حقوق بشر در اخلاق سایبری
حقوق بشر در فضای سایبری یک حوزهٔ نسبتاً جدید و ناشناخته در قانون می‌باشد. شورای حقوق‌بشر سازمان ملل متحد اظهار داشته است که آزادی بیان و اطلاعات موضوع ماده ۱9 (2) میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی شامل آزادی دریافت و برقراری اطلاعات، ایده‌ها و عقاید از طریق اینترنت می‌باشد.[۱]
بند مهم ماده (۳)۱۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است که مقرر می‌دارد:
اعمال حق مقرر در بند دو این ماده وظایف و مسئولیتهای خاصی را به همراه دارد؛ بنابراین ممکن است تحت محدودیت‌های خاصی قرار بگیرد، اما این موارد فقط به گونه ای است که طبق قانون تنظیم شده و ضروری هستند:
(الف) برای احترام به حقوق یا اعتبار دیگران.
(ب) برای حمایت از امنیت ملی یا نظم عمومی، یا سلامت عمومی و اخلاق.
حقوق بشر در اخلاق سایبری اظهار داشته است که «همان حقوقی که مردم به صورت آفلاین دارند نیز باید بصورت آنلاین محافظت شوند» (به ویژه، آزادی بیان)[۲]. این موضوع بسیار مورد توجه قرار گرفته است که این آزادی اطلاعات باید با سایر حقوق متعادل باشد. اکنون این سؤال مطرح می‌شود که آیا انتظارات مردم از حقوق بشر در فضای مجازی متفاوت است.[۳]
حریم خصوصی
[ویرایش]حریم خصوصی شامل آزادی اطلاعات و بیان در اینترنت از یک طرف و امنیت و حفظ حریم خصوصی در فضای مجازی از طرف دیگر است.[۴] در زمینه فضای مجازی، حریم خصوصی به معنای استفاده از اینترنت به عنوان ابزاری خدماتی برای اهداف خصوصی است بدون ترس از دسترسی اشخاص ثالث به داده‌های کاربر به روش‌های مختلف بدون رضایت خود فرد.[۵]
حق آزادی شامل حق بیان است و در چندین معاهدهٔ بین‌المللی بیان شده است. [۴]: ۳ حق آزادی شامل دریافت و انتقال اطلاعات و ایده‌ها و عقاید بدون دخالت دولت است. این همچنین شامل حق بیان در هر رسانه ای از جمله تبادل ایده‌ها و افکار از طریق سیستم عامل‌های اینترنتی یا شبکه‌های اجتماعی می‌شود.[۶]آزادی به معنای حق بیان سیاسی است به ویژه هنگامی که مسائل با اهمیت عمومی را مطرح می‌کند.[۷]
بیشتر کشورهای دموکراتیک نصب اینترنت را به منظور پیشبرد اهداف اقتصادی و ارتباطی توسعه می‌دهند؛ بنابراین، در بیان سیاسی از اینترنت حمایت می‌شود. برخی دولت‌ها به‌طور فعال برای محافظت از داده‌های شهروندان در اینترنت حرکت می‌کنند. اما، این توافق‌نامه‌های بین دولتی می‌تواند منجر به سوء استفاده از داده‌های خصوصی شود، که به نوبه خود می‌تواند بسیاری از آزادی‌های اساسی دیگر و حقوق اساسی بشر را تحت تأثیر قرار دهد.[۸]
حاکمیت در فضای مجازی
[ویرایش]آنجا میر، دانشمند علوم سیاسی آلمان می‌گوید فضای سایبری بیش از هر کشور دیگری در جهان پناهنده است، اما بدون هیچ دولت، نهادهای مقننه، اجرای قانون یا هر نوع قانون اساسی دیگر وجود دارد. بدون این سازوکارها در حفاظت و بهره‌مندی از حقوق شهروندان مشکلی بوجود آمده است. استانداردهای استفاده از فضای مجازی و اینترنت توسط دولت‌های ملی قابل اجرا است اما معمولاً در انجام این کار ناکام هستند. مشکل این است که قدرت‌های دولتی و مکانیسم‌های اجرای آنها از مرزهای کشور فراتر نمی‌رود.[۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳]
