صفوةالصفا
صفوةالصفا عنوان کتابی است از توکل بن اسماعیل ابن بزاز اردبیلی که در آن سرگذشت شیخ صفی‌‌الدین اردبیلی و خانوادهٔ او روایت شده‌است.[۱] این کتاب در سال ۷۵۹ هجری قمری و در اواخر دورهٔ مغول نوشته شده‌است و به‌عنوان یک سند تاریخی بیانگر ویژگی‌های عرفان و تصوّف این دوره، به‌ویژه در غرب ایران به‌شمار می‌رود.[۲]
در فصل چهارم از این کتاب داستان دیدار و صحبت شیخ صفی با سعدی تشریح شده‌است.[۳]
پانویس
[ویرایش]- ↑ electricpulp.com. "(This official version contains textual changes designed to obscure the Kurdish origins of the Safavid family and to vindicate their claim to descent from the Imams.)EBN BAZZĀZ – Encyclopaedia Iranica" (به انگلیسی). Retrieved 2017-08-16.
- ↑ آذر اکبرزاده ابراهیمی (بهار ۱۳۹۵). «بازشناخت نادره زنان در «صفوة الصفا»». پرتال جامع علوم انسانی. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۹-۰۲.
- ↑ براون، ادوارد (۱۳۳۹). از سعدی تا جامی؛ تاریخ ادبی ایران از نیمه قرن هفتم تا آخر قرن نهم هجری، عصر استیلای مغول و تاتار. ترجمهٔ علی اصغر حکمت. تهران: کتابخانه ابن سینا. صص. ۷۰۴ تا ۷۰۷.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
