Geografia fisikoa edo fisiografia fenomeno naturalak aztertzen dituzten atalak (geomorfologia, hidrologia, klimatologia, edafologia, etab.) biltzen dituen geografiaren atala da^[1]. Hori dela eta, atmosfera, biosfera eta geosfera aztertzen dituen zientzia hau geografiaren bi atal nagusienetako bat da, bestea giza geografia izanik.

Denboran zehar, geografia fisikoa eremu zehatzagoetan zatitzen joan da. Honako hauek dira nabarmenenak:

• Biogeografia: Izaki bizidunen banaketa geografikoa eta horren zergatik eta ondorioak aztertzen ditu.
• Hidrografia: Urari lotutako fenomenoak (itsasoak, ibaiak, etab.) ikuspuntu geografikotik aztertzen du.
• Ingurumen-geografia: Gizakien eta mundu naturalaren arteko elkarrekintzen aspektu espazialak analizatzen ditu Giza geografiaren eta geografia fisikoaren arteko zubitzat har daiteke.
• Klimatologia, paleoklimatologia eta meteorologia: Klima, bai egungoa zein iraganekoa, eta meteoroen aldagai geografikoa aztertzen du.
• Kostaldeen geografia: Itsasoen eta lurraren arteko interfazea aztertzen du.
• Geomatika eta geodesia: Lurraren irudikapena eta neurketa aztertzen dituzten eremu zientifikoak dira.
• Geomorfologia: Lurraren azaleraren itxura eta, horren baitan, geografikoki duen egitura espaziala aztertzen duen zientzia da.
• Paisaiaren ekologia: Prozesu ekologikoen eta paisaiaren arteko harremana aztertzen du.
• Ozeanografia: Ozeanoak ikuspuntu geografikotik aztertzen dituen zientzia da.
• Edafologia: Lurzoruak aztertzen ditu, eta horren baitan, lurzoru moten banaketa geografikoa analizatzen du.
• Paleogeografia: Iraganeko geografia lantzen du.
• Glaziologia: Izotzaren eta uraren gainerako egoera solidoen zientzia da.

Artikulu hau geografiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.