گردشگری در فلسطین
گردشگری در سرزمین‌های فلسطینی اشاره به گردشگری در شرق بیت‌المقدس و کرانه باختری و نوار غزه دارد. در سال ۲۰۱۰، ۴٫۶ میلیون نفر از سرزمین‌های فلسطینی دیدار کردند، در مقایسه با ۲٫۶ میلیون در سال ۲۰۰۹. از این تعداد ۲٫۲ میلیون گردشگران خارجی بودند در حالی که ۲٫۷ میلیون داخلی بود.[۱] این تعداد بین‌المللی بازدید گمراه کننده است از آنجا که بیشتر گردشگران تنها برای چند ساعت یا به عنوان بخشی از روز می‌آیند.[نیازمند منبع] در سه‌ماهه آخر سال ۲۰۱۲ بیش از ۱۵۰٫۰۰۰ مهمان در هتل‌های کرانه باختری ماندند؛ ۴۰ درصد اروپایی و ۹ درصد از ایالات متحده و کانادا بودند.[۲]
دولت خودگردان فلسطین و وزارت گردشگری اسرائیل اقدام به همکاری در کمیته‌ای مشترک برای گردشگری در سرزمین‌های فلسطینی کرده‌اند.[۳] همکاری برای به اشتراک گذاشتن دسترسی به گردشگران خارجی در فلسطین به دلایل بسیاری ثابت نیست.[۴] اسرائیل رفت‌وآمد گردشگران به کرانه باختری را کنترل می‌کند.[۵] راهنماهای گردشگری و شرکت‌های ترابری فلسطینی از سال ۲۰۰۰ نتوانستند وارد اسرائیل شوند، در سال ۲۰۰۹ وزارت گردشگری اسرائیل کرانه باختری و هر منطقه فلسطینی‌ای را از مواد خود حذف کرد. وزیر سابق گردشگری تشکیلات خودگردان فلسطین گفته‌است «۹۰ درصد از زائران [مذهبی] مربوط به درآمد را اسرائیل جمع‌آوری می‌کند».[۶] پس از اوت ۲۰۱۳ گردشگری خارجی محدود به شرق بیت‌المقدس و کرانه باختری شده‌است. از سال ۲۰۰۵ به‌دلیل محاصره زمینی، هوایی و دریایی توسط اسرائیل اساساً هیچ جریان گردشگری‌ای در غزه وجود ندارد.
اماکن گردشگری
[ویرایش]- بیت‌المقدس شرقی- شرق بیت‌المقدس برای سه دین ابراهیمی اسلام، مسیحیت و یهودیت اهمیت دارد. از اماکن گردشگری مذهبی شهر قدیم می‌توان به کلیسای مقبره مقدس، قبةالصخره و دیوار ندبه اشاره کرد.
- بیت‌لحم- کلیسای مهد، میدان مهد، آبگیر سلیمان
- اریحا- دریای مرده
- الخلیل-شهری مقدس در ادیان اسلام و یهودیت است. غار مخپلا در این شهر قرار دارد.
- جنین- شهری با قدمت ۴۰۰۰ سال در کرانه باختری
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ M'aan (26 September 2011). "PCBS: Marked increase in West Bank tourism in 2010". M'aan. Archived from the original on 18 June 2013. Retrieved 10 October 2012.
- ↑ http://www.travel-impact-newswire.com/2013/03/europeans-dominate-visitor-arrivals-to-palestine-in-2012/#story3
- ↑ Enz, Cathy A. (2009). Hospitality Strategic Management: Concepts and Cases (2 ed.). John Wiley and Sons. p. 273. ISBN 0-470-08359-X.
- ↑ "Archived copy". Archived from the original on 2013-07-24. Retrieved 2014-03-07.
((cite web)): نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link) Dec. 18, 2012 Retrieved March 7,2014accessed - ↑ Kaufman, David; Marisa S. Katz (16 April 2006). "In the West Bank, Politics and Tourism Remain Bound Together Inextricably". New York Times. Retrieved 2 July 2010.
- ↑ Purkiss, Jessica (22 March 2014). "Tourism as a tool to erase Palestinian identity". Middle East Monitor. middleeastmonitor.org.uk. Archived from the original on 1 December 2014. Retrieved 15 Sep 2014.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «tourism in Palestine». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ دسامبر ۲۰۱۷.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
| کشورهای مستقل | جمهوری آذربایجان • اردن • ارمنستان • ازبکستان • اسرائیل • افغانستان • امارات متحده عربی • اندونزی • ایران • بحرین • برونئی • بنگلادش • بوتان • پاکستان • تاجیکستان • تایلند • ترکمنستان • ترکیه • تیمور شرقی • چین • روسیه • ژاپن • سری‌لانکا • سنگاپور • سوریه • عراق • عربستان سعودی • عمان • فیلیپین • قبرس • قرقیزستان • قزاقستان • قطر • کامبوج • کره جنوبی • کره شمالی • کویت • گرجستان • لائوس • لبنان • مالدیو • مالزی • مصر • مغولستان • میانمار • نپال • ویتنام • هند • یمن | .svg) |
|---|---|---|
| دولت‌های با رسمیت محدود | آبخاز • اوستیای جنوبی • تایوان • فلسطین • جمهوری ترک قبرس شمالی • قره‌باغ | |
| قلمروهای وابسته و سرزمین‌های دیگر | جزیره کریسمس • جزایر کوکوس • ماکائو • هنگ کنگ | |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
