پسران شیکاگو
پسران شیکاگو گروهی از اقتصاددانان شیلیایی شناخته‌شده در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی بودند. اکثر آنها در دپارتمان اقتصاد دانشگاه شیکاگو زیر نظر و میلتون فریدمن و آرنولد هاربرگر یا در دانشگاه کاتولیک پاپی شیلی تحصیل کردند. این اقتصاددانان پس از پایان تحصیلات خود در ایالات متحده و در حین بازگشت به آمریکای لاتین، در بسیاری از دولت‌های آمریکای جنوبی از جمله، به‌طور برجسته، دیکتاتوری نظامی شیلی (۱۹۷۳–۱۹۹۰) و به عنوان مشاوران اقتصادی منتصب و بسیاری به بالاترین مناصب در داخل آن دولت‌ها رسیدند.[۱] در حالی که بنیاد هریتج آنها را دلیل اصلی تبدیل شیلی به بهترین اقتصاد آمریکای لاتین و یکی از مناسب‌ترین حوزه‌های قضایی جهان می‌داند، منتقدان به افزایش شدید بیکاری که می‌تواند به سیاست‌های ضد تورمی که به توصیه پسران شیکاگو اجرا شده‌است نسبت داده شود، اشاره می‌کنند.[۲] سیاست‌های اقتصادی رونالد ریگان و مارگارت تاچر تحت تأثیر سیاست‌ها و اصلاحات اقتصادی در شیلی بودند.[۳]
تاریخچه
[ویرایش]اصطلاح «پسران شیکاگو» حداقل در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی[۴] برای توصیف اقتصاددانان آمریکای لاتین استفاده می‌شد. پسران شیکاگو با نظریه‌های اقتصادی لیبرالی که در دانشگاه شیکاگو تدریس و مطالعه می‌کردند شناخته می‌شوند هرچند برخی از آنها مدرک خود را در هاروارد یا دانشگاه MIT دریافت کرده بودند. آنها از مقررات زدایی گسترده، خصوصی‌سازی و دیگر سیاست‌های بازار آزاد برای اقتصادهای کنترل‌شده حمایت می‌کردند. پسران شیکاگو به عنوان رهبران اصلاحات اولیه شیلی در دوران حکومت ژنرال آگوستو پینوشه، به شهرت رسیدند.[۴] میلتون و رز فریدمن در خاطرات خود از اصطلاح «پسران شیکاگو» در شرح حال خود استفاده کرده‌اند: «در سال ۱۹۷۵، زمانی که تورم همچنان بیداد می‌کرد و رکود جهانی باعث رکود در شیلی شده‌بود، ژنرال پینوشه به «پسران شیکاگو» روی آورد؛ او چندین نفر از آنها را به سمت‌های قدرتمندی در مناصب دولتی منصوب کرد.»[۵]
تأثیر بین‌المللی
[ویرایش]موفقیت اقتصادی پسران شیکاگو نقش مهمی در تقویت موقعیت سیاسی رژیم پینوشه در خارج از کشور داشت. معجزه شیلی توجه مثبت زیادی را برای دولت پینوشه به خود جلب کرد و به پینوشه اجازه داد تا سرکوب سیاسی خود را بدون محکومیت متحدان اقتصادیش اعمال کند. سیاست‌های جدیدی مانند تعدیل ساختاری، تجارت آزاد و کاهش مالیات‌ها در میان گروه‌های سیاسی محافظه‌کار در سراسر جهان غرب بسیار محبوب شد. این سیاست‌ها در نهایت از طریق رهبران محافظه کار آنها به ایالات متحده و بریتانیا گسترش یافتند. شیلی یکی از اولین کشورهایی بود که این سیاست‌ها را پذیرفت.[۶]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Naomi Klein, 2007, The Shock Doctrine: The Rise of Disaster Capitalism
- ↑ Heritage Foundation (2015). "Chile, Index of Economic Freedom". Archived from the original on 17 January 2009. Retrieved 16 January 2023.
- ↑ O'Brien, Philip J. (1983). Chile, the Pinochet decade: the rise and fall of the Chicago boys. Jacqueline Roddick. London: Latin America Bureau. ISBN 0-906156-18-1. OCLC 10830245.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Gary S. Becker (1997-10-30). "What Latin America Owes to the "Chicago Boys"". Hoover Digest. Stanford University. Retrieved 2012-11-14.
- ↑ Two Lucky People: Memoirs. Milton Friedman and Rose D. Friedman. University of Chicago Press, 1998. p. 398.
- ↑ O'Brien, Philip J. (1983). Chile, the Pinochet decade: the rise and fall of the Chicago boys. Jacqueline Roddick. London: Latin America Bureau. ISBN 0-906156-18-1. OCLC 10830245.
برای مطالعه بیشتر
[ویرایش]- Valdés, Juan Gabriel (1995), Pinochet's Economists: The Chicago School of Economics in Chile, Cambridge, Cambridge University Press. شابک ۰−۵۲۱−۴۵۱۴۶−۹ISBN 0-521-45146-9
- Constable, Pamela, and Arturo Valenzuela (1991), A Nation Of Enemies: Chile Under Pinochet, New York, W.W. Norton. شابک ۹۷۸۰۳۹۳۳۰۹۸۵۰[ISBN (identifier)|ISBN 978-0-393-30985-0
- Fontaine Aldunate, Arturo (1988), "Los Economistas y el Presidente Pinochet", Zig Zag.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- NPR Planet Money - The Chicago Boys Pt. 1
- NPR Planet Money - The Chicago Boys Pt. 2
- کلیپ ویدیویی PBS – پسران شیکاگو و پینوشه
- آیا شیلی یک موفقیت نئولیبرال است؟ تجزیه و تحلیل سیاست‌های پسران شیکاگو در مجله دلارز و سنس ۲۰۰۴
- مقاله مجله فوربس ۲۰۱۰-۳-۱۷
- کلیپ صوتی – «پسران شیکاگو» میراث ماندگاری در اقتصاد شیلی به جا گذاشتند»
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
