per sia kolekto da rakontoj. Unu el ili, Avo Martin, estis tradukata en islandan lingvon kaj voĉlegata en la radio de Raykjavik. Ŝi akiris duan premion ĉe la itala literatura komitato kaj laŭdan mencion en 1969 ĉe internacia literatura konkurso en la Universala Kongreso de Helsinki. La nuna verko konsistas el ses rakontoj, ĉefe el ŝia hejmlando. La unua, Volupto, impresas pro sia forta temo, preskaŭ nekredebla. Sed, ĉio povus okazi inter ni, homoj... La dua, Epizodo, estas simpla sed kortuŝa okazaĵo, same kiel Avo Martin. Dukatoj montras kial oni povas perdi sian veran feliĉon por ne forlasi la gepatran grundon kaj kutimojn.

La libro enhavas ok mallongajn rakontojn el la kamparana medio, rilatajn al infanaĝaj travivaĵoj, kies simpatiajn kaj humanismajn trajtojn la aŭtorino objektive prezentas. La belstila lingvajo de Zora Heide ja distingiĝas pro sia komprenebleco. Tamen miaopinie ensoviĝis en ĝin iaj malĝustaĵoj, ekzemple: en paĝo 13-a la titolon «La kaŝpasaĝero» mi sangus per «La kaŝita pasaĝero»; en paĝo 48-a aperas grandurbo por granda urbo; en paĝo 81-a etmienoj anstataŭ etaj mienoj aŭ mienetoj.