Zinja ribelo ( arabe ثورة الزنج) estis serio de ribeloj fare de nigraj sklavoj (Zanj) en suda Mezopotamio en la Abasida Kaliflando dum la dua duono de la 9-a jarcento.

Sklaveco estis ofta fenomeno en la Kaliflando. La plej multaj sklavoj estis dungitaj por hejmaj taskoj kaj tial vivis apartigitaj. La sklavoj vivis en malfacilaj cirkonstancoj (salonĉako) kaj estis uzitaj nur en la pli malaltaj areoj de la Tigriso kaj Eŭfrato.

En 869, ribelo eksplodis en la regiono Basra. La estro de la ribeluloj, Ali ibn Muhammad (kiu ne estis sklavo nek nigrulo), deklaris sin "Mahdi" (sava imamo). Li promesis al sklavoj liberecon kaj riĉecon. Ĉi tio donis al li milojn da ardaj, volontaj sekvantoj. Antaŭ 876-878, la tuta suda Irako estis en la manoj de la ribelantoj. La kaliflando ne povis tiutempe sukcese forigi la tumulton. Nur post venko en suda Irano, la kalifo, reveninte kun la armeo al Mezopotamio, povis supervenki la ribelulojn en 879.