از آنجا که فضای مجازی هیچ مرزی ندارد، روشها و ابزارهای اداره آن هنوز مشخص نیست. این منجر به مشکلات می‌شود که در آن کسانی که مایل به ارتکاب جرایم هستند عبور از مرزها را از طریق وب آسانتر می‌کنند، زیرا مشخص نیست که حوزه قضایی در کجا قرار دارد.[۱۴] اگر رژیم حاکمیت به وجود آمده باشد، به احتمال زیاد شامل چندین ذی‌نفع و بازیگر از جمله بازیگران ملی، بین‌المللی و خصوصی مانند نمایندگان شرکت‌ها، شبکه‌های اجتماعی، سازمان‌های غیردولتی و همچنین افراد خواهد بود.[۱۵]
منابع
[ویرایش]- ↑ United Nations Human Rights Committee. "International Covenant on Civil and Political Rights". General Comment no.34, note 4, para 12.
- ↑ "The promotion, protection and enjoyment of human rights on the Internet" (PDF). Human Rights Council Resolution. Retrieved April 10, 2015.
- ↑ "Background Paper: Human Rights in Cyberspace" (PDF). Australian Human Right Commission. Retrieved April 10, 2015.
- ↑ Mihr, Anja (2013). "Public Privacy Human Rights in Cyberspace" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2018-02-06. Retrieved 2018-02-05.
((cite journal)): Cite journal requires|journal=(help) - ↑ Mihr, Anja (2013). "Public Privacy Human Rights in Cyberspace" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2018-02-06. Retrieved 2018-02-05.
((cite journal)): Cite journal requires|journal=(help) - ↑ Mihr, Anja (2013). "Public Privacy Human Rights in Cyberspace" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2018-02-06. Retrieved 2018-02-05.
((cite journal)): Cite journal requires|journal=(help) - ↑ Mihr, Anja (2013). "Public Privacy Human Rights in Cyberspace" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2018-02-06. Retrieved 2018-02-05.
((cite journal)): Cite journal requires|journal=(help) - ↑ Kijanen, Pekka. "New Generation for Human rights in Cyberspace" (PDF). Retrieved 2015-04-01.
- ↑ "Australians' financial information at risk in data breach of US company". ABC News (به انگلیسی). 2017-09-08. Retrieved 2018-02-26.
- ↑ "8 ways to stay safe online - Face2Face Africa". Face2Face Africa (به انگلیسی). 2018-02-06. Retrieved 2018-02-26.
- ↑ Naughton, John (2013-09-16). "Internet security: 10 ways to keep your personal data safe from online snoopers". the Guardian (به انگلیسی). Retrieved 2018-02-26.
- ↑ Thompson, Jessica (2018-02-23). "Ransomware Attacks Rose Rapidly in 2017: Here's How You Can Protect Your Data". gigaom.com (به انگلیسی). Retrieved 2018-02-26.
- ↑ "Global Broadband and Mobile Performance Data Compiled by Ookla | Net Index". 2015-05-29. Archived from the original on 2015-05-29. Retrieved 2018-02-26.
- ↑ Kelly, Sanja; Truong, Mai; Earp, Madeline; Reed, Laura; Shahbaz, Adrian; Groco-Stoner, Ashley. "A Global Assessment of Internet and Digital Media" (PDF). Freedom on the net 2013. Freedom House 2013.[پیوند مرده]
- ↑ Kelly, Sanja; Truong, Mai; Earp, Madeline; Reed, Laura; Shahbaz, Adrian; Groco-Stoner, Ashley. "A Global Assessment of Internet and Digital Media" (PDF). Freedom on the net 2013. Freedom House 2013.[پیوند مرده]
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
