هیئت چهارگانه گفتگوی ملی تونس
Part of the aftermath of the انقلاب تونس
The Tunisian National Dialogue Quartet visiting Vienna in March of 2016. From left to right Abdessattar Ben Moussa (Tunisian Human Rights League), Noureddhine Allege (Order of Lawyers), Houcine Abbassi (UGTT), Wided Bouchamaoui (UTICA).
تاریخ	Formed August 2013-January 2014
موقعیت	تونس
اهداف	An end to the ongoing political violence Imposition of an interim government Ratification of the constitution
منجرشد به	Technocratic government installed with مهدی جمعه as Acting Prime Minister. New constitution ratified Both presidential and legislative elections scheduled
طرف‌های مدنی درگیر
Tunisian National Dialogue Quartet Tunisian General Labour Union Tunisian Order of Lawyers UTICA Tunisian Human Rights League The Troika in Power النهضه (تونس) CPR انجمن دموکراتیک کار و آزادی Opposition: جبهه نجات ملی
شخصیت‌های پیشرو
Quartet Leaders Houcine Abassi (General Secretary of UGTT ) Abdessattar Ben Moussa (President of the Tunisian Human Rights League) Fadhel Mahfoudh (President of the Tunisian Order of Lawyers) Wided Bouchamaoui (Leader of the Tunisian Confederation of Industry, Trade and Handicrafts Leaders in Government راشد غنوشی (Leader of Ennahda Movement) منصف المرزوقی (President of Tunisia) علی عریض (Prime Minister of Tunisia, left office January 2014) مهدی جمعه (Acting Prime Minister January 2014-February 2015) Opposition Leaders Assassinated شکری بلعید † (Secretary-General of the Democratic Patriots' Movement) Mohamed Brahmi † (Former General Coordinator of the People's Movement)

هیئت چهارگانه گفتگوی ملی تونس^[۱] (عربی: رباعیة الحوار الوطنی التونسی)، تعدادی از تشکل‌های غیردولتی و صنفی تونس را شامل می‌شود. این تشکل‌ها عبارتند از: سندیکای عمومی کارگران (UGTT)، اتحادیه صنفی صنایع و صنایع دستی تونس (UTICA)، لیگ حقوق بشر تونس (LTDH) و کانون وکلای. این ائتلاف در تابستان ۲۰۱۳ میلادی شکل گرفت.^[۲] در همان سال و به پیشنهاد این ائتلاف، گفتگوها برای حل بحران سیاسی و انتقال مسالمت‌آمیز قدرت در آن کشور آغاز شد.^[۳]

این ائتلاف به دلیل تلاش‌هایش برای رسیدن به یک دموکراسی تکثرگرا در تونس برنده جایزه نوبل صلح در سال ۲۰۱۵ شد.^[۴]

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Tunisian National Dialogue Quartet». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ اکتبر ۲۰۱۵.

ن ب و برندگان جایزه نوبل ۲۰۱۵
شیمی	توماس لیندال (سوئد) پال مودریچ (ایالات متحده) عزیز سنجر (ترکیه)
ادبیات	سوتلانا الکسیویچ (بلاروس)
صلح نوبل	هیئت چهارگانه گفت‌وگوی ملی تونس
فیزیک	تاکاکی کاجیتا (ژاپن) آرتور بی مک‌دانلد (کانادا)
فیزیولوژی یا پزشکی	ویلیام کمپبل (ایرلند) ساتوشی آمورا (ژاپن) یویو تو (چین)
علوم اقتصادی	انگس دیتون (بریتانیا، ایالات متحده)
برندگان جوایز نوبل ۲۰۱۰ ۲۰۱۱ ۲۰۱۲ ۲۰۱۳ ۲۰۱۴ ۲۰۱۵ ۲۰۱۶ ۲۰۱۷ ۲۰۱۸ ۲۰۱۹ ۲۰۲۰

