Zuzenbide publikoa^[1] pertsona edo erakunde pribatuen eta botere publikoa duten organoen arteko harremanak arautzen dituen ordenamendu juridikoaren zatia da, azken horiek beren bidezko ahal publikoak (jurisdikzionalak, administratiboak, egikaritzen dituen organoaren izaeraren arabera) eta legez ezarritako prozeduraren arabera jarduten dutenean, bai eta administrazio publikoko organoen arteko harremanak ere.

Zuzenbide publikoaren ezaugarria da haren aginduak ez daudela alderdiek egikaritu dezaketen borondatearen autonomiaren mende, hau da, beren borondatearen autonomia zilegi erabiliz «ezin» ditzakete aldatu. Agindu «ukaezinak eta nahitaezkoak» dira, Estatuak mendekotasun-harreman batean agintzen dituelako (bere lege-printzipioa legitimoki baliatuz). Justifikazioa herritar guztiek onartu behar dituztela da.

Zuzenbide publikoa, halaber, ordenamendu juridikoaren zati bat da, Estatuaren eta petsona partikularren arteko antolamendu eta mendekotasun gainekoak eta Estatuaren organo eta banaketa funtzionalak elkarren artean antolatzeko, menderatzeko eta koordinatzeko harremanak arautzen dituena. Zuzenbide publikoa osatzen duten arauen bidez gauzatzen da.

Artikulu hau zuzenbideari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.