تیتانیا (قمر)
 کلیک کنید تا توضیحات را ببینید | |
| کشف | |
|---|---|
| کاشف | ویلیام هرشل |
| تاریخ کشف | ۱۱ ژانویه، ۱۷۸۷ |
| ویژگی‌های مداری | |
| 435 910 km | |
| خروج از مرکز مداری | ۰٫۰۰۱۱ |
| ۸٫۷۰۶ d | |
| انحراف | ۰٫۳۴۰° (نسبت به استوای اورانوس) |
| ویژگی‌های فیزیکی | |
میانگین شعاع | 436 300 km |
| ۷ ۸۲۰ ۰۰۰ km² | |
| حجم | ۲ ۰۵۷ ۰۰۰ ۰۰۰ km³ |
| جرم | 3.526×۱۰۲۱ kg (5.9×۱۰−۴ برابر زمین) |
میانگین چگالی | ۱٫۷۲ g/cm³ |
| ۰٫۳۷۸ m/s² (~0.039 g) | |
| 0.77 km/s | |
| presumed synchronous | |
| ۰ | |
| سپیدایی | ۰٫۲۷ |
| دما | ~۶۰ K |
| ۱۳٫۷۳ | |
تیتانیا (/ tɪˈtɑ:niə /)، همچنین «Uranus III» نامگذاری شده‌است، بزرگترین قمر اورانوس و هشتمین قمر بزرگ منظومه شمسی با قطر ۱٫۵۷۸ کیلومتر (۹۸۱ مایل) است. تیتانیا توسط ویلیام هرشل در سال ۱۷۸۷ کشف شد و از نام ملکه پریان در رؤیای شب نیمه تابستان شکسپیر نامگذاری شده‌است. مدار آن در داخل مگنتوسفر اورانوس قرار دارد.
تیتانیا تقریباً از مقدار یخی و سنگی مساوی تشکیل شده‌است و احتمالاً به یک هسته صخره ای و یک گوشته یخی متمایز شده‌است. یک لایه آب مایع ممکن است در مرز هسته و گوشته وجود داشته باشد. سطح تیتانیا، که نسبتاً تیره و کمی قرمز رنگ است، به نظر می‌رسد توسط هر دو اثر و فرآیندهای درون زا شکل گرفته‌است. پوشیده شده از دهانه‌های ضربه ای متعددی است که قطر آنها تا ۳۲۶ کیلومتر (۲۰۳ مایل) می‌رسد، اما کمتر از اوبرون ، انتهای پنج قمر بزرگ اورانوس، قفل می‌شود. تیتانیا احتمالاً تحت یک رویداد سطح‌بندی اولیه درون‌زا قرار گرفت که سطح قدیمی‌تر و شدیداً شکاف خوردهٔ آن را از بین برد. سطح تیتانیا توسط سیستمی از دره‌ها و قلاب‌های عظیم بریده می‌شود، که نتیجهٔ گسترش فضای داخلی آن در مراحل بعدی تکامل است. مانند تمام قمرهای مهم اورانوس، تیتانیا احتمالاً از یک قرص برافزایشی تشکیل شده‌است که درست پس از شکل‌گیری سیاره را احاطه کرده‌است.
طیف‌سنجی مادون قرمز از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ وجود یخ آب و همچنین دی‌اکسید کربن منجمد را در سطح تیتانیا نشان داد، که به نوبه خود نشان می‌دهد که این قمر ممکن است دارای یک جو دی‌اکسید کربن ضعیف با فشار سطح حدود ۱۰ نانو پاسکال باشد (۱۰− ۱۳ بار) اندازه‌گیری‌های انجام شده در طول اختفا یک ستاره از سوی تیتانیا، حد بالایی را در فشار سطح هر اتمسفر ممکن در ۱–۲ میلی‌آمپر (۱۰–۲۰ نانومتر) ایجاد کرد.
سیستم اورانیم فقط یکبار از نزدیک توسط فضاپیمای Voyager 2 در ژانویه ۱۹۸۶ مورد بررسی قرار گرفته‌است. چندین عکس از تیتانیا گرفته شده‌است که اجازه نقشه‌برداری از حدود ۴۰٪ از سطح آن را می‌دهد.
منابع
[ویرایش]پیوند به بیرون
[ویرایش]
| قمرهای اصلی |  | |
|---|---|---|
| ویژگی‌ها | ||
| کشف | ||
| اکتشاف | ||
| دیگر جُستارها | ||
| قمرهای سیارهای |  | |
|---|---|---|
| دیگر سامانه‌های اقماری | ||
| بزرگترین قمرها | ||
| |
| داخلی | |
| ⟨کروی⟩ بزرگ | |
| بیرونی ⟨نامنظم⟩ |
|
| ویژگی‌های زمین شناسی | |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
