Kerr efektua kanpoko eremu elektriko batek material batean sortutako birrefringentzia da.^[1][2][3] Bi errefrakzio-indize desberdin ditu: argi-fajoa bitan banatzen da material horretan sartzen denean. Materian efektu hori eragiten duten fenomeno fisikoak izan daitezke, besteak beste, materialaren, elektroestrikzioaren, Efektu fotoerrefraktiboaren eta orientazio molekularraren arabera. John Kerr fisikari eskoziarrak aurkitu zuen 1875ean. Sortutako birrefringentzia, Pockels efektuak eragindakoa ez bezala, aldatu egiten da aplikatutako eremu elektrikoaren karratuaren arabera. Materialek, oro har, Kerr efektu oso ahula izaten dute, baina zenbait likidok Kerr efektu neurgarria dute. Material bati aplikatutako eremu elektriko batek birrefringentzia bat sortzen du material horretan: argiak errefrakzio-indize desberdina du bere polarizazioa eremu elektrikoarekiko ortogonala edo paraleloa bada. Bi indize horien arteko aldeak hau balio du:

${\displaystyle \Delta n=\lambda KI^{2}\,}$

non λ argiaren uhin-luzera baita, K Kerr-en konstantea, eta I eremu elektrikoaren anplitudea.

Artikulu hau fisikari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.