Nominatiboa indoeuropar hizkuntzen gramatika-kasu bat da: perpausaren subjektua adierazten du eta, aditz iragankorrarekin, akusatiboa eskatzen du, objektu zuzena adierazteko.

Atzizkiak nominatiboaren oinarrizkoak dira:

1. adibidez, grezieraz: ὁ λύκος (o lýkos) - otsoa;
2. adibidez, latinez: Dominus est in domo - Jauna etxean dago;
3. adibidez, polonieraz: Cziasto - Pastela.
4. antzinako galieraz: uiros - gizona

Nominatiboa subjektua da perpausean; adibidez, latinez: Flavius venit - Flabio dator.

Subjektua ere bada nor-nork aditzarekin; adibidez, latinez: Puella gladiatorem vidit - Neskak gladiadorea ikusi du.

Kopulatiboarekin, nominatiboa atributu eta subjektu da; adibidez, latinez: Mare est viridis - Itsasoa berdea da.

Euskaraz, ez da erabiltzen nominatiboa kasua.

Indoeuropar hizkuntzak diren gaztelania eta frantsesaren kasu nominatiboa euskarara itzuli behar denean, euskarazko absolutiboa edo ergatiboa erabili ohi da, ergatiboa nor-nork (edo nor-nori-nork) aditza duten perpausetako subjektuan, eta absolutiboa bestelakoetan. Adibideak:

• El perro viene --> Txakurra dator
  El perro nominatiboan ......Txakurra (absolutiboan)
• El perro es negro --> Txakurra beltza da
  El perro nominatiboan .......Txakurra (absolutiboan)
• El perro ve los pájaros --> Txakurrak txoriak ikusten ditu
  El perro nominatiboan .......Txakurrak (ergatiboan, nor-nork aditza duten perpausetako subjektuan)
• El perro le trae la piedra a Maite --> Txakurrak harria ekarri dio Maiteri
  El perro nominatiboan ......................Txakurrak (ergatiboan, nor-nori-nork aditza duten perpausetako subjektuan)

• Genitibo
• Absolutibo
• Ergatibo
• Akusatibo

Artikulu hau hizkuntzei buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.