Marcus Junius Brutus (85 a. K. - 42 a. K.)
Marko Junio Bruto partoprenis en la murdo de Julio Cezaro.Pentraĵo de Karl von Piloty (1865).
Persona informo
Marcus Junius Brutus
Naskiĝo	85 a. K. en Romo, Romia respubliko
Morto	23-a de oktobro, 42 a. K. en Philippi, Makedonio
Mortis pro	Sinmortigo vd
Mortis per	Penetrating trauma (en) vd
Lingvoj	latina vd
Ŝtataneco	Roma regno vd
Partio	optimates (en) vd
Familio
Dinastio	Junii Bruti vd
Patro	Marcus Junius Brutus the Elder (en) kaj Quintus Servilius Caepio (en) vd
Patrino	Servilia (en) kaj Hortensia (en) vd
Gefratoj	Marcus Junius Silanus (en) , Junia Tertia (en) , Junia Prima (en) kaj Junia Secunda (en) vd
Edz(in)o	Claudia (en) (nekonata valoro–45 a. K.) Porcia (en) (45 a. K.–43 a. K.) vd
Amkunulo	Volumnia Cytheris (en) vd
Parencoj	Calpurnius Bibulus (en) (duonfilo) Decimo Junio Bruto Albino () vd
Profesio
Okupo	filozofo poeto Romia politikisto vd
Postenoj Postenoj pretoro pretoro urba Roman governor (en) kvestoro senatano en la Antikva Romo vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Marko Junio Bruto (latine: Marcus Iunius Brutus; naskiĝis ĉirkaŭ 85, mortis ĉirkaŭ 42 a.K.) estis mortiginto de Julio Cezaro. Por savi la Romian Respublikon kontraŭ tiraneco, li mortigis Cezaron je -44 kaj poste batalis kontraŭ Antonio kaj Oktavio en la batalo de Filipio je -42, sed estis venkita. Li sinmortigis kaj la Respubliko mortis kun li. Lia onklo estis Katono la Plijuna, alia heroa respublikano. Oktavio, adoptita filo de Cezaro, poste starigis la imperion.

Bruto estis sekvinto de la filozofo Platono kaj estis tre studema, leginte librojn en la profunda nokto.

Kiam Cezaro transiris la Rubikonon je -49 kaj montris sin kiel minaco kontraŭ la Respubliko, Bruto aliĝis la armeon de Pompeo. Cezaro venkis Pompeon ĉe Farsalio je -48 kaj pardonis multajn, kiuj batalis kontraŭ li: inter aliaj, Bruto mem kaj Kassio, kiuj poste komplotos por mortigi lin.

Cezaro onidire rigardis Bruton ne nur kiel amikon sed ankaŭ kiel eblan filon ĉar lia patrino estis amoratino de Cezaro.

Kvankam Kassio deziris la morton de Cezaro pro malamo de koro, Bruto deziris ĝin pro amo de justeco, por savi la Respublikon. Pro tio, la komploto ne ŝajnis deca kaj respektinda ĝis la aliĝo de Bruto, kies virton neniu dubis, ne eĉ liaj malamikoj. Do kiam li aliĝis la komploton, ĝi fariĝis realigebla.

...

• http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=Cic.+ad+Brut.+1.1.1
• http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Plutarch/Lives/Brutus*.html
• http://classics.mit.edu/Plutarch/m_brutus.html Arkivigite je 2011-12-07 per la retarkivo Wayback Machine
• http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=App.+BC+toc