درمان اچآیوی/ایدز
مدیریت اچآیوی/ایدز بهطور عادی شامل مصرف داروهای ضدویروس پسگرد جهت کنترل عفونت HIV میشود. مؤسسه ملی بهداشت آمریکا و برخی دیگر از موسسات، استفاده از داروهای ضدویروس پسگرد را به تمام بیماران مبتلا به ایدز توصیه میکند.[۱]
درمان از طریق ترکیب دارویی
[ویرایش]نام تجاری | نام داروها | تاریخ اخذ تاییدیه از FDA | شرکت |
---|---|---|---|
کامبیویر | زیدوودین + لامیوودین | ۲۶ سپتامبر ۱۹۹۷ | گلاکسواسمیتکلاین |
تریزیویر | آباکاویر + زیدوودین + لامیوودین | ۱۵ نوامبر ۲۰۰۰ | گلاکسواسمیتکلاین |
کالترا | لپیناویر + ریتوناویر | ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۰ | آبوت لابراتوریز |
اپزیکام (در آمریکا) کیوکسا (در اروپا) |
آباکاویر + لامیوودین | ۲ اوت ۲۰۰۴ | گلاکسواسمیتکلاین |
تنوفوویر/امتریسیتابین | تنوفوویر/امتریسیتابین | ۲ اون ۲۰۰۴ | گیلید ساینس |
آتریپلا | افاویرنز + تنوفوویر/امتریسیتابین | ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۶ | گیلید ساینس |
کمپلرا | ریلپیویرین + تنوفوویر/امتریسیتابین | ۱۰ اوت ۲۰۱۱ | گیلید ساینس و تیبوتک (جانسون و جانسون) |
استریبیلد | البیتگراویر + کبیکیستات + تنوفوویر/امتریسیتابین | ۲۷ اوت ۲۰۱۲ | گیلید ساینس |
درمان از طریق مقابله با ویروس
[ویرایش]گزینههای فعلی HAART ترکیبی (یا «امتزاجی») از حداقل سه دارو است که دست کم دو نوع، یا «گونه،» عامل ضد ویروس پسگرد را شامل میشود.[۲] درمان اولیه نوعاً یک مهارکننده ترانس کریپتاز معکوس غیر نوکلئوزیدی (NNRTI) به اضافه دو مهارکننده ترانس کریپتاز معکوس شبه نوکلئوزیدی (NRTIs) است.[۲] NRTIs معمولاً شامل: زیدوودین (AZT) یا تنوفوویر (TDF) و لامیوودین (3TC) یا امتریسیتابین (FTC) است.[۲] ترکیب این عوامل که شامل مهار کننده پروتئازها (PI) میباشد و در صورتی که دستور بالا کارایی لازم را نداشته باشد مورد استفاده قرار میگیرد.[۲]
زمان شروع درمان ضد ویروس پسگرد مورد مناقشه است.[۳][۴] سازمان بهداشت جهانی، استفاده از درمان ضد ویروس پسگرد را در تمام افراد نوجوان، بزرگسال و زنان بارداری توصیه میکنند که CD4 آنها کمتر از ۳۵۰ میکرولیتر است یا بدون توجه به CD4 نشانههای بیماری را دارند.[۲] مرکز کنترل بیماریها(CDC) در ایالات متحده در سال ۲۰۱۴ شروع این درمان را برای همه افراد مبتلا بدون توجه به تعداد CD4 و بار ویروس توصیه کردهاست. دارند.[۵] این واقعیت که شروع درمان در این سطح خطر مرگ و میر را کاهش میدهد از این توصیه پشتیبانی میکند.[۶] هم چنین سازمان بهداشت جهانی این درمان را برای افراد اچآیوی مثبت مبتلا به مرض سل و مبتلایان به هپاتیت ب مزمن و فعال پیشنهاد میکند.[۲] پیشنهاد میشود زمانی که این درمان آغاز شد بدون وقفه ادامه یابد.[۳] نتیجه مطلوب درمان این است که در مدت زمان طولانی تعداد HIV-RNA در پلاسما زیر ۵۰ کپی بر میلیلیتر باشد.[۳] توصیه میشود سطوح تعیینکننده مؤثر بودن درمان در وهلهٔ اول بعد از چهار هفته اندازهگیری شوند و زمانی که سطوح به پایینتر از ۵۰ کپی بر میلیلیتر رسید معمولاً کنترل آن هر سه تا شش ماه یک بار کافی خواهد بود.[۳] به نظر میرسد که در کنترل ناموثر چیزی بیش ۴۰۰ کپی بر میلیلیتر دیده خواهد شد.[۳] بر اساس این معیار در بیش از ۹۵٪ از افراد درمان در سال اول مؤثر خواهد بود.[۳]
