Terfiziko, aŭ geofiziko ^[1], estas la studado de Tero per kvantaj fizikaj metodoj, precipe per analizo de sismaj ondoj kaj metodoj magnetaj, elektraj, elektromagnetaj kaj radioaktivecaj. Temas pri grava parto de terscienco.

Ĝi forte baziĝas sur aliaj studadkampoj kiel matematiko aŭ informadiko. Terfizikaj teorioj ofte aplikatas, pli ĝenerale, en planeda scienco.

Terfizikon konsistigas, inter aliaj,

1. Sismologio (studo de tertremoj kaj elastaj ondoj)
2. Gravito kaj geodezio (analizo de la gravita kampo de Tero kaj de la grando kaj formo de Tero)
3. Atmosfera elektro kaj tera magnetismo (inzluzive de la jonosfero, radiadozono Van Allen, teraj kurentoj, k.s.)
4. Geodinamiko studas la dinamikon regantan la tektonojn de Tero kaj aliaj planedoj
5. Geotermiko (varmado de la tero, varmofluo, vulkanoj kaj varmaj akvofontoj)
6. Hidrologio (subtera kaj surfaca akvo, kelkfoje inkluzive de glaciejoj)
7. Fizika oceanografio
8. Meteologio
9. Tektona fiziko
10. Esplorada kaj inĝenierarta geofiziko

Rilata fako estas geokemio.

La nomo "terfiziko" verŝajne unue uzatis en Germanio, kie ĝi aperis en la scienca literaturo jam ekde la mezo de la 19a jarcento. La vorton unue uzis Fröbel^[2][3], kiu parolis pri geophysik en 1834.

• Alfred Wegener
• Inge Lehmann

• Fluidaĵ-Dinamiko
• Astroscienco
• Terscienco
• Geologio
• Geografio
• Kartografio
• Internacia Unio de Geodezio kaj Geofiziko

• Eŭropa Geofizika Societo Arkivigite je 2005-03-17 per la retarkivo Wayback Machine
• Internacia Unuiĝo pri Geodesio kaj Geofiziko
• Terscienca Fakultato de Universitato de Utrecht Arkivigite je 2005-02-28 per la retarkivo Wayback Machine
• Fakultato pri Teknikaj Tersciencoj de Universitato de Delft