Terra sigillata latinezko esaldia da, euskaraz "lur zigilatua" esan nahi duena. Erromatar zeramika gorri distiratsua izan zen, ezaugarri eskeomorfak zituena. K.a. I. mendetik k. o. III. mendera arte ekoiztu zuten eta jatorriaren arabera lau motakoa izan daiteke:

• Italiakoa
• Galia hegoaldekoa (La Graufesenque izan zen ekoizpen gune nagusia)
• Hispaniakoa
• Afrikakoa.

Moldetan egiten zen buztin finaz; gorrixka zen eta berniz distiratsuz estaltzen zen. Sigillata ikusgarrienak Arezzon (Italia) egiten ziren terra sigillata edo “ontzi aretinoak” dira. Mitologia irudiak, mozorroak, lore sortak eta irudi geometrikoak ziren apaingarri nagusiak. K.o. II. mendean gainbehera izan zuen, eta III. mendean desagertu zen guztiz.^[1]

Ingelesez hitz egiten den eremu akademikoetan samian ware izena emetan diote sarri^[2].

Arkeologoentzat oso baliagarria da hauek aztarnategi batean aurkitzea, agertu den lurrazala kronologikoki kokatzea asko errazten dutelako, eta aztarnategiak izen zituen merkataritza hartu-emanei buruko argibideak ematen dituztelako. Horren arrazoia da, Terra Sigillataren sorrera, bilakaera eta jatorrizko lantegiak ondo ezagutzen direla eta katalogoak publikatu dira ontziek garai eta ekoizpen gune ezberdinetan izan zituzten forma eta dekoraziei buruz.

Artikulu hau kulturari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.