Estas sendube multaj malkongruoj en la gregoria kalendaro. La tagoj de la jaro antaŭeniras je unu jaro rilate al la tagoj de la semajno, sed la escepto al tio estas ke se okazas supertago, la unua menciita tago moviĝas du tagojn de la semajno. La monatoj estas de malsamaj longecoj, kio estas malavantaĝo, ekz. kiam oni faras statistikajn kalkulojn. La loko de Pasko estas determinita en komplika maniero. Kune kun Pasko, kelkaj el la aliaj ekleziaj ferioj komence de la jaro moviĝas dum pli ol monato. La jarŝanĝo ne estas nepre en logika loko.

En 1923, la Ligo de Nacioj nomumis komisionon por studi la eblecojn de kalendarreformo. Preskaŭ ĉiuj spektakloj volas forlasi unu el la tagoj de la jaro, krom la supertago en superjaro, el la semajna kalkulo, tiel ke ĉiu alia tago de la jaro estu la sama tago de la semajno ĉiujare. Aliflanke, la sugestoj pri kion fari por la aliaj tagoj de la jaro estas sufiĉe dividitaj. Unu ebleco estas grupigi ilin en dek tri identajn 28-tagajn monatojn. Aliaj opinias, ke ĉar 13 ne estas dividebla nombro, ĝi ne kvalifikas kiel nombro dum monatoj. En la monda kalendaro, kiu estis preparita de la usonano Elisabeth Achelis, la 364 tagoj de la jaro estas grupigitaj en 12 monatoj kiuj estas malsamaj laŭ la tagoj de la semajno, sed tiuj siavice estas dividitaj en kvar grupoj de monatoj kiuj estas identaj laŭ la semajnotagoj. La unua monato de ĉiu monata grupo havas 31 tagojn, kaj la dua kaj tria havas 30 tagojn.

La malbona sukceso de multaj kalendarreformaj proponoj eble estis karakterizita per la supre menciita klopodo ekskludi unu el la tagoj de la jaro, du en superjaroj, de la semajna kalkulo. La fakto, ke la tagoj de la jaro ne ŝanĝus rilate al la tagoj de la semajno kaj tamen ĉiu tago apartenus al neĝenata semajna ritmo, nature sekvus, ke estu para nombro da semajnoj en la jaro. La sama averaĝa jarlongo kiel en la gregoria kalendaro estus atingita se ekzistus 52 semajnoj en normala jaro kaj 53 semajnoj en superjaro, kaj superjaroj estus tiuj jaroj kies jara nombro estas dividebla per 5 krom tiuj kies jara nombro estas dividebla per 40 sed ne per 400.

Ŝanĝo ankaŭ estis proponita por determini la lokon de Pasko. La Monda Konsilio de Eklezioj diskutis proponon laŭ kiu Pasko estus la duan dimanĉon de aprilo ĉiujare. Aliflanke, estis proponite determini Paskan dimanĉon laŭ la vera printempa ekvinokso kaj la vera plenluno.