محمدعلی جعفری (کارگردان)
محمّدعلی جعفری | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۳۰۴ خورشیدی |
| درگذشت | ۸ مهر ۱۳۶۵ (۶۱ سال) |
| ملیت | ایرانی |
| محل تحصیل | «هنرستان هنرپیشگی تهران» و «هنرستان صنعتی» |
| پیشه(ها) | کارگردان فیلم، هنرپیشه، تهیه‌کننده و نویسنده |
| سال‌های فعالیت | تئاتر از ۱۳۲۲ با نمایش «مادام دو کاملیا» سینما از ۱۳۳۵ با فیلم «مرجان» |
| حزب سیاسی | توده |
| والدین | علی |
محمّدعلی جعفری (زاده ۱۳۰۴ – درگذشته ۸ مهر ۱۳۶۵) کارگردان فیلم، هنرپیشه، تهیه‌کننده و نویسنده اهل ایران بود.
زندگی
[ویرایش]محمّدعلی جعفری در سالِ ۱۳۰۴ در تهران به دنیا آمد، دانش‌آموخته از «هنرستان هنرپیشگی تهران» و «هنرستان صنعتی» بود. فعالیت سینمایی حرفه‌ای را از سال ۱۳۳۵ با فیلم «مرجان» به کارگردانی شهلا ریاحی به عنوان بازیگر آغاز کرد. جعفری در ایران به کارگردانی تئاتر و بعدها سینما ادامه داد.
وی فعالیت هنری را سال ۱۳۲۲ با بازی در نمایش «مادام دو کاملیا» نوشته الکساندر دوما (پسر) آغاز کرد. از دیگر نمایش‌های وی می‌توان به نمایش‌های ذیل اشاره کرد: «والدین وحشتناک»، «عروسی باقرخان»، «تله»، «دختر گلفروش»، «مرفین»، «آخرین لحظه»، «گربه روی شیروانی» «مونتسرا» (تالار وحدت، ۱۳۵۸)، «مطبخ» (تالار سنگلج، ۱۳۵۲)، «پروار بندان» (تالار سنگلج، ۱۳۴۸)، «ببر گراز دندان»، «امشب به قتل می‌رسد»، «مکافات» «عروسک پشت پرده»، «شب بحرانی»، «بادبزن خانم ویندیرمیر»، «مستنطق» (تالار وحدت ـ تالار مولوی، ۱۳۵۹)، «آی بی کلاه آی با کلاه»، «طناب»، «مرگ همسایه» (تالار سنگلج، ۱۳۵۲)، «اوژنی گرانده»، «پیچ خطرناک»، «سرگذشت»، «محاکمه ماری دوگان»، «خسیس» (تالار سنگلج، ۱۳۵۳)، «فصل بادها» (تالار سنگلج، ۱۳۵۵) و «ماجرای شبانه».
پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ وی به زندان افتاد و در اواخر سال ۱۳۳۳ از زندان آزاد گشت.
محمدعلی جعفری را می‌توان پی‌گیرترین و وفادارترین شاگرد عبدالحسین نوشین دانست. جعفری از آخرین دیدار خود با نوشین با شور و شعف فراوان یاد می‌کرد. او که با سازندگان فیلم «ساحل انتظار» (۱۳۴۲) در سال ۱۹۶۴ برای شرکت در «جشنواره سینمایی مسکو» به اتحاد شوروی رفته بود، با تلاش فراوان به دیدار عبدالحسین نوشین که در بیمارستانی در مسکو بستری بود رفت.[۱]
پس از انقلاب ۱۳۵۷ بار دیگر به فعالیت سیاسی روی آورد. او در اردیبهشت سال ۱۳۶۲ در جریان دومین یورش «سپاه پاسداران» به حزب توده دستگیر شد. جعفری در زندان زیر فشار زیادی قرار گرفت. او تنها چند ماه پس از آزادی، بر اثر ضربات سختی که بر جسم و جان او وارد آمده بود، در ۸ مهرماه ۱۳۶۵ در تهران درگذشت و در بهشت زهرای تهران قطعه ۱۹۶ (قطعه‌ای درون قطعه ۹۶)، ردیف ۱۸۰، شماره ۷ به خاک سپرده شد. برخی از بستگان جعفری تا به امروز مرگ وی را «مشکوک» می‌دانند.[۱]
فیلم‌شناسی
[ویرایش]| سال | نام فیلم | کارگردان | نویسنده | بازیگر | تهیه‌کننده |
|---|---|---|---|---|---|
| ۱۳۶۶ | یاد و دیدار | آری | |||
| ۱۳۵۰ | کلبه‌ای آن‌سوی رودخانه | آری | |||
| ۱۳۵۰ | الکلی | آری | آری | آری | آری |
| ۱۳۴۶ | گناه چشمان من (ناتمام ماند) | آری | |||
| ۱۳۴۴ | دنیای کوچک آنها (نمایش داده نشد) | آری | |||
| ۱۳۴۴ | زشت و زیبا | آری | |||
| ۱۳۴۳ | لذت گناه | آری | |||
| ۱۳۴۲ | اشک‌ها و خنده‌ها | آری | |||
| ۱۳۴۲ | دختر کوهستان | آری | آری | ||
| ۱۳۴۲ | ساحل انتظار | آری | |||
| ۱۳۴۲ | نابغه هفت‌ماهه | آری | |||
| ۱۳۴۲ | وحشت | آری | |||
| ۱۳۴۱ | پنجه | آری | |||
| ۱۳۴۰ | عشق بزرگ | آری | آری | آری | آری |
| ۱۳۳۹ | آفت زندگی یا مرفین | آری | آری | آری | آری |
| ۱۳۳۶ | مردی که رنج می‌برد | آری | آری | آری | آری |
| ۱۳۳۵ | مرجان | آری |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «تئاتر پیشرو ایران زیر پای کودتاگران». بی‌بی‌سی فارسی.
- جمال امید (۱۳۷۷)، فرهنگ سینمای ایران، تهران: موسسه انتشارات نگاه، ص. ۲۸–۱۲۷، شابک ۹۶۴-۶۱۷۴-۸۹-۲
- سید مرتضی سید محمدی (۱۳۷۸)، فرهنگ کارگردانان سینمای ایران ۱۳۷۷–۱۳۰۹، تهران: نشر سیمرو، ص. ۰۶–۲۰۵، شابک ۹۶۴-۵۶۸۵-۳۵-۴
- «تماشاخانه سنگلج». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ دسامبر ۲۰۱۶.
پیوند به بیرون
[ویرایش]Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
