Kultura-turismoa eskualde baten ondare kulturala eta, hedaduraz, bertako biztanleen bizimodua deskubritzea helburu duen turismo modu bat da.

Fenomeno sozial eta ekonomikoa mundu garaikidean, kultura-turismoa merkatu turistikoaren kuoten % 8tik % 20ra bitarte izango litzateke. Parte-hartze hori nabarmen handitu da azken urteotan, berariaz kultura-xedeetara (batzuetan operadore espezializatuek) eta horiek ulertzeko aukera ematen duten guneetara bideratutako merkataritza-eskaintzak sortu baitira.

Turismoaren pisu astunak (Frantzia, Espainia, Estatu Batuak, Italia, Egipto ...) helmuga turistikoak eta kulturalak badira, Europako herrialde guztiek kultura-turismo baza jokatzen ari dira beren ondare materialean eta ondare ukiezinean konfiantza jarriz, turistak eta bisitariak erakartzeko.

Zaila da ulertzen turismo kulturalaren kontzeptua praktika sozial espezifiko gisa turismoaren eta praktika kulturalen barruan. Hala ere, leku turistiko anitzenetako irudi mediatiko guztiek (Acapulco, Kosta Urdina, Norvegiako Fiordoak, Kénia, Pazifikoko Uharteak, Savoia ...) mundu osoa dimentsio kultural handiko irudikapenekin elikatzen dutela ikusten dugu.

Turismoaren Mundu Erakundeak honela definitzen du: "Funtsean motibazio kulturalen ondorio diren pertsonen mugimenduak, hala nola ikasketa-bidaiak, bidaia artistikoak eta bidaia kulturalak, jaialdietara edo bestelako ekitaldi kulturaletara joateko egindako bidaiak, leku eta monumentuetara egindako bisitak, natura ezagutzeko bidaiak, folklorea edo artea ikertzea eta erromesaldiak".

Kulturaren eta turismoaren arteko loturaren indarra aisiaren bidez azaltzen da (denbora librea), bizilekutik kanpo eta hainbat motibaziok bultzatuta (hondartza, aurkikuntza, zelaia, eguzkia, negozioak, erromesaldia, gurutzaldia, hizkuntza-egonaldia, etab.).

Kultura-turismoa kulturaren eta turismoaren arteko lotura-kategoria espezifikotzat jotzea "hainbat baliabide turistikoren bidez lantzeko" erabaki kontzienteari lotuta dagoela pentsatzea da. Laburbilduz, bidaiaria bere horizonte intelektuala zabaltzen ahalegintzeko baliabidea dela. Hala ere, kontzientzia hori ez da halabeharrez norbanakoak esplizituki formulatutako turismo kulturalarena, sarritan lehen azaldutako motibazio sinpleagoei atxikiko baitzaie. Orduan, turismo kulturalaz ari garenean, hau praktika sozialeko kategoria bat da, eta a posteriori eraikitako eskaintza bat.

Kultura-turisten hiru mota nagusiak, Economist Intelligence Unit tipologiaren arabera:

• kulturalki motibatutako turista (kultura-turisten % 5-10): beren bidaia edo oporrak helburu nagusi gisa hezkuntza edo ikasteko turismo bihurtzen ditu;
• kulturan oinarritutako turista (% 15): ezagunak eta ospe handiko helmuga kulturalak interesatzen zaizkio, Motibazio gutxi du leku berera itzultzeko;
• kulturarekiko interesa duten turistak (% 5-10%): Kulturaz kanpoko bidaia edo oporraldi bat aprobetxatzen du gune kultural eta historikoak bisitatzeko.

"Turismo sortzailearen" garapena kultura-turismoaren osagai bat da, turisten praktika artistiko eta kulturalei erantzuten diena (arte plastikoei, artisautzari, argazkigintzari eta abarri buruzko ikastaroak).