مزیتهای درمان شامل کاهش خطر پیشروی ایدز و کاهش خطر مرگ میباشد.[۷] همچنین در کشورهای در حال توسعه درمان باعث بهبود اوضاع جسمی و سلامت روحی فرد میشود.[۸] در صورت اقدام به درمان تا ۷۰٪ خطر ابتلا به سل کاهش خواهد یافت.[۲] مزیتهای دیگر درمان شامل کاهش خطر انتقال بیماری به شریک جنسی و کاهش امکان انتقال از مادر به فرزند میباشد.[۲] تأثیر درمان تا حد زیادی به انطباق بستگی دارد.[۳] دلایل عدم انطباق عبارتند از: دسترسی معدود به مراقبتهای پزشکی،[۹] عدم حمایتهای اجتماعی کافی، بیماری روانی و سوء مصرف مواد.[۱۰] همچنین پیچیدگی روشهای درمانی (به دلیل تعدد قرصها و دوزها) و اثرات جانبی آنها ممکن است موجب عدم تابعیت اختیاری فرد شود.[۱۱] البته در کشورهای با درآمد کم تابعیت از درمان افراد به خوبی کشورهایی است که افراد آن درآمد بالایی دارند.[۱۲]
عوارض جانبی خاص به داروی مصرفی مربوط میشوند.[۱۳] رایجترین آنها عبارتند از: سندرم دیستروفی، دیسلیپیدمی و مرض قند که به ویژه با مهارکنندههای پروتئاز عارض میشوند. سایر علائم شایع عبارتند از: اسهال،[۱۳][۱۴] و افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی-عروقی.[۱۵] البته عوارض جانبی برخی از درمانهای پیشنهاد شده اخیر کمتر هستند.[۳] مشکل برخی از داروها ممکن است گرانقیمت بودن آنها باشد.[۱۶] البته، از سال ۲۰۱۰، ۴۷٪ کسانی که به این داروها احتیاج پیدا میکنند متعلق به کشورهای با درآمد کم یا متوسط هستند. برخی از داروها میتوانند موجب بیماری مادرزادی بشوند و بنابراین برای زنانی که امید به بچهدار شدن دارند مناسب نیست.[۳]
درمانهای پیشنهادی برای کودکان تا حدی متفاوت از درمان بزرگسالان است. در کشورهای در حال توسعه، از سال ۲۰۱۰، ۲۳٪ کودکانی که نیاز به معالجه داشتهاند تحت درمان قرار گرفتهاند.[۱۷] هم سازمان بهداشت جهانی و هم ایالت متحده آمریکا توصیه میکنند که همه کودکان کمتر از دوازده ماه تحت درمان قرار بگیرند.[۱۸][۱۹] ایالت متحده برای کودکانی که بین یک تا پنج سال هستند توصیه میکند که آنهایی تحت درمان قرار بگیرند که میزانHIV RNA آنها بیشتر از ۱۰۰٫۰۰۰ کپی بر میلیلیتر باشد، و کودکانی که سن آنها بالای پنج سال است زمانی که تحت درمان قرار بگیرند که میزان CD4 آنها کمتر از ۵۰۰ در هر میکرولیتر باشد.[۱۸]
عفونتهای فرصتطلب
[ویرایش]اقدامهای انجام شده در جهت جلوگیری از عفونتهای فرصتطلب در بسیاری از افراد مبتلا به ایدز مؤثر میباشد. غالباً درمانهای ضد ویروسی عفونتهای فرصتطلب موجود را بهبود میدهند و همچنین باعث کاهش خطر ابتلا به آن در آینده میشوند.[۱۳] پیشنهاد میشود افرادی که در معرض ابتلا به HIV هستند قبل از ابتلا به عفونت خود را در برابر هپاتیت آ و ب واکسینه کنند، اگرچه بعد از عفونت نیز میتوانند این کار را انجام دهند.[۲۰] توصیه میشود برای نوزادان بین چهار تا شش هفته و نوزادانی که دوره استفاده از شیر مادر آنها به پایان رسیده و مادران آنها مبتلا به HIV، در موارد محدود از درمان پیشگیرانه تری متوپریم/سولفامتوکسازول استفاده شود.[۱۷] همچنین این دارو برای جلوگیری از PCP در افرادی که اندازه CD4 آنها کمتر از ۲۰۰ سلول بر میکرولیتر است و در کسانی که در حال حاضر یا قبلاً PCP داشتهاند توصیه میشود.[۲۱]به افرادی که از ایمنی قابل توجهی برخوردار هستند نیز توصیه میشود تا برای جلوگیری از ابتلا به توکسوپلاسموز و مننژیت کریپتوکوکوس از درمان پیشگیرانه بهرهمند شوند.[۲۲] بین سالهای ۱۹۹۲ و ۱۹۹۷اقدامات مناسب پیشگیرانه میزان ابتلا به این عفونتها را تا ۵۰٪ کاهش داده بود.
