جنگ سینان
| جنگ سِی‌نان شورش ساتسوما | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 نقشه نبرد | |||||||
| |||||||
| طرف‌های درگیر | |||||||
 امپراتوری ژاپن | قلمروی ساتسوما | ||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||
|
امپراتور ژاپن: امپراتور میجی فرمانده کل قوا: شاهزاده آریسوگاوا تاروهیتو کاوامورا سومی‌یوشی یاماگاتا آریتومو | سایگو تاکاموری † | ||||||
| قوا | |||||||
| ۷۰٬۰۰۰ | ۲۰٬۰۰۰ | ||||||
| تلفات و خسارات | |||||||
|
۶٬۲۷۰کشته ۹٬۵۲۳زخمی | درحدود ۲۰٬۰۰۰ (کشته یا زخمی) | ||||||
جنگ سِی‌نان (به ژاپنی: 西南戦争 Seinan Sensō)، شورش ساتسوما، شورشی بود که در دوره میجی علیه دولت میجی در سال ۱۸۷۷ میلادی در کیوشو رخ داد. رهبری این شورش را یکی از مشاوران عالی امپراتور میجی و یکی از افراد با نفوذ دولت به نام سایگو تاکاموری برعهده داشت.
زمینه
[ویرایش]در سوگندنامه امپراتور میجی در ماده چهارم در مورد لغو رسوم ناپسند گذشته و در ماده دوم در مورد ایجاد وحدت و از بین رفتن طبقات اجتماعی سخن رفته بود. اقداماتی که در مورد اجرای چنین موادی به مورد اجرا درآمد عبارت بودند از:
- الغای فئودالیسم در سال ۱۸۷۱ که در نتیجه آن بسیاری از زمین‌های فئودال‌ها در اختیار دولت قرار گرفت.
- تشکیل نیروی دریایی و و زمینی و به اجرا گذاشتن قانون نظام وظیفهٔ عمومی در سال ۱۸۷۲ میلادی. با این قانون تمام افراد توانایی به دست آوردن مهارت جنگ آوری را به دست آوردند و جنگ آوری از انحصار طبقه سامورایی خارج شد.
- تحریم حمل شمشیر و قطع مستمری سامورایی‌ها. تا قبل از این قانون سامورایی‌ها مجاز به حمل دو شمشیر بودند و این امتیاز اعتبار و آبروی اجتماعی ایشان محسوب می‌شد.
تصویب چنین قوانینی اعتبار سامورایی‌ها و تأمین معاش آنان را خدشه‌دار کرد، در نتیجه نارضایتی و شورش آنان را در پی آورد.[۱]
رهبری سایگو
[ویرایش]در سال ۱۸۷۳ میلادی، کشور کره به درخواست ژاپن مبنی بر ایجاد روابط دوستانه مابین دو کشور جواب رد داد و هیأتی که از جانب ژاپن فرستاده شده بود را نپذیرفت. از این رو در دولت میجی عده‌ای به رهبری سایگو تاکاموری طرحی برای حمله به کشور کره به منظور تنبیه آن کشور آماده کردند که پذیرفته شد. در همان زمان ایکوارا عضو برجستهٔ مشاورین دولت از سفر آمریکا و اروپا به ژاپن برگشت و با طرح مزبور مخالفت کرد. سایگو پس از این مخالفت از مقامش کناره‌گیری کرد و به کاگوشیما در جنوب ژاپن رفت و در آنجا مدرسه‌ای را بنا کرد. ساموراییهایی که در این دوران در حال از دست دادن قدرت و ناراضی از دولت بودند، دور او جمع شدند و او در جایگاه رهبری شورش جهت سرنگونی دولت قرار گرفت.[۲]
شورش
[ویرایش]
تعداد شورشیان سامورایی به ۲۰٬۰۰۰ نفر بالغ می‌شد. آنها قصد داشتند به پایتخت آمده و دولت را سرنگون کنند. این شورش چندین ماه در سال ۱۸۷۷ بطول انجامید اما نتوانست از مرزهای کیوشو فراتر رود و سرانجام توسط نیروهای دولتی سرکوب شد و به کاگوشیما عقب رانده شد. سایگو قبل از دستگیری خودکشی کرد بدین صورت که از دوستش خواست که او را گردن بزند. چند سال بعد در مجمع عمومی اعلام قانون اساسی، سایگو از اتهامات وارده مبری دانسته شد.[۳]
بازی ویدئویی راه و رسم سامورایی (Way of the Samurai) پلی‌استیشن ۲، از این شورش ایده گرفته‌است. همچنین فیلم آخرین سامورایی در سال ۲۰۰۳ میلادی، با شرکت تام کروز و کن واتانابه، براساس شورش سِی‌نان ساخته شده‌است.[۴]
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ حسنی، «تاریخ ژاپن و انقلاب میجی»، ۴۱.
- ↑ حسنی، «تاریخ ژاپن و انقلاب میجی»، ۴۱.
- ↑ حسنی، «تاریخ ژاپن و انقلاب میجی»، ۴۱.
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Satsuma Rebellion». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰۱۳ مارس ۵.
منابع
[ویرایش]- حسنی، عطاءالله (۱۳۸۱). «تاریخ ژاپن و انقلاب میجی». کتاب ماه تاریخ و جغرافیا (۵۷–۵۶).
پیوند به بیرون
[ویرایش]
- Satsuma Rebellion: Satsuma Clan Samurai Against the Imperial Japanese Army
- Organization of Imperial and Satsuma Forces
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
