Provenco
| Provenco | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Historia regiono | |||||
 | |||||
 |  | ||||
| Flago | Blazono | ||||
| |||||
| Lando | Francio | ||||
| - koordinatoj | 44° 0′ 0″ N, 6° 0′ 0″ O (mapo)446Koordinatoj: 44° 0′ 0″ N, 6° 0′ 0″ O (mapo) | ||||
| Plej alta punkto | Aiguille de Chambeyron [+] | ||||
| Plej alta punkto | Aiguille de Chambeyron | ||||
| Nacia himno | Copa Santa | ||||
|
|||||
|
|||||
 |
|||||
| Provenco | |||||
 Vikimedia Komunejo: Provence [+] |
|||||
Provenco, okcitanlingve Provença [pʀuˈvensɔ] (Prouvènço laŭ mistrala normo) kaj franclingve Provence [pʁɔ'vɑ̃s], estas histori-kultura regiono el Okcitanio. Estas ankaŭ la nomo de antikva reĝolando kaj posta graflando.
Nuntempe ĝi situas en Francio kaj akordiĝas kun granda parto de ĝia administra regiono Provenco-Alpoj-Bordo Lazura, sud-oriente de la franca regno. Provenco etendiĝas el regiono Nimes ĝis la dekstra bordo de la rivero Var kie limiĝas kun la antikva Graflando Nico.
Ĝi entenas la departementojn (départements) Var, Vaucluse, Bouches-du-Rhône kaj partojn de Alpes-de-Haute-Provence kaj Alpes-Maritimes. La ĉefaj urboj de Provenco estas Marsejlo (Marselha/Marseille), Nico (Niça/Nice), Tolon/Toulon, Avinjono (Avinhon/Avignon), Arles, Ais/Aix-en-Provence.
Historio
[redakti | redakti fonton]Antikvaĝe liguroj kaj keltoj estis ties loĝantoj. Ekde ĉirkaŭ -600 la marbordan zonon koloniis helenoj. En la 2-a jarcento a.K. la romianoj igis la regionon provinco (de la latina vorto provincia devenas la nomo Provenco). Post la falo de la romia imperio visigotoj, araboj kaj fine frankoj invadis Provencon.
La okcitana lingvo antikve konata ankaŭ kiel Provenca lingvo estis grava lingvo eŭropa dum la Mezepoko.
Hodiaŭ Provenco estas parto de la administra regiono Provenco-Alpoj-Bordo Lazura (tiel nomita ekde 1976).
Provencaj elstaruloj
[redakti | redakti fonton]Komponistoj
[redakti | redakti fonton]- André Campra (° 1660 - † 1744)
- Jean Gilles (° 1668 - † 1705)
- Jean-Joseph Mouret (° 1682 – † 1738)
- François Bazin (° 1816 - † 1878)
- Ernest Reyer (° 1823 - † 1909)
- Darius Milhaud (° 1892 - † 1974)
- Georges Aubanel (° 1896 - † 1978)
- Henri Tomasi (° 1901 – † 1971)
- Olivier Messiaen (° 1908 – † 1992)
- Guy Bonnet (° 1945) ankaŭ kantisto
Pentristoj
[redakti | redakti fonton]- Paul Cézanne
- François Marius Granet
- Alfred Lombard
- Henri Matisse
- Pablo Picasso
- Vincent van Gogh
- Louis Parrocel (1634 - 1694)
- Joseph Parrocel (1646 - 1704)
- Nicolas Mignard (1606 - 1668)
- Jacques-Ignace Parrocel (1667 - 1722)
- Pierre Parrocel (1670 - 1739)
- Étienne Parrocel (1696 - 1776)
- Michel-François Dandré-Bardon (1700 - 1783)
- Claude Joseph Vernet (1714 - 1789)
- Antoine Roussin (1819 - 1894)
- Édouard-Auguste Imer (1820 - 1881)
- Paul Saïn (1853 – 1908)
- Auguste Roure (1878 - 1936)
- Victor Crumière (1895 - 1950)
- Michel Trinquier (1931)
Verkistoj
[redakti | redakti fonton]- Jean Aicard
- Henri Bosco
- Alphonse Daudet
- Jean Giono
- Marie Mauron
- Frédéric Mistral, Nobel-premiinto pri literaturo
- Marcel Pagnol, ankaŭ kinfaristo
- Jean Echenoz
- Émile Zola
- Edmond Rostand
- Antonin Artaud
- Robert Ruffi
Dum la 20a jarcento, provenca literaturo renoviĝis kaj estis tre produktiva, danke al la laboro de multaj verkistoj inter ili Philippe Blanchet, lingvisto kaj fakulo pri la provenca lingvo.
Aliaj
[redakti | redakti fonton]- Pytheas (4a jarcento a.K.)
- Francesco Petrarca (1304-13749)
- Nostradamus (1503-1566)
Vidindaĵoj
[redakti | redakti fonton]-
Vido de la monto Ventoux preter lavendokampo -
-
-
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
