پوگروم کاوناس
پوگروم کاوناس کشتار یهودیانی بود که در کاوناس، لیتوانی زندگی می‌کردند و در ۲۵ تا ۲۹ ژوئن ۱۹۴۱ – در جریان نخستین روزهای عملیات بارباروسا و اشغال لیتوانی توسط آلمان نازی – رخ داد. بدترین حادثه این پوگروم در گاراژ ساختمان اداری NKVD در کاوناس رخ داد، که در آن ده‌ها مرد یهودی در ۲۷ ژوئن در مقابل جمعیتی از مردان، زنان و کودکان لیتوانیایی مورد شکنجه قرار گرفته و اعدام شدند. این رویداد توسط یک سرباز آلمانی که از اتفاقات آن روز عکس گرفته، ثبت شده‌است و در آن مردی لیتوانیایی ملقب به «دلال مرگ» با وارد کردن ضربه با یک میله فلزی، هر کدام از این مردان را می‌کشد. پس از ژوئن، اعدام‌های سیستماتیک در دژهای گوناگون قلعه کائوناس، به ویژه دژ هفتم و نهم صورت گرفتند.[۱]
پیشینه
[ویرایش]
جبهه کنشگران لیتوانیایی (LAF)، سازمانی آزادیبخش و ملی که در درون لیتوانی شوروی فعالیت می‌کرد، در عصر روز ۲۳ ژوئن ۱۹۴۱ کنترل شهر کاوناس و بیشتر حومه لیتوانی را به دست گرفت.[۲] در صبح ۲۵ ژوئن، اس‌اس-بریگادفورر فرانتس اشتالکر به کاوناس وارد شد و از مقر پلیس امنیت لیتوانی بازدید کرد. او سخنرانی طولانی ضد یهودیان کرد که در آن لیتوانیایی‌ها را به حل «مشکل یهود» تشویق می‌کرد.[۳] بر پایه‌گذارش اشتالکر در ۱۵ اکتبر، لیتوانیایی‌های محلی علاقه زیادی به پوگروم نداشتند و از این روی او ناچار شد از آلگیرداس کلیمایتیس و نیروهایش بهره بگیرد.[۳] کلیمایتیس یک واحد شبه‌نظامی تقریباً ۶۰۰ نفری را کنترل می‌کرد که در سووتسک توسط اس دی سازماندهی شده بود و از جبهه کنشگران فرمان نمی‌برد.[۳]
کشتار
[ویرایش]از ۲۵ ژوئن، واحدهای سازمان یافته از سوی نازی‌ها به غیرنظامیان یهودی در اسلوبودکا، حومه یهودی کاوناس که محل یه‌شو معروف اسلبودکا بود، حمله کردند. به گفته ربی افرایم اوشری، آلمانی‌ها در پل به سوی اسلوبودکا حضور داشتند، اما این داوطلبان لیتوانیایی بودند که یهودیان را می‌کشتند. دست و پای ربی اسلوبودکا، راو زالمان اوسوفسکی، را به صندلی بستند، «سپس سر او را روی کتابی باز از تلمود گذاشتند و با اره از بدن جدا کردند»، و پس از آن نیز همسر و پسرش را کشتند. سر او را در پنجرهٔ محل اقامتش قرار داده بودند، با نوشته‌ای به صورت: «این همان کاری است که ما با همه یهودیان خواهیم کرد.»[۴]
از ۲۸ ژوئن ۱۹۴۱، طبق گفته اشتالکر، ۳۸۰۰ نفر در کاوناس و ۱۲۰۰ نفر دیگر در شهرهای مجاور کشته شدند.[۲] برخی بر این باورند که اشتالکر برای خودنمایی در تعداد کشته‌های خود اغراق کرده‌است.[۵][۶]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Arvydas Anušauskas; et al., eds. (2005). Lietuva, 1940–1990 (به لیتوانیایی). Vilnius: Lietuvos gyventojų genocido ir rezistencijos tyrimo centras. p. 203. ISBN 9986-757-65-7.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ MacQueen, Michael (1998). "Nazi Policy towards the Jews in the Reichskommissariat Ostland, June–December 1941: From White Terror to Holocaust in Lithuania". In Gitelman, Zvi (ed.). Bitter Legacy: Confronting the Holocaust in the USSR. Indiana University Press. p. 97. ISBN 0-253-33359-8. Archived from the original on 25 February 2017. Retrieved 10 December 2020.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Bubnys, Arūnas (2003). "Lietuvių saugumo policija ir holokaustas (1941–1944)". Genocidas ir rezistencija (به لیتوانیایی). 13. ISSN 1392-3463. English translation of excerpts from Stahlecker's report available here: "The Einsatzgruppen: Report by Einsatzgruppe A in the Baltic Countries (October 15, 1941)". Jewish Virtual Library. American-Israeli Cooperative Enterprise. Retrieved 2015-03-29.
- ↑ Oshry, Ephraim (1995). Annihilation of Lithuanian Jewry. New York: Judaica Press, Inc. p. 3. ISBN 1-880582-18-X.
- ↑ Budreckis, Algirdas M. (1968). The Lithuanian National Revolt of 1941. Boston: Lithuanian Encyclopedia Press. pp. 62–63. OCLC 47283.
- ↑ Sužiedėlis, Saulius (Winter 2001). "The Burden of 1941". Lituanus. 4 (47). ISSN 0024-5089. Archived from the original on 15 September 2012. Retrieved 6 December 2020.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
| افراد |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| گروه‌ها |
| ||||||
| رویدادها | |||||||
| مکان‌ها |
| ||||||
| |||||||
| سده تا یازدهم |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| سده دوازدهم تا نوزدهم |
| ||||||
| سده بیستم |
| ||||||
| سده بیست و یکم |
| ||||||
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