داروهای جایگزین
[ویرایش]در آمریکا، تقریباً ۶۰٪ افراد مبتلا به HIV از اشکال مختلف داروهای مکمل یا جایگزین استفاده میکنند.[۲۳]البته مؤثر بودن اکثر این درمانها تأیید نشدهاست.[۲۴]با توجه به مشاوره رژیم غذایی، برخی از شواهد نشان میدهند که مصرف ریزخوراکهای مکمل سودمند است.[۲۵] شواهد تجربی و آزمایشها نشان دادهاند که مکملهایی که دارای سلنیم هستند نیز فایدهمند هستند.[۲۶] شواهدی وجود دارند که نشان میدهند مصرف مکمل ویتامین آ در کودکان میزان مرگ و میر را کاهش داده و روند رشد را بهبود میبخشد.[۲۵] در آفریقا در زنان باردار و شیرده که در معرض خطر کمبود مواد مغذی هستند مصرف مولتی ویتامین منجر به بهبود وضعیت مادر و فرزند شدهاست.[۲۵] سازمان بهداشت جهانی مصرف غذایی ریزخوراکها در سطوح RDA بزرگسالان مبتلا به HIV را توصیه میکند.[۲۷][۲۸] سازمان بهداشت جهانی اعلام کردهاست که تحقیقات متعدد نشان دادهاند مکمل ویتامین آ، روی و آهن میتواند باعث بروز عوارض HIV در بزرگسالان مبتلا به این بیماری شود.[۲۸] شواهد کافی برای حمایت از مصرف داروهای گیاهی وجود ندارد.[۲۹]
عوارض جانبی
[ویرایش]
|
|
پانویس
[ویرایش]- ↑ Dybul M, Fauci AS, Bartlett JG, Kaplan JE, Pau AK; Panel on Clinical Practices for Treatment of HIV (2002). "Guidelines for using antiretroviral agents among HIV-infected adults and adolescents". Ann. Intern. Med. 137 (5 Pt 2): 381–433. PMID 12617573.
((cite journal))
: Unknown parameter|month=
ignored (help)نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ ۲٫۶ ۲٫۷ Antiretroviral therapy for HIV infection in adults and adolescents: recommendations for a public health approach (PDF) (به انگلیسی). World Health Organization. 2010. p. 19–20.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ ۳٫۶ ۳٫۷ ۳٫۸ Vogel, M (2010 Jul). Schwarze-Zander, C; Wasmuth, JC; Spengler, U; Sauerbruch, T; Rockstroh, JK (ed.). "The treatment of patients with HIV". Deutsches Ärzteblatt international (به انگلیسی). 107 (28–29): 507–15; quiz 516. doi:10.3238/arztebl.2010.0507. PMC 2915483. PMID 20703338.
((cite journal))
: Check date values in:|تاریخ=
(help)نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست ویراستاران (link) - ↑ Sax, PE (2009-04-30). Baden, LR (ed.). "When to start antiretroviral therapy—ready when you are?". The New England Journal of Medicine (به انگلیسی). 360 (18): 1897–9. doi:10.1056/NEJMe0902713. PMID 19339713.
- ↑ Guidelines for the Use of Antiretroviral Agents in HIV-1-Infected Adults and Adolescents (PDF) (به انگلیسی). Center for Diseases Control. 2014. p. C-5. Archived from the original (PDF) on 1 November 2016. Retrieved 26 September 2014.
((cite book))
: line feed character in|عنوان=
at position 51 (help) - ↑ Siegfried, N (2010-03-17). Siegfried, Nandi (ed.). "Optimal time for initiation of antiretroviral therapy in asymptomatic, HIV-infected, treatment-naive adults". Cochrane database of systematic reviews (Online) (به انگلیسی) (3): CD008272. doi:10.1002/14651858.CD008272.pub2. PMID 20238364.
