Walther Meissner
Persona informo
Walther Meißner
Naskiĝo	16-an de decembro 1882 (1882-12-16) en Berlino
Morto	16-an de novembro 1974 (1974-11-16) (91-jaraĝa) en Munkeno
Lingvoj	germana vd
Loĝloko	Germanio vd
Ŝtataneco	Germanio vd
Alma mater	Teknologia Universitato Munkeno Humboldt-Universitato en Berlino Teknologia Universitato Berlino vd
Profesio
Okupo	fizikisto inĝeniero universitata instruisto vd
Laborkampo	Fiziko vd
Aktiva en	Munkeno vd
Doktoreca konsilisto	Max Planck vd
Honorigoj Honorigoj  Bavara ordeno de la Merito  Komandora Kruco de la Ordeno de Merito de Federacia Respubliko Germanio  Simon Memorial Prize (en) vd
Membrecoj Membrecoj Bavaria Akademio de la Scienco vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Fritz Walter MEISSNER (Berlino, 16-a de decembro 1882 - Munkeno, 16-a de novembro 1974) estis germana fizikisto.

Meissner studis en Berlino maŝinkonstruadon kaj fizikon estante lernanto de Max Planck. Post tiuj studoj li eklaboris en la Physikalisch-Technische Reichsanstalt.

Ekde 1922 ĝis 1925 li konstruis la trian plej grandan likvigilon de heliumo de la mondo. En 1933 li malkovris la nomitan Efiko Meissner, nome la malapero de ĉia magneta kampo en la interno de superkonduktoro. Unu jaron poste li estis nomumita direktoro de la departemento de teknika fiziko en la Teknologia Universitato Munkeno. Post la Dua Mondmilito li estis elektita la unua prezidanto de la Sciencakademio de Bavario. En 1946 li iĝis direktoro de la unua dividaĵo de la komisiono de esplorado de la Akademio pri fiziko je malaltaj temperaturoj. La laboratorioj en kiuj li laboris estis en la urbo Herrsching am Ammersee ĝis 1965, kiam ili estis translokigitaj al Garching. Walter Meissner mortis en Munkeno en 1974.

• Walter Meißner Institute