ن ب و فهرست برندگان جایزه صلح نوبل
۱۹۲۵–۱۹۰۱	۱۹۰۱ آنری دونان / فردریک پسی ۱۹۰۲ الی دوکامن / چارلز آلبرت گوبات ۱۹۰۳ رندال کرمر ۱۹۰۴ انستیتوی حقوق بین‌الملل ۱۹۰۵ برتا سوتنر ۱۹۰۶ تئودور روزولت ۱۹۰۷ ارنستو مونتا / لویی رنو ۱۹۰۸ کلاس آرنولدسون / فردریک بایر ۱۹۰۹ اگوست برنارت / پل دو کونستنت ۱۹۱۰ دفتر بین‌المللی صلح ۱۹۱۱ توبیاس آسر / آلفرد فرید ۱۹۱۲ الیو روت ۱۹۱۳ هنری لافونتن ۱۹۱۴ ۱۹۱۵ ۱۹۱۶ ۱۹۱۷ کمیته بین‌المللی صلیب سرخ ۱۹۱۸ ۱۹۱۹ وودرو ویلسون ۱۹۲۰ لئون بورژوآ ۱۹۲۱ یالمار برانتینگ / کریستیان لوس لانگه ۱۹۲۲ فریتیوف نانسن ۱۹۲۳ ۱۹۲۴ ۱۹۲۵ آستن چیمبرلن / چارلز گیتس دویز
۱۹۵۰–۱۹۲۶	۱۹۲۶ آریستی بریا / گوستاف اشترزمان ۱۹۲۷ فردیناند بویسون / لودویگ کویده ۱۹۲۸ ۱۹۲۹ فرانک بی. کلاگ ۱۹۳۰ نیتن زودربلوم ۱۹۳۱ جین آدامز / نیکولاس موری باتلر ۱۹۳۲ ۱۹۳۳ نورمن آنجل ۱۹۳۴ آرتور هندرسون ۱۹۳۵ کارل فون اوسیتزکی ۱۹۳۶ کارلوس لاماس ۱۹۳۷ رابرت سیسیل ۱۹۳۸ دفتر بین‌المللی نانسن برای پناهندگان ۱۹۳۹ ۱۹۴۰ ۱۹۴۱ ۱۹۴۲ ۱۹۴۳ ۱۹۴۴ کمیته بین‌المللی صلیب سرخ ۱۹۴۵ کوردل هال ۱۹۴۶ امیلی گرین بالچ / جان مت ۱۹۴۷ ناظر اجتماعی و صلح کوئیکر / کمیته آمریکایی خدمات دوستان ۱۹۴۸ ۱۹۴۹ جان بوید اور ۱۹۵۰ رالف بانچ
۱۹۷۵–۱۹۵۱	۱۹۵۱ لئون ژوهو ۱۹۵۲ آلبرت شوایتزر ۱۹۵۳ جرج مارشال ۱۹۵۴ کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان ۱۹۵۵ ۱۹۵۶ ۱۹۵۷ لستر بولز پیرسون ۱۹۵۸ دومینیک پیر ۱۹۵۹ فیلیپ بیکر ۱۹۶۰ آلبرت لوتولی ۱۹۶۱ داگ همرشولد ۱۹۶۲ لینوس پاولینگ ۱۹۶۳ کمیته بین‌المللی صلیب سرخ / فدراسیون بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر ۱۹۶۴ مارتین لوتر کینگ جونیور ۱۹۶۵ یونیسف ۱۹۶۶ ۱۹۶۷ ۱۹۶۸ رنه کسن ۱۹۶۹ سازمان بین‌المللی کار ۱۹۷۰ نورمن بورلاگ ۱۹۷۱ ویلی برانت ۱۹۷۲ ۱۹۷۳ له دوک تو (خودداری از دریافت جایزه) / هنری کیسینجر ۱۹۷۴ شان مک‌براید / ایساکو ساتو ۱۹۷۵ آندره ساخاروف
۲۰۰۰–۱۹۷۶	۱۹۷۶ بتی ویلیامز / مایرید ماگوایر ۱۹۷۷ عفو بین‌الملل ۱۹۷۸ انور سادات / مناخم بگین ۱۹۷۹ مادر ترزا ۱۹۸۰ آدولفو اسکیبل ۱۹۸۱ کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان ۱۹۸۲ آلوا میردال / آلفونسو گارسیا روبلس ۱۹۸۳ لخ والسا ۱۹۸۴ دزموند توتو ۱۹۸۵ سازمان بین‌المللی پزشکان برای جلوگیری از جنگ هسته‌ای ۱۹۸۶ الی ویزل ۱۹۸۷ اسکار آریاس ۱۹۸۸ صلح‌بانی ۱۹۸۹ چهاردهمین دالایی لاما ۱۹۹۰ میخائیل گورباچف ۱۹۹۱ آنگ سان سو چی ۱۹۹۲ ریگوبرتا منچو ۱۹۹۳ نلسون ماندلا / اف. دبلیو. کلرک ۱۹۹۴ شیمون پرز / اسحاق رابین / یاسر عرفات ۱۹۹۵ کنفرانس پاگواش در امور علمی و جهانی / ژوزف روتبلات ۱۹۹۶ کارلوس فیلیپه زمینس بلو / خوزه راموس ۱۹۹۷ کارزار جهانی علیه مین‌های زمینی / جودی ویلیامز ۱۹۹۸ جان هیوم / دیوید تریمبل ۱۹۹۹ پزشکان بدون مرز ۲۰۰۰ کیم دای جونگ
۲۰۰۱–تاکنون	۲۰۰۱ کوفی عنان / سازمان ملل متحد ۲۰۰۲ جیمی کارتر ۲۰۰۳ شیرین عبادی ۲۰۰۴ وانگاری ماآتای ۲۰۰۵ آژانس بین‌المللی انرژی اتمی / محمد البرادعی ۲۰۰۶ گرامین بانک / محمد یونس ۲۰۰۷ ال گور / هیئت بین‌دولتی تغییر اقلیم ۲۰۰۸ مارتی آهتیساری ۲۰۰۹ باراک اوباما ۲۰۱۰ لیو شیائوبو ۲۰۱۱ الن جانسون سیرلیف / لیما گبوی / توکل کرمان ۲۰۱۲ اتحادیه اروپا ۲۰۱۳ سازمان منع سلاح‌های شیمیایی ۲۰۱۴ کایلاش ساتیارتی / ملاله یوسف‌زی ۲۰۱۵ هیئت چهارگانه گفتگوی ملی تونس ۲۰۱۶ خوان مانوئل سانتوس ۲۰۱۷ کارزار بین‌المللی برای نابودی سلاح‌های هسته‌ای ۲۰۱۸ دنیس موک‌وگه / نادیا مراد ۲۰۱۹ آبی احمد ۲۰۲۰ برنامه جهانی غذا ۲۰۲۱ ماریا رسا / دمیتری موراتوف ۲۰۲۲ آلس بیالیاتسکی / مموریال / مرکز آزادی‌های مدنی ۲۰۲۳ نرگس محمّدی