((cite journal))
: More than one of|ویراستار=
و|نام خانوادگی ویراستار=
specified (help) - ↑ When To Start, Consortium (2009-04-18). Sterne, JA; May, M; Costagliola, D; de Wolf, F; Phillips, AN; Harris, R; Funk, MJ; Geskus, RB; Gill, J; Dabis, F; Miró, JM; Justice, AC; Ledergerber, B; Fätkenheuer, G; Hogg, RS; Monforte, AD; Saag, M; Smith, C; Staszewski, S; Egger, M; Cole, SR (ed.). "Timing of initiation of antiretroviral therapy in AIDS-free HIV-1-infected patients: a collaborative analysis of 18 HIV cohort studies". Lancet (به انگلیسی). 373 (9672): 1352–63. doi:10.1016/S0140-6736(09)60612-7. PMC 2670965. PMID 19361855.
((cite journal))
: نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست ویراستاران (link) - ↑ Beard, J (2009 Nov). Feeley, F; Rosen, S (ed.). "Economic and quality of life outcomes of antiretroviral therapy for HIV/AIDS in developing countries: a systematic literature review". AIDS care (به انگلیسی). 21 (11): 1343–56. doi:10.1080/09540120902889926. PMID 20024710.
((cite journal))
: Check date values in:|تاریخ=
(help)نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست ویراستاران (link) - ↑ Orrell, C (2005 Nov). "Antiretroviral adherence in a resource-poor setting". Current HIV/AIDS reports (به انگلیسی). 2 (4): 171–6. doi:10.1007/s11904-005-0012-8. PMID 16343374.
((cite journal))
: Check date values in:|تاریخ=
(help) - ↑ Malta, M (2008 Aug). Strathdee, SA; Magnanini, MM; Bastos, FI (ed.). "Adherence to antiretroviral therapy for human immunodeficiency virus/acquired immune deficiency syndrome among drug users: a systematic review". Addiction (Abingdon, England) (به انگلیسی). 103 (8): 1242–57. doi:10.1111/j.1360-0443.2008.02269.x. PMID 18855813.
((cite journal))
: Check date values in:|تاریخ=
(help)نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست ویراستاران (link) - ↑ Nachega, JB (2011 Apr). Marconi, VC; van Zyl, GU; Gardner, EM; Preiser, W; Hong, SY; Mills, EJ; Gross, R (ed.). "HIV treatment adherence, drug resistance, virologic failure: evolving concepts". Infectious disorders drug targets (به انگلیسی). 11 (2): 167–74. PMID 21406048.
((cite journal))
: Check date values in:|تاریخ=
(help)نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست ویراستاران (link) - ↑ Nachega, JB (2010 Jan). Mills, EJ; Schechter, M (ed.). "Antiretroviral therapy adherence and retention in care in middle-income and low-income countries: current status of knowledge and research priorities". Current opinion in HIV and AIDS (به انگلیسی). 5 (1): 70–7. doi:10.1097/COH.0b013e328333ad61. PMID 20046150.
((cite journal))
: Check date values in:|تاریخ=
(help)نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست ویراستاران (link) - ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ Montessori, V. , Press, N. , Harris, M. , Akagi, L. , Montaner, J. S. (2004). "Adverse effects of antiretroviral therapy for HIV infection". CMAJ (به انگلیسی). 170 (2): 229–238. PMC 315530. PMID 14734438.
((cite journal))
: نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Burgoyne RW, Tan DH (2008). "Prolongation and quality of life for HIV-infected adults treated with highly active antiretroviral therapy (HAART): a balancing act". J. Antimicrob. Chemother. (به انگلیسی). 61 (3): 469–73. doi:10.1093/jac/dkm499. PMID 18174196.
((cite journal))
: Unknown parameter|ماه=
ignored (help) - ↑ Barbaro, G (2011 Dec). Barbarini, G (ed.). "Human immunodeficiency virus & cardiovascular risk". The Indian journal of medical research (به انگلیسی). 134 (6): 898–903. doi:10.4103/0971-5916.92634. PMC 3284097. PMID 22310821.
((cite journal))
: Check date values in:|تاریخ=
(help) - ↑ Orsi, F (2010 May). d'almeida, C (ed.). "Soaring antiretroviral prices, TRIPS and TRIPS flexibilities: a burning issue for antiretroviral treatment scale-up in developing countries". Current opinion in HIV and AIDS (به انگلیسی). 5 (3): 237–41. doi:10.1097/COH.0b013e32833860ba. PMID 20539080.
