ایلیوشین ایل-۳۸
| ایلیوشین ۳۸ | |
|---|---|
| |
| ایلیوشین ایل-۳۸ نیروی دریایی هند در سال ۲۰۰۷ | |
| کاربری | هواگرد ضد زیردریایی و هواگرد گشت دریایی |
| گروه طراحی | ایلیوشین |
| نخستین پرواز | ۲۸ سپتامبر ۱۹۸۱ |
| معرفی | ۱۹۶۷ |
| وضعیت | در خدمت |
| کاربر اصلی | هوا دریای شوروی (historical) هوا دریای روسیه هوا دریای هند |
| ساخته‌شده | ۱۹۶۷-۱۹۷۲ |
| تعداد ساخته‌شده | ۵۸ |
| توسعه‌یافته از | ایلیوشین ایل-۱۸ |
ایلیوشین ایل-۳۸ "دلفین" [۱] ( نام ناتو : می ) یک هواپیمای گشت دریایی و هواپیماهای جنگی ضد زیر دریایی است که در اتحاد جماهیر شوروی طراحی شده است. این هواپیما نسخه توسعه یافته یلیوشین ایل-۱۸ بود.
.jpg)
انواع مختلف
[ویرایش]
- ایل-۳۸
- هواپیماهای تولیدی
- ایل-۳۸ام
- به عنوان بخشی از سیستم سوخت گیری هوای با استفاده از کاوشگر و گیرنده اصلاح شده. ساخته نشده است.
- ایل-۳۸ ام زد
- تانکر نوع ایل -۳۸. فقط نمونه اولیه
- ایل-۳۸ان
- نوع پیشرفته ای که گاهی اوقات به عنوان Il-38SD برای Sea Dragon گفته می شود ، که یک سیستم جستجو و ردیابی جدید است. نسخه نیروی دریایی روسیه مجهز به سیستم Novella P-38 است. [۲] نولا P-38 قادر است اهداف هوایی را در محدوده تا 90 کیلومتر پیدا کند و اشیاء سطحی را در شعاع 320 کیلومتر دنبال کند ، می تواند 32 هدف فوق و زیر آب را به طور همزمان ردیابی کند. [۳] 8 هواپیما به نیروی دریایی روسیه تحویل داده شده است. [۴] هواپیماهای ضد زیردریایی مدرن با ناوگان اقیانوس آرام و شمال روسیه وارد کار شدند. [۵] [۶]
کاربران
[ویرایش]
- هوا دریای هند
- هوا دریای روسیه
- هوا دریای شوروی
مشخصات (Il-38)
[ویرایش]داده‌ها از Russian Navy at RIAT 1996[۱]
ویژگی‌های کلی
- خدمه: seven-eight[۱]
- طول: ۴۰٫۱۸۵[۱] متر (۱۳۱ فوت ۱۰ اینچ)
- پهنای بال: ۳۷٫۴[۱] متر (۱۲۲ فوت ۸ اینچ)
- ارتفاع: ۱۰٫۱۷[۱] متر (۳۳ فوت ۴ اینچ)
- مساحت بال‌ها: ۱۴۰[۱] متر مربع (۱٬۵۰۰ فوت مربع)
- وزن خالی: ۳۵٬۵۰۰[۱] کیلوگرم (۷۸٬۲۶۴ پوند)
- بیشترین وزن برخاست: ۶۶٬۰۰۰[۱] کیلوگرم (۱۴۵٬۵۰۵ پوند)
- پیشرانه هواگرد: 4 عدد turboprop engines Ivchencko/Progress AI-20M[۱]، ۳٬۱۵۱ کیلووات (۴٬۲۲۵[۱] اسب بخار) در هر موتور
عملکرد
- حداکثر سرعت: ۶۴۵[۱] کیلومتر بر ساعت (۴۰۱ مایل بر ساعت؛ ۳۴۸ گره)
- برد معبر: ۷٬۵۰۰[۱] کیلومتر (۴٬۶۶۰ مایل؛ ۴٬۰۵۰ مایل دریایی)
- مداومت پروازی: 13 hours[۱]
- حداكثر ارتفاع: ۱۱٬۰۰۰[۱] متر (۳۶٬۰۰۰ فوت)
- نرخ صعود: ۵٫۳۳ متر بر ثانیه (۱٬۰۴۹ فوت بر دقیقه)
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ ۱٫۱۰ ۱٫۱۱ ۱٫۱۲ ۱٫۱۳ ۱٫۱۴ Borst, Marco P.J. (Summer 1996). "Ilyushin IL-38 May- the Russian Orion" (PDF). Airborne Log. Lockheed: 8–9. Archived from the original (PDF) on 10 September 2016. Retrieved 26 November 2019.
- ↑ "Северный флот получил модернизированный противолодочный самолет". lenta.ru.
- ↑ http://www.navyrecognition.com/index.php/news/defence-news/2016/november-2016-navy-naval-forces-defense-industry-technology-maritime-security-global-news/4614-russia-s-upgraded-il-38n-maritime-patrol-aircraft-receives-lightweight-electrical-power-supply-units.html
- ↑ "Восьмой модернизированный Ил-38Н". 23 December 2016.
- ↑ "Upgraded Anti-Submarine Planes Enter Russia's Pacific Fleet". sputniknews.com.
- ↑ "Il-38N antisubmarine aircraft go on Arctic duty". airrecognition.com.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ilyushin Il-38». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ نوامبر ۲۰۱۹.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ایلیوشین ایل-۳۸ موجود است.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
