پروپاگاندای رادیویی
پروپاگاندای رادیویی نوعی از پروپاگاندا با هدف تأثیر بر نگرش نسبت به یک هدف یا موقعیت خاص از طریق یک رسانه رادیویی است. قدرت پروپاگاندا رادیویی ناشی از ماهیت انقلابی آن بود. رادیو، مانند پیشرفت‌های تکنولوژیکی آتی و بعدی در رسانه‌ها، امکان انتقال سریع و یکنواخت اطلاعات به جمعیت‌های وسیع را فراهم کرد. در سطح بین‌المللی، رادیو ابزار اولیه و قدرتمندی برای جذب نیرو برای کمپین‌های تبلیغاتی بود.
تا قبل از رواج تلویزیون، رادیو تا حد زیادی مؤثرترین راه برای جلوگیری یا ترویج تغییرات اجتماعی بود و در بسیاری از مناطق هنوز هم همین‌طور است. پروپاگاندا رادیویی را می‌توان در فواصل دور و با هزینه نسبتاً کم برای مخاطبان زیادی پخش کرد. یک پخش کننده پروپاگاندا از طریق رادیو می‌تواند صدای خود و تمام قدرت اقناعی تلفیق شده با احساسات خود را به میلیون‌ها نفر برساند.[۱] رویکرد مشابهی در هر جنگی که از پروپاگاندا رادیویی استفاده می‌کند دیده شده: جدای از متقاعد کردن افراد جبهه داخلی به ضرورت جنگ، نوع دیگری از پروپاگاندا باید به سمت دشمن هدایت شود. رادیو به یک ابزار تبلیغاتی قدرتمند تبدیل شد زیرا مرزهای ملی را نادیده می‌گرفت و خطوط دشمن را در دسترس تر می‌کرد. یکی از متداول‌ترین راه‌هایی که میزبان‌ها مردم غیرنظامی و دشمن را برای شنیدن برنامه‌های خود تشویق می‌کردند، پخش اعلامیه از طریق بالون‌ها یا هواپیماها بود. در سده بیستم میلادی اکثر برنامه‌ها در ایستگاه‌های رادیویی منتخب در ساعات خاصی از روز پخش می‌شدند. اعلامیه‌های پخش شده دقیقاً توضیح می‌دادند که چه زمانی و کجا پخش برنامه رادیویی را می‌توان شنید. تأثیرات پروپاگاندای رادیویی را می‌توان در تاریخ جنگ‌های جهانی و جنگ سرد مشاهده و مطالعه نمود.[۲][۳]
در جنگ جهانی دوم
[ویرایش]
در جهان غرب استفاده از رادیو به عنوان یک ابزار پروپاگاندایی در زمان جنگ و در طول جنگ جهانی دوم توسط سازمان‌های رسانه‌ای مانند صدای آمریکا، توکیو رز، اکسیس سالی و لرد هاو هاو شناخته شد.[۴][۵]
جستارهای وابسته
[ویرایش]- پروپاگاندا در آلمان نازی
- صدای آمریکا
- رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی
- پروپاگاندای سیاه
- جنگ سیاسی
- جنگ روانی
یادداشت‌ها و ارجاعات درون‌خطی
[ویرایش]- ↑ Horten, pg. 1
- ↑ "Cold War Impact of VOA Broadcasts". Hoover Institution and the Cold War International History Project of the Woodrow Wilson International Center for Scholars. 16 October 2006.
- ↑ "Iva Toguri d'Aquino and "Tokyo Rose"". Federal Bureau of Investigation. Retrieved 13 November 2012.
- ↑ "Cold War Impact of VOA Broadcasts". Hoover Institution and the Cold War International History Project of the Woodrow Wilson International Center for Scholars. 16 October 2006.
- ↑ "Iva Toguri d'Aquino and "Tokyo Rose"". Federal Bureau of Investigation. Retrieved 13 November 2012.
منابع
[ویرایش]- Horten, Gerd (2002). Radio Goes to War: The Cultural Politics of Propaganda During WWII. University of California Press. p. 211.
- Smith, Paul (1989). On Political War. National Defense University Press. p. 279.
- Tyson, James (1983). U.S. International Broadcasting and National Security. RAMAPO Press. p. 153. ISBN 0-915071-00-2.
- Chester, Edward (1969). Radio, Television, and American Politics. Sheed and Ward: New York. p. 342.
- Puddington, Arch (2000). Broadcasting Freedom: The Cold War Triumph of Radio Free Europe and Radio Liberty. The University Press of Kentucky. pp. 382. ISBN 0-8131-2158-2.
- Parta, Eugene (2010). Cold War Broadcasting. Central European University Press. p. 583. ISBN 978-963-9776-80-7.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