((cite journal))
: Check date values in:|تاریخ=
(help) - ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ UNAIDS 2011 pg. 150–160
- ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ "Guidelines for the Use of Antiretroviral Agents in Pediatric HIV Infection" (PDF). The Panel on Antiretroviral Therapy and Medical Management of HIV-Infected Children (به انگلیسی). Aug 11,2011. Archived from the original (PDF) on 16 February 2013. Retrieved 16 March 2013.
((cite web))
: Check date values in:|تاریخ=
(help) - ↑ Antiretroviral therapy for HIV infection in infants and children (PDF) (به انگلیسی). World Health Organization. 2010. p. 2.
- ↑ Laurence J (2006). "Hepatitis A and B virus immunization in HIV-infected persons". AIDS Reader (به انگلیسی). 16 (1): 15–17. PMID 16433468.
- ↑ Huang, L (2011 Jun). Cattamanchi, A; Davis, JL; den Boon, S; Kovacs, J; Meshnick, S; Miller, RF; Walzer, PD; Worodria, W; Masur, H; International HIV-associated Opportunistic Pneumonias (IHOP), Study; Lung HIV, Study (ed.). "HIV-associated Pneumocystis pneumonia". Proceedings of the American Thoracic Society (به انگلیسی). 8 (3): 294–300. doi:10.1513/pats.201009-062WR. PMC 3132788. PMID 21653531.
((cite journal))
: Check date values in:|تاریخ=
(help)نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست ویراستاران (link) - ↑ "Treating opportunistic infections among HIV-infected adults and adolescents. Recommendations from CDC, the National Institutes of Health, and the HIV Medicine Association/Infectious Diseases Society of America" (به انگلیسی). February 2, 2007. Archived from the original on 19 March 2013. Retrieved 16 March 2013.
- ↑ Littlewood RA, Vanable PA (2008). "Complementary and alternative medicine use among HIV-positive people: research synthesis and implications for HIV care". AIDS Care (به انگلیسی). 20 (8): 1002–18. doi:10.1080/09540120701767216. PMC 2570227. PMID 18608078.
((cite journal))
: Unknown parameter|ماه=
ignored (help) - ↑ Mills E, Wu P, Ernst E (2005). "Complementary therapies for the treatment of HIV: in search of the evidence". Int J STD AIDS (به انگلیسی). 16 (6): 395–403. doi:10.1258/0956462054093962. PMID 15969772.
((cite journal))
: Unknown parameter|ماه=
ignored (help)نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ ۲۵٫۲ Irlam, JH (2010-12-08). Irlam, James H (ed.). "Micronutrient supplementation in children and adults with HIV infection". Cochrane database of systematic reviews (Online) (به انگلیسی) (12): CD003650. doi:10.1002/14651858.CD003650.pub3. PMID 21154354.
((cite journal))
: More than one of|ویراستار=
و|نام خانوادگی ویراستار=
specified (help) - ↑ Stone, CA (2010 Nov). Kawai, K; Kupka, R; Fawzi, WW (ed.). "Role of selenium in HIV infection". Nutrition Reviews (به انگلیسی). 68 (11): 671–81. doi:10.1111/j.1753-4887.2010.00337.x. PMC 3066516. PMID 20961297.
((cite journal))
: Check date values in:|تاریخ=
(help)نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست ویراستاران (link) - ↑ Forrester, JE (2011 Dec). Sztam, KA (ed.). "Micronutrients in HIV/AIDS: is there evidence to change the WHO 2003 recommendations?". The American journal of clinical nutrition (به انگلیسی). 94 (6): 1683S–1689S. doi:10.3945/ajcn.111.011999. PMC 3226021. PMID 22089440.
((cite journal))
: Check date values in:|تاریخ=
(help) - ↑ ۲۸٫۰ ۲۸٫۱ World Health Organization (2003-05). Nutrient requirements for people living with HIV/AIDS: Report of a technical consultation (PDF) (به انگلیسی). Geneva. Archived (PDF) from the original on 25 March 2009. Retrieved March 31, 2009.
((cite book))
: Check date values in:|تاریخ=
(help); More than one of|کد زبان=
و|زبان=
specified (help) - ↑ Liu JP, Manheimer E, Yang M (2005). Liu, Jian Ping (ed.). "Herbal medicines for treating HIV infection and AIDS". Cochrane Database Syst Rev (به انگلیسی) (3): CD003937. doi:10.1002/14651858.CD003937.pub2. PMID 16034917.
((cite journal))
: نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Donald G. McNeil Jr (18 June 2012), Heart Trouble Early and Often in H.I.V. Patients The New York Times
|
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.