میدان هوایی مزار شریف
بین المللی مولانا جلال الدین محمد بلخی دمزارشریف نړیوال هوایی ډګر | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||
 | |||||||||||
| خلاصه | |||||||||||
| نوع فرودگاه | عمومی / نظامی | ||||||||||
| مالک | وزارت حمل و نقل و هوانوردی ملکی | ||||||||||
| گرداننده | قوای هوائی افغانستان | ||||||||||
| مکان | مزارشریف افغانستان | ||||||||||
| بکار رفته در | <!- میدان هوایی- نظامی --> | ||||||||||
| مختصات | ۳۶°۴۲′۲۵″ شمالی ۶۷°۱۲′۳۴″ شرقی / ۳۶٫۷۰۶۹۴°شمالی ۶۷٫۲۰۹۴۴°شرقی} | ||||||||||
| نقشه | |||||||||||
 فرودگاه بین الملل مولانا جلال الدین محمد بلخی Location of airport in Afghanistan | |||||||||||
| باندهای فرود | |||||||||||
| |||||||||||
میدان هوایی مولانا جلال الدین محمد بلخی[۱] چهارمین فرودگاه بزرگ افغانستان بعد از کابل، هرات و قندهار است. این فرودگاه در ۹ کیلومتری شرقی مزار شریف در شمال افغانستان و ۱۵ دقیقه با ماشین از مرکز شهر فاصله دارد. اگرچه در ابتدا با ۲ باند موازی ساخته شد ولی شمالی‌ترین باند تبدیل به خزشراه شده است. باند باقی مانده ۹۸۳۶ فوت (۲۹۹۸ متر) است.[۲] این فرودگاه دارای امکاناتی برای حداکثر ۱۰۰۰ مسافر است که آن را به یکی از بزرگترین فرودگاه‌های افغانستان تبدیل می‌کند.
این فرودگاه که در ابتدا در دهه ۱۹۶۰ توسط ایالات متحده ساخته شد، به مردم شمال افغانستان خدمات رسانی می‌کند. در سال ۲۰۱۳، یک ترمینال ۶۰ میلیون یورویی به فرودگاه اضافه شد و ترمینال قدیمی اکنون برای پروازهای داخلی استفاده شد.[۳][۴]
این فرودگاه همچنین محل استقرار گروه هوایی چهارم (۳۰۴) نیروی هوایی افغانستان بود.[۵] در اوت ۲۰۲۱، این پایگاه هوایی پس از تسلیم شدن توسط نیروهای دولتی به دست طالبان افتاد. طالبان هنوز نیروی هوایی ندارد که بتواند از میدان هوایی مستقر شود، هرچند که سلاح و خودروهای ارتش ملی افغانستان و نیروی هوایی افغانستان را به تصرف خود درآورده است.[۶]
تاریخچه
[ویرایش]فرودگاه مزارشریف در دهه ۱۹۶۰ توسط ایالات متحده در طول جنگ سرد، زمانی که شوروی و آمریکا درگیر گسترش نفوذ خود در خاورمیانه و جنوب آسیا بودند، ساخته شد.[۷] بین دهه ۱۹۶۰ و اواخر دهه ۱۹۷۰، برای اولین بار تعداد زیادی از گردشگران برای دیدن مکان‌های تاریخی وارد شهر مزارشریف شدند.
قرن بیست و یکم
[ویرایش]در سال ۲۰۰۵، کمپ مارمال در کنار فرودگاه ساخته شد که به تدریج به یکی از بزرگترین پایگاه‌های نظامی در افغانستان گسترش یافت. در سال ۲۰۰۶، پس از اینکه آلمان فرماندهی نیروهای بین‌المللی کمک به امنیت (ISAF) را بر عهده گرفت، فرودگاه به عنوان یک مرکز اصلی برای تبادل پرسنل و همچنین محموله‌های هوایی عمل می‌کرد. از سال ۲۰۰۸، سامانه ناوبری هوایی تاکتیکی برای سیستم فرود، ابزاری برای عملیات آب و هوای بد نصب و در دسترس قرار گرفت.[۸] این فرودگاه به تمام پرسنل آیساف، از جمله نیروهای مسلح آمریکا و افغانستان خدمت می‌کرد.
کار بر روی یک ترمینال بین‌المللی جدید در سال ۲۰۱۰ آغاز شد و در سال ۲۰۱۳ تکمیل شد. مراسم افتتاحیه ویژه در ژوئن ۲۰۱۳ با حضور گیدو وستروله وزیر امور خارجه آلمان، داوود علی نجفی وزیر حمل و نقل و هوانوردی افغانستان، عطا محمد نور والی بلخ و تعدادی از نمایندگان پارلمان برگزار شد.[۹]
شرکت‌های هواپیمایی و مقصدهای پروزای
[ویرایش]شرکت‌های هواپیمایی و مقصدهای پروازی
[ویرایش]جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Flightradar24. "Live Flight Tracker - Real-Time Flight Tracker Map". Flightradar24 (به انگلیسی). Retrieved 2023-05-07.
- ↑ Ihsas، Zabihullah (۲۰۱۳-۰۶-۰۹). «Balkh airport terminal inaugurated» (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۰۷.
- ↑ «Afghanistan's biggest airport» (به انگلیسی). BBC News. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۰۷.
- ↑ «Mazar-I-Sharif Airport, Afghanistan - Wegoreise.de». www.wegoreise.de. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۰۷.
- ↑ «METAR TAF : Mazar-i-Sharif International Airport, Mazar-i-Sharif Afghanistan». en.allmetsat.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۰۸.
- ↑ "Huge blow for Afghan gov't as Taliban seizes northern stronghold". www.aljazeera.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-05-08.
- ↑ Richard (۲۰۰۹-۱۱-۲۷). «Defence of the Realm: The forgotten country». Defence of the Realm. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۰۸.
- ↑ «International Security Assistance Force». web.archive.org. ۲۰۰۶-۰۷-۲۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ ژوئیه ۲۰۰۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۱۵.
- ↑ Ihsas، Zabihullah (۲۰۱۳-۰۶-۰۹). «Balkh airport terminal inaugurated» (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۱۵.
- ↑ http://www.routesonline.com/news/38/airlineroute/273152/kam-air-adds-mazar-i-sharif-ankara-route-from-june-2017/
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
