Komsomolsko-ĉe-Amuro
| Komsomolsko-ĉe-Amuro | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| urbo urba distrikto de Rusio urbego  vd
| |||||
|
|
| ||||
| Flago | Blazono | ||||
| Administrado | |||||
| |||||
| Poŝtkodo | 681000–681999 | ||||
| En TTT | Oficiala retejo [+] | ||||
| Demografio | |||||
| Loĝantaro | 160 (1888) [+] | ||||
| Loĝdenso | 0 loĝ./km² | ||||
| Geografio | |||||
| Geografia situo | 50° 33′ N, 137° 0′ O (mapo)50.55137Koordinatoj: 50° 33′ N, 137° 0′ O (mapo) [+] | ||||
| Alto | 47 m [+] | ||||
| Areo | 325,1 km² (32 510 ha) [+] | ||||
| Horzono | UTC+10:00 [+] | ||||
| |||||
| |||||
| |||||
|
| |||||
| Alia projekto | |||||
 Vikimedia Komunejo Komsomolsk-on-Amur [+]
| |||||
| |||||
Komsomolsk-na-Amure (ruse Комсомольск-на-Амуре) estas urbo en la rusia Fora Oriento, kiu estis la plej granda armea bazo en la sovetunia tempo. La urbo situas sur la maldekstra bordo de la rivero Amuro, kiu konsistas ankaŭ el longdistancaj marĉoj kun multaj disbranĉiĝoj, riveretoj kaj insuletoj. En la urbo haveblas fervoja stacio kaj flughaveno.
Ĝis 1932 ĝia nomo estis Permskoje (Пермское). En 1959 la urbo havis 177 mil loĝantojn, en 2002 — 281 mil.
Historio kaj ekonomio
[redakti | redakti fonton]Antaŭe tiu areo apartenis al la Ĉina Imperio. En 1858 ĝi transiris al la Rusia imperio laŭ la Traktato de Aigun (ĉine 瑷珲条约, pinjine: Aìhún Tiáoyuē, ruse Айгунский договор).
La urbo estis fondita en 1932, nomita omaĝe al Komsomolo kaj transformita en industrian urbon kun fera metalurgio, maŝinkonstruado, petrolkemio, malpeza industrio, manĝaĵo-industrio kaj ŝipkonstruado kiel la plej gravaj ekonomiaj sektoroj.
La urbo estas ankaŭ konata por la aviadila industrio (Suĥoