معزالدوله دیلمی
| معزالدوله ابوالحسین احمد دیلمی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| معزالدوله دیلمی | |||||
 | |||||
| سلطنت | ۹۴۵–۹۶۷ م. | ||||
| جانشین | عزالدوله بختیار | ||||
| زاده | ۹۱۵ گیلان | ||||
| درگذشته | ۸ آوریل ۹۶۷ م. (۵۲ سالگی) عراق | ||||
| |||||
| خاندان | آل بویه | ||||
| پدر | بویه | ||||
احمد دیلمی ملقب به معزالدوله و مُکَنّیٰ به ابوالحسین فرزند بویه، از امیران بوییان بود که در سال ۳۲۵ خورشیدی (۳۳۴ قمری) موفق به شکست دادن خلیفه عباسی المستکفی بالله شد. احمد به وسیله برادرش عماد الدوله برای تسخیر کرمان که در اختیار صفاریان بود فرستاده شد. احمد منازعه بر سر فارس را یکسره کرد و در آن رشادت‌های زیادی از خود نشان داد، و بدین وسیله اعتبار بسیاری کسب نمود. در این زمان کرمان به سرعت در برابر وی سقوط کرد ولی با مقاومت قبایل قفص و بلوچ مواجه گشت. سپس برادرش عماد الدوله او را به فارس فرا خواند تا منتظر دستور باشد و پس از آن او را به استخر فرستاد. لشکر کشی او به کرمان موجب گردید که بنو الیاس برای همیشه اقتدار آل بویه را به رسمیت بشناسد. اما ولایات کرمان تا چند دهه بعد مستقیماً به آل بویه ملحق نشد.[۱] در سال ۳۳۴ هجری قمری عماد الدوله احمد را برای تسخیر بغداد بدان جا فرستاد و وی موفق به تصرف بغداد گشت و خلیفه بدو لقب معز الدوله را داد همچین او جانشین واقعی امیر الامرا شد پس از آن وی در بین‌النهرین خود را در مواجهه با بریدیان دید که به بصره و واسط عقب نشسته بودند و دشمنان دیگر آل بویه حمدانیان بودند که پس از تلاشی بی‌ثمر در بیرون راندن آل بویه از بغداد به شمال بین‌النهرین عقب‌نشینی کرده بودند. معز الدوله در سال ۳۳۶ هجری قمری بریدیان را شکست داد.[۲] مسکویه از زبان عماد الدوله نقل می‌کند: «معز الدوله و رکن الدوله در نسب با من برادرند و در پرورش پسران من اند و در قدرت یافتن برکشیدگان من اند.» اگر چه معزالدوله در بغداد عنوان امیر الامرایی را یدک می‌کشید اما هیچ گاه ادعای امیر الامرایی کل فرمانروایی آل بویه را نکرد ولی در امور حکومتی مستقل و جداگانه رفتار می‌کرد. معز الدوله در سال ۳۵۶ در میانه راه جنگی ، بر ضد شاهانِ مناطق باتلاقیِ بین‌النهرین در گذشت. پس از مرگش پسرش عز الدوله دعوی امیر الامرایی کرد و اختلافی در خاندان پدیدار گشت. وی اندکی پیش از مرگ عمان را تسخیر کرد. او در وصیت‌نامه خود به فرزندش اصرار می‌کند با ترکان با انصاف برخورد شود و سبکتگین در منصب خود نگه داشته شود. در این وصیت‌نامه از دو مسئله مبرم سخن می‌گوید یکی مربوط به سیاست آل بویه نسبت به حمدانیان و دیگری طرفداری از قبول برتری رکن الدوله برادرش و همچنین به پسرش سفارش می‌کند که احترام عضد الدوله پسر عمویش را نگاه دارد و جانب وی را رعایت کند. در دوران او حرم امامان در عراق بازسازی شد و عزاداری روز عاشورا به صورت گسترده‌تر برگزار می‌شد.[۳]
پانویس
[ویرایش]- ↑ باسورث، تاریخ ایران کمبریج، ۲۲۳.
- ↑ باسورث، تاریخ ایران کمبریج، ۲۲۵.
- ↑ باسورث، تاریخ ایران کمبریج، ۲۲۹.
منابع
[ویرایش]- باسورث، ک. ا (۱۳۹۰). «طاهریان و صفاریان». در ریچارد نلسون فرای. تاریخ ایران کمبریج. ج. ۴. ترجمهٔ حسن انوشه. تهران: انتشارات امیرکبیر. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۰-۰۳۰۲-۲.
- لغت‌نامهٔ دهخدا، مدخل «معزالدوله»
شاهان آل بویه | |
|---|---|
| فارس (۹۳۴-۱۰۶۲ م.) | عمادالدوله • عضدالدوله • شرف‌الدوله • صمصام‌الدوله • بهاءالدوله • سلطان‌الدوله • ابوکالیجار • پولادستون • ابو سعد خسرو شاه • پولادستون (بار دوم) |
| کرمان (۹۴۰-۱۰۴۸ م.) | |
| ری (۹۴۳-۱۰۲۹ م.) | |
| عراق (۹۴۵-۱۰۵۵ م.) | معزالدوله • عزالدوله • عضدالدوله • صمصام‌الدوله • شرف‌الدوله • بهاءالدوله • سلطان‌الدوله • مشرف‌الدوله • جلال‌الدوله • ابوکالیجار • مَلِکِ رحیم |
| عمان (۹۶۶-۱۰۴۸ م.) | |
| همدان (۹۷۶-۱۰۲۴ م.) | |
| جزیره (۹۷۸-۹۸۹ م.) | |
| گرگان و طبرستان (۹۸۰-۹۹۷ م.) | |
| قلمروهای کوچک | |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