ن ب و بهار عربی
وقایع بر پایه کشور	الجزایر • بحرین • مصر(۲۰۱۱) • مصر(۲۰۱۳) • عراق • مرزهای اسرائیل–سوریه • اردن • کویت • لبنان • لیبی • مراکش • عمان • عربستان سعودی • سودان • سوریه • تونس • صحرای غربی • یمن • موریتانی
افراد برجسته	الجزایر: عبدالعزیز بوتفلیقه  بحرین: حمد بن عیسی آل‌خلیفه – حسن مشیمه – علی سلمان – شیخ عیسی قاسم  مصر ۲۰۱۱ : محمد البرادعی – محمد حسین طنطاوی – وائل غنیم – جیجی ابراهیم – حسنی مبارک – عمر سلیمان  – عصام شرف – خالد محمد سعید  مصر ۲۰۱۳ : محمد البرادعی – عبدالفتاح سیسی – محمد مرسی – عدلی منصور – محمد بدیع  اردن: ملک عبدالله دوم – معروف بخیت – سمیر رفاعی  مراکش: محمد ششم – عباس الفاسی  لیبی: معمر قذافی – سیف‌الاسلام قذافی – مصطفی عبدالجلیل  – محمود جبرئیل  – محمد نابوس  عربستان سعودی: منال شریف  سودان: حسن الترابی  سوریه: بشار اسد – ریاض سیف – حمزه علی الخطیب – برهان غلیون – صالح مسلم  تونس: بن علی – محمد بوعزیزی  یمن: علی عبدالله صالح – عبدربه منصور هادی – توکل کرمان – عبدالمجید الزندانی – علی محسن الاحمر – صادق الاحمر  جیبوتی: اسماعیل عمر جلبه
تشکل‌ها	بحرین: جمعیت وفاق ملی اسلامی  مصر: جنبش ۶ آوریل  – کفایه  – اخوان‌المسلمین  – جمعیت میهنی برای تغییر  – حزب ملی دموکراتیک مصر  – سوسیالیست‌های انقلابی مصر  لیبی: ارتش آزادیبخش ملی – شورای ملی انتقالی  عربستان سعودی: حزب اسلامی امت  سوریه: ارتش آزاد سوریه – حزب التحریر – اخوان المسلمین – شورای ملی سوریه – کمیته هماهنگی ملی سوریه – هیئت عمومی انقلاب سوریه – گروه دوستان سوریه – جبهه النصره – شورای ملی کرد – پ‌ی‌د  تونس: جبهه قانون اساسی دموکراتیک – ائتلاف چهارگانه گفت‌وگوی ملی تونس  صحرای غربی: جبه پولیساریو  یمن: وحدت قبایل یمن – الاصلاح – هاشد
مرتبط	جنبش سبز  • بازتاب جهانی (مصر) • قطعنامه ۱۹۷۰ شورای امنیت • قطعنامه ۱۹۷۳ شورای امنیت • الشعب یرید اسقاط النظام  • روزشمار انقلاب مصر ۲۰۱۲–۲۰۱۱
• رده • ] انبار  • گفتاورد