Teodizea (grezieratik θεός -jainko- + δίκη -zuzenbidea-) Jainkoaren existentzia arrazoibideen bitartez frogatzen eta haren ezaugarriak eta izaera aztertzen saiatzen den filosofiaren adarra da. Etimologikoki, Jainkoaren zuribidea izango litzateke eta, horregatik, Naturaren teologia barruan kokatzen da, nahiz eta sarritan biak nahastu eta sinonimotzat hartu. Berez, Teodizea oinarrizko galdera bati erantzun nahi zion: Nola Jainkoak, hain ona izanez, gaizkia uzten du?

Teodicea hitza Leibnizek XVIII. mendean sortu zuen bere liburu baten izenburu bezala: Essais de Théodicée sur la bonté de Dieu, la liberté de l'homme et l'origine du mal. Liburu horretan Leibnizek Teodicea kontzeptuarekin gaizkiaren izatea eta Jaungoikoaren ontasuna azaltzeko edozein ikerketa izendatu zuen. Leibnizek saiakera horrekin ez zuen Jainko akonfesional bat erakutsi, kristauen Jaungoikoa baizik, bere gizakiaren, gaizkiaren eta munduaren ikuspegiarekin.

• Apologetika

• Gottfried Wilhelm Leibniz: Essais de Théodicée sur la bonté de Dieu, la liberté de l'homme et l'origine du mal (2 liburuki), 1710.

• (Gaztelaniaz):La Teodicea.