آستروآسیایی
مون-خمر
پراکنش:	جنوب شرق، جنوب و شرق آسیا
تبار:	یکی از خانواده‌های زبانی
نیا:	نیاآستروآسیایی
زیرگروه‌ها:	موندا کهاسی–پالائونگی خمویی مانگی (پاکانی) ویتی کاتویی باهناری خمر پیری مونی آسلی نیکوباری شومپن
ایزو ۵–۶۳۹	aav
گلاتولوگ	aust1305[۱]
زبان‌های آستروآسیایی

زبان‌های آستروآسیایی یا مون-خمر^[۲] یک خانواده زبانی بزرگ بومی هندوچین و بخش‌هایی از هند، بنگلادش، نپال و جنوب چین هستند. امروزه ۱۱۷ میلیون گویشور زبان‌های آستروآسیایی در جهان می‌زیند.^[۳] از این زبان‌ها فقط ویتنامی، خمر و مون دارای پیشینه نوشتاری طولانی و فقط ویتنامی و خمر دارای وضعیت رسمی (به ترتیب در ویتنام و کامبوج) هستند. زبان مون نیز به عنوان زبان بومی در میانمار و تایلند به رسمیت شناخته شده‌است. زبان وا نیز در میانمار زبان رسمی دفاکتوی ایالت وا است. سانتالی نیز یکی از ۲۲ زبان برنامه‌ریزی‌شده هند است. سایر زبان‌های این خانواده توسط گروه‌های اقلیتی گفتگو می‌شوند و دارای وضعیت رسمی نیستند.

اتنولوگ ۱۶۸ زبان آسترونزیایی را برمی‌شمرد. این زبان‌ها سیزده شاخه را می‌سازند (و شاید چهارده شاخه با محاسبه زبان شومپن که عضویت کاملاً پذیرفته نمی‌شود) که به دو گروه مون-خمر و موندا تقسیم می‌شوند. دسته‌بندی‌های جدیدتر این زبان‌ها را به سه شاخه (موندا، مون-خمر هسته‌ای و کهاسی-خمویی) تقسیم می‌کنند^[۴] یا گاه همه گروه‌ها را زیرشاخه مون-خمر قرار داده و این نام را برابر با نام کل خانواده بر می‌شمرند.^[۵]

زبان‌های آستروآسیایی در جنوب شرق آسیا و بخش‌هایی از هند، بنگلادش، نپال و شرق آسیا پراکنده شده و توسط دیگر زبان‌ها از یکدیگر جدا شده‌اند. به نظر می‌رسد که آن‌ها زبان بومی جنوب شرق آسیا (به جز جزایر آندامان) بوده‌اند و خانواده‌های همسایه همچون کرا-دای، همونگ-مین، آسترونزیایی و زبان‌های چینی-تبتی توسط مهاجرت‌های بعدی به منطقه وارد شده‌اند.^[۶]

یک روش رایج برای دسته‌بندی این زبان‌ها به شرح زیر است:

• موندا
  • موندای شمالی
    • کورکو
    • خرواری
  • موندای جنوبی
    • خاریا–جوانگ
    • موندای کوراپوت
• مون-خمر
  • مون-خمر شرقی
    • خمر (کامبوجی)
    • پیری
    • باهناری
    • کوتویی
    • ویتی (شامل ویتنامی)
  • مون-خمر شمالی
    • کهاسی (مگالایا، هند)
    • پالائونگی
    • خمویی
  • مون-خمر جنوبی
    • مون
    • آسلی (مالایا)
    • نیکوباری (جزایر نیکوبار)

• زبان‌های دراویدی
• زبان‌های آسترونزیایی

• Diffloth, Gérard (2005). "The contribution of linguistic palaeontology and Austroasiatic". in Laurent Sagart, Roger Blench and Alicia Sanchez-Mazas, eds. The Peopling of East Asia: Putting Together Archaeology, Linguistics and Genetics. 77–80. London: Routledge Curzon.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ زبان‌های آستروآسیایی موجود است.

• زبان‌های آستروآسیایی در دانشنامهٔ بریتانیکا
• Swadesh lists for Austro-Asiatic languages (from Wiktionary's wikt:Appendix:Swadesh lists Swadesh-list appendix)
• Austro-Asiatic at the Linguist List MultiTree Project (not functional as of 2014): Genealogical trees attributed to Sebeok 1942, Pinnow 1959, Diffloth 2005, and Matisoff 2006