Holografia uhin fronte bat grabatzeko eta gero berreraikitzeko bidea ematen duen teknika bat da. Hiru dimentsioko irudiak sortzeko metodotzat da ezaguna nagusiki, eta beste erabilera asko ere baditu, hala nola datuak gordetzea, mikroskopia eta interferometria. Printzipioz, edozein uhin motaren holografia egin daiteke.

Holografiaren hastapena Dennis Gaborrek asmatu zuen 1948an. Gaur egun ere erabiltzen da teknika hori, elektroi holografia izenarekin.

Hala ere, holografia optikoak ez zuen benetan aurrera egin harik eta laser-izpia asmatu zen arte (1963. urtea). Holograma lortzeko, laser-izpi bat bidaltzen zaio objektuari, bi zatitan banatua: erreferentziazko argi sorta zuzenean grabatzen da argazkian, eta bestea, berriz, objektuak islatu ondoren. Argazkian bi sorten arteko interferentzia-tarteak jasotzen dira, bi uhin-sortak fasean iristen diren tarteak, alegia. Holograma horri lehen erabili denaren maiztasun bereko laser izpi bat zuzentzen bazaio, objektuaren hiru dimentsioko irudi bat eratzen da, edozein aldetatik erliebean ikusi eta argazkia atera dakiokeena, alegia. Kreditu-txarteletan, billeteetan eta disko trinkoetan erabiltzen dira, besteak beste.