Eugène Grindel Eluard
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Eugène Émile Paul Grindel
Jaiotza	Saint-Denis, 1895eko abenduaren 14a
Herrialdea	Frantzia
Lehen hizkuntza	frantsesa
Heriotza	Charenton-le-Pont, 1952ko azaroaren 18a (56 urte)
Hobiratze lekua	Père Lachaise hilerria
Heriotza modua	berezko heriotza: miokardio infartu akutua
Familia
Aita	Eugène Grindel
Ama	Jeanne Cousin
Ezkontidea(k)	Gala Dalí  (1917ko otsailaren 21a -  1929) Nusch Éluard  (1934ko abuztuaren 21a -  1946ko azaroaren 28a) Dominique Éluard (en)  (1951ko ekainaren 15a -  1952ko azaroaren 18a)
Seme-alabak	ikusi Cécile Éluard
Hezkuntza
Heziketa	Lycée Colbert (en)
Hizkuntzak	frantsesa esloveniera
Jarduerak
Jarduerak	idazlea, politikaria, poeta eta Frantziako Erresistentziako kidea
Lan nabarmenak	ikusi Liberté, j'écris ton nom (en)
Mugimendua	surrealismoa dadaismoa
Izengoitia(k)	Didier Desroches, Jean Du Haut, Maurice Hervent eta Paul Éluard
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	ateismoa
Alderdi politikoa	Frantziako Alderdi Komunista
eluard.org

Eugène Grindel Eluard (Saint-Denis, 1895eko abenduaren 14a - Charenton-le-Pont, 1952ko azaroaren 18a), izengoitiz Paul Eluard deitua, frantziar poeta izan zen.

Oso gaztetan, erietxe batean sartu behar izan zuen (1912). Lehen Mundu Gerra (1914-1918) ezagutu zuen , eta bakea izan zen, harrezkero, haren ametsa: Poèmes pour la Paix (1918, «Bakerako poemak»). Gerra bukatu zenean, Louis Aragon, André Breton eta Tristan Tzara ezagutu zituen, besteak beste, eta, Dada mugimenduan hartu zuen parte; garai hartakoa da Les Animaux et leurs hommes (1921, «Animaliak eta beren gizonak»). Handik gutxira, ordea, surrealismora jo zuen: Mourir pour ne pas mourir (1924, «Ez hiltzeko hil»).

1929an Maria Benz Nusch ezagutu zuenean, bizitza errotik aldatu zuen, eta maitasuna bihurtu zuen bere poesiaren ardatz: Capitale de la douleur (1926, «Oinazearen hiriburua»), L´amour, la poésie (1929, «Maitasuna, poesia»), La vie inmédiate (1932, «Berehalako bizitza»), maitasun eroaren kantak dira. Aldi hura igaro ondoren, gauza sotilenetara itzuli zen, hizkuntza-gardentasunaren bila: Les yeux fertiles (1936, «Begi emankorrak»), Donner à voir (1939, «Ikustera eman»).

1926an Alderdi Komunistan sartua zen baina, Aragonekin izandako istiluen ondoren, 1933an bota egin zuten. Hala eta guztiz ere, faxismoaren kontrako borrokari eutsi zion (La Victoire de Guernica, 1938). Bigarren Mundu Gerra heldu zenean, erresistentzian sartu eta idazleen nazio-batzordeko buru izan zen; garai hartako poemek gerra dute gai nagusitzat. Gerra bukatu zenean, betiko bake-ametsari heldu zion berriro: Poésie ininterrompue (1946, «Etenik gabeko poesia»), Le dur désir de durer (1946, «Irauteko desira gogorra»), Tout dire (1951, «Dena esan»).

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Eugène Grindel Eluard

• Euskarari ekarriak: Paul Eluard Ekarriak.armiarma.eus