰ مه ۲۰۱۵.
- ↑ Set Cookies
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ کابینه براون و چهره‌های تازه و کهنه در آن | اروپا | Deutsche Welle | 29 ژوئیه 2007
- ↑ Set Cookies
- ↑ http://www.aftabir.com/articles/view/politics/diplomacy/c1c1183279080_diplomacy_gordon_brown_p1.php
منابع
[ویرایش]- خبرگزاری فارس
- خبرگزاری ایلنا بایگانی‌شده در ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine
- خبرگزاری آفتاب
- رادیو فارسی دویچه وله آلمان
پیوند به بیرون
[ویرایش]
- «تونی بلر» قصد داشت «گوردن براون» را از کابینه اخراج کند
- همسر نخست‌وزیر آینده انگلیس در حاشیه قرار می‌گیرد
- کابینه انگلیس جوان می‌شود
کابینه براون | ||
|---|---|---|
| اعضای کابینه |
| _(St_Edwards_Crown).svg) |
| Also attended meetings |
| |
| Attended while on agenda |
| |
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| نهادهای پژوهش هنری | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
