دوا (هندوئیسم)
.jpg)
دوا (देव) به معنای «بهشتی، الهی، هر چیزی برتر» است و همچنین یکی از اصطلاحات برای الوهیت در هندوئیسم است. دوا یک اصطلاح مردانه است. معادل مؤنث دوی است.
در قدیمی‌ترین ادبیات وداها، همه موجودات ماورای طبیعی، دیواس و اسوراها نامیده می‌شوند. واژه دوا "Deva" شباهت هایی با دائوا Daeva فارسی دارد.
دواهای مهم
[ویرایش]- برهما خالق
- ویشنو حافظ
- شیوا ویرانگر
- گانش خدای آغاز نیک و سعادت و خرد
- هانومان خدای مربوط به شجاعت، فداکاری و قدرت
- موروگان خدای جنگ
- ویشواکارما خدای معماری
- Dhanvantari خدای پزشکان و آیورودا
- Dyaus خدای آسمان
- ایزد وایو ایزد باد و نفس
- وارونا ایزد آب و باران
- آگنی ایزد آتش
- یاما خدای مرگ و عدالت
- Samudra خدای دریا
- کوبرا خدای ثروت
- کامادوا خدای عشق
- ایندرا پادشاه خدایان و خدای رعد
- اشوین‌ها معبود بهداشت و دارو
- سوریا (ایزد) خدای خورشید و نور و روز
- چاندرا خدای ماه و شب
- Mangala خدای سیاره بهرام
- بودا خدای سیاره تیر
- Brihaspati خدای سیاره هرمز و معلم خدایان
- شکرا خدای سیاره ناهید و پرستش (بهکتی) و معلم اسوراها
- شانی خدای سیاره کیوان و اعمال (کارما)
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Deva (Hinduism)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ اکتبر ۲۰۲۱.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ دوا (هندوئیسم) موجود است.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
