نیروهای مسلح امارات متحده عربی
| نیروهای مسلح امارات متحدهٔ عربی | |
|---|---|
| القوات المسلحة لدولة الإمارات العربیة المتحدة | |
 نشان نیروهای مسلح امارات | |
| بنیان‌گذاری | ۱۹۵۱ |
| شکل کنونی | ۱۹۷۱ |
| شاخه‌ها |  نیروی زمینی امارات متحده عربی نیروی دریایی امارات متحده عربی نیروی هوایی امارات متحده عربی گارد ریاست جمهوری امارات نیروهای ویژهٔ امارات گارد ساحلی امارات نیروهای مرزبانی امارات |
| ستاد | ابوظبی |
| وبگاه | |
| رهبری | |
| فرماندهٔ کل قوا | محمد بن زاید آل نهیان |
| جانشین فرمانده کل قوا | محمد بن راشدآل مکتوم |
| فرماندهٔ نیروهای مسلح | Lt. General Hamad Mohammed Thani Al Rumaithi |
| نیروی انسانی | |
| سن سربازی | ۱۸ سال |
| دسترسی برای خدمت سربازی | ۳٬۶۵۸٬۵۷۷, سن ۱۵ تا ۴۹ سال |
| فراخور برای خدمت سربازی | ۳٬۰۷۲٬۱۲۵, سن ۱۵ تا ۴۹ سال |
| سن سالانه برای خدمت سربازی | ۵۱٬۸۵ |
| نیروی فعال | ۶۵٬۰۰۰[۱] |
| نیروی ذخیره | ۹۰٬۰۰۰ |
| دخل و خرج | |
| بودجه | ۲۲٫۷۵۵ میلیارد دلار آمریکا (۲۰۱۴) |
| درصد تولید ناخالص داخلی | ۵٫۶٪ |
| صنعت | |
| تأمین کنندگان داخلی | EDGE Group |
| تأمین کنندگان خارجی |  ایالات متحده آمریکا[۲] فرانسه[۳]
 بریتانیا روسیه[۴] چین استرالیا کانادا آلمان ایتالیا |
| جستارهای وابسته | |
| تاریخ | The Invasion of Hamasa شورش ظفار جنگ داخلی لبنان جنگ خلیج فارس Kosovo Force United Nations Operation in Somalia II جنگ در افغانستان (۲۰۰۱ تاکنون) جنگ داخلی لیبی (۲۰۱۴–اکنون) جنگ داخلی لیبی (۲۰۱۱) مداخله نظامی علیه داعش جنگ داخلی یمن (۲۰۱۵–تاکنون) |
نیروهای مسلح امارات متحده عربی (به عربی: القوات المسلحة لدولة الإمارات العربیة المتحدة Al-Quwwāt al-Musallaḥa li-Dewleta al -Imārāt al-Arabīyyah Muttaḥidah) نیروهای مسلح کشور امارات متحده عربی است و تعداد پرسنل آن تقریباً ۱۰۰٬۰۰۰ نفر می‌باشد. مرکز فرماندهی این نیرو در ابوظبی، امارات متحده عربی است. این نیرو در سال ۱۹۵۱ پایه‌گذاری شد.
در رده‌بندی قوی‌ترین ارتش‌های گلوبال فایرپاور 2024، نیروهای مسلح امارات رتبه هفتم خاورمیانه را به خود اختصاص داد.[۵]
سازماندهی
[ویرایش].jpg)
نیروهای نظامی امارات متحدهٔ عربی متشکل از نیروی زمینی، نیروی دریایی، نیروی هوایی و نیروهای ویژهٔ گارد ریاست جمهوری (PG) است.
شاخه‌های نظامی
[ویرایش]نیروی زمینی
[ویرایش]به عنوان بخشی از ارتش امارات متحده عربی، مسئول عملیات زمینی است.
- سپاه پزشکی، بخشی از نیروی زمینی امارات متحده عربی است و مسئول پشتیبانی پزشکی نظامی از سایر نیروهای مسلح امارات متحده عربی است.
نیروی هوایی
[ویرایش]نیروی هوایی امارات متحده عربی حدود ۴۰۰۰ پرسنل دارد.[۶] نیروی هوایی در سال ۱۹۹۹ جهت خرید ۸۰ فروند هواپیمای جنگنده چندمنظوره اف-۱۶ با ایالات متحده آمریکا به توافق رسید. تجهیزات دیگر این نیرو شامل ۶۰ فروند میراژ ۲۰۰۰، هواپیمای هاوک و بالگردهای فرانسوی است.
- نیروی پدافند هوایی امارات متحده عربی مسئول حفاظت از حریم هوایی این کشور است و دارای یک سامانهٔ دفاع موشکی هاوک است.
نیروی دریایی
[ویرایش]نیروی دریایی امارات متحده عربی از بیش از ۲۰۰۰ پرسنل و ۷۲ شناور تشکیل شده‌است.
- گارد ساحلی امارات متحده عربی مسئولیت محافظت از خط ساحلی امارات را از طریق اجرای قوانین دریایی، کنترل مرزها و مبارزه با قاچاق، بر عهده دارد.
گارد ریاست جمهوری
[ویرایش]گارد ریاست جمهوری امارات متحده عربی (UAE-PG) در سال ۲۰۱۱ با ادغام گارد امیری، فرماندهی عملیات ویژه و گردان تفنگداران دریایی، تشکیل شده‌است.[۷]
هزینه‌های نظامی
[ویرایش]- ۱۹۹۹: ۲٬۱۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ دلار (۱٫۸٪ از تولید ناخالص داخلی)
- ۲۰۰۰: ۲٬۶۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ دلار (۰٫۸٪ از تولید ناخالص داخلی)
- ۲۰۰۵: ۳٬۸۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ دلار (۱٫۰٪ از تولید ناخالص داخلی)
- ۲۰۱۰: ۱۰٬۰۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ دلار
نگارخانه
[ویرایش]-
-
چند فروند میراژ ۲۰۰۰ نیروی هوایی امارات -
یک بالگرد سوپر پومای نیروی دریایی امارات -
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ IISS 2018, pp. 367
- ↑ "United Arab Emirates - Defense". export.org. 23 آوریل 2018. Archived from the original on 12 November 2018. Retrieved 11 November 2018.
- ↑ "Emirati Army - Modernization". Globalsecurity.org. Archived from the original on 2018-11-12. Retrieved 2018-11-11.
- ↑ "United Arab Emirates - Defense". export.org. 23 آوریل 2018. Archived from the original on 12 November 2018. Retrieved 11 November 2018.
- ↑ ترکیه، عصر (۲۰۲۴-۰۱-۳۱). «نیروهای مسلح ترکیه؛ قوی‌ترین ارتش خاورمیانه». عصر ترکیه. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۰۸.
- ↑ "United Arab Emirates". U.S. Department of State. Retrieved 25 December 2014.
- ↑ «UAE Presidential Guard Command». www.globalsecurity.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۸-۲۱.
پیوند به بیرون
[ویرایش]Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
