بیلی هالیدی
بیلی هالیدی | |
|---|---|
.jpg) هالیدی با سگش مستر ح. ۱۹۴۷ | |
| نام هنگام تولد | النورا فیگن |
| زادهٔ | ۷ آوریل ۱۹۱۵ فیلادلفیا، پنسیلوانیا، ایالات متحده |
| درگذشت | ۱۷ ژوئیهٔ ۱۹۵۹ (۴۴ سال) نیویورک، ایالات متحده |
| آرامگاه | گورستان سنت ریموند |
| دیگر نام‌ها | لیدی دی |
| پیشه | خواننده |
| سال‌های فعالیت | ح. ۱۹۳۰–۱۹۵۹ |
| همسران |
|
| پیشه موسیقی | |
| ژانر | |
| ناشر(ان) | |
| وبگاه | |
| امضاء | |
 | |
النورا فیگن (انگلیسی: Eleanora Fagan؛ ۷ آوریل ۱۹۱۵–۱۷ ژوئیه ۱۹۵۹) که با نام حرفه‌ای بیلی هالیدی شناخته می‌شود، خواننده آمریکایی در سبک جاز و سوینگ بود. لستر یانگ، دوست و همکار هالیدی، لقب لیدی دِی را به او داده بود. هالیدی توانست با خلاقیت خود تأثیری ماندگار بر موسیقی جاز و آوازخوانی پاپ بگذارد. سبک آوازخواندن او که به‌شدت تحت تأثیر نحوهٔ نواختن سازها در موسیقی جاز است، پیشگام شکل جدیدی از دستکاری هنرمندانه در جمله‌بندی و تمپو محسوب می‌شود. بیلی هالیدی به خاطر مهارت کم‌نظیرش در اجرای آواز و بداهه‌خوانی مشهور است.[۱]
هالیدی پس از پشت سر گذاشتن کودکی پرتلاطم و آشفته‌اش، در یکی از نایت‌کلاب‌های هارلم (نیویورک) شروع به آوازخوانی کرد و تهیه‌کننده‌ای به نام جان هموند صدای هالیدی را شنید و پسندید. هالیدی در سال ۱۹۳۵ با شرکت برانزویک رکوردز قرارداد بست. طی دهه ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، هالیدی توانست با شرکت‌های نشر موسیقی مانند کلمبیا و دکا همکاری کند و به موفقیت عامه دست یابد. اما در این حین و به خصوص در دهه ۱۹۴۰، هالیدی دچار مشکلات حقوقی متعدد و اعتیاد به موادمخدر شد. پس از گذراندن حبس کوتاه‌مدت، هالیدی کنسرت بزرگ و موفقی در کارنگی هال برگزار کرد که تمام بلیت‌های آن فروش رفت. او طی دهه ۱۹۵۰ کنسرت‌های موفق دیگری نیز برگزار کرد. آهنگ‌های آخر بیلی هالیدی، به دلیل مشکلات شخصی و عوض‌شدن صدای او، مورد استقبال قرار نگرفتند اما موفقیت مالی نسبی به دست آوردند. آلبوم آخر او به نام بانوی ساتن‌پوش در سال ۱۹۵۸ منتشر شد. هالیدی در ۱۷ ژوئیه ۱۹۵۹، در ۴۴ سالگی، بر اثر سیروز کبدی درگذشت.
هالیدی برنده چهار جایزه گرمی است که همگی پس از مرگ و برای «بهترین آلبوم تاریخی» به او تعلق گرفتند. نام بیلی هالیدی در تالار مشاهیر گرمی و تالار ملی مشاهیر بلوز ثبت شده‌است. هرچند هالیدی خواننده سبک راک اند رول نبود اما نام او در تالار مشاهیر راک اند رول نیز ثبت شده و در وب‌سایت این تالار ذکر شده‌است که «بیلی هالیدی موسیقی جاز را برای همیشه تغییر داد». تاکنون چندین فیلم سینمایی دربارهٔ زندگی هالیدی ساخته و منتشر شده که جدیدترین آنها ایالات متحده دربرابر بیلی هالیدی (۲۰۲۱) است.
پانویس
[ویرایش]- ↑ Ostendorf, Berndt (January 1, 1993). "Review of Lady Day: The Many Faces of Billie Holiday". Popular Music. 12 (2): 201–202. doi:10.1017/s0261143000005602. JSTOR 931303.
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Billie Holiday». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ آوریل ۲۰۲۴.
- Blackburn, Julia (2006). With Billie: A New Look at the Unforgettable Lady Day. New York: Vintage Books. ISBN 0-375-40610-7.
- Chilton, John (1989). Billie's Blues: The Billie Holiday Story 1933–1959. New York: Da Capo Press. ISBN 0-306-80363-1.
- Clarke, Donald (2000). Billie Holiday: Wishing on the Moon. Cambridge: Da Capo Press. ISBN 0-306-81136-7.
- Davis, Angela Y. (1998). Blues Legacies and Black Feminism: Gertrude "Ma" Rainey, Bessie Smith, and Billie Holiday. New York: Random House. ISBN 0-679-77126-3.
- Gourse, Leslie (2000). The Billie Holiday Companion: Seven Decades of Commentary. New York: Schirmer Trade Books. ISBN 0-02-864613-4.
- Griffin, Farah Jasmine (2001). If You Can't Be Free, Be A Mystery: In Search of Billie Holiday. New York: Random House. ISBN 0-684-86808-3.
- Holiday, Billie; Dufty, William (1957). Lady Sings the Blues. New York: Doubleday. ISBN 0-14-006762-0.
- Ingham, Chris (2000). Billie Holiday. Darby, Pennsylvania: Diane Publishing. ISBN 1-56649-170-3.
- James, Burnett (1984). Billie Holiday. Gloucestershire, England: Spellmount Publishers. ISBN 0-946771-05-7.
- Kaplan, Samuel W. (February 2002). "Strange Fruit". Humanity & Society. Vol. 26, no. 1. pp. 77–83.
- Katz, Joel (2002). California Newsreel: Strange Fruit.
- Millar, Jack (1994). Fine and Mellow: A Discography of Billie Holiday. London: Billie Holiday Circle. ISBN 1-899161-00-7. This Discography is still available: see Facebook page The Billie Holiday Circle.
- Nicholson, Stuart (1995). Billie Holiday. Boston: Northeastern University Press. ISBN 1-55553-303-5.
- O'Meally, Robert (1991). Lady Day: The Many Faces of Billie Holiday. New York: Da Capo Press. ISBN 978-0-306-80959-0. OCLC 45009756.
- Rosenstein, Carole (2018). Understanding Cultural Policy. Routledge. p. 134. ISBN 978-1-315-52683-6.</ref>
- Szwed, John (2015). Billie Holiday: The Musician and The Myth. New York: Viking. ISBN 978-0-670-01472-9.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
- ترانه‌شناسی
- «دوازه ترانه مهم بیلی هالیدی» توسط استوارت نیکلسون
- بیلی هالیدی در پلی‌بیل وات
- بیلی هالیدی در قبریاب
- بیلی هالیدی در دانشنامهٔ بریتانیکاn
- بیلی هالیدی در IMDb
- بیلی هالیدی در بانک اطلاعات اینترنتی برادوی
- Emory University: Billie Holiday collection, 1953-1981
راه‌یافتگان به تالار ملی مشاهیر زن | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| نهادهای پژوهش هنری | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر |
|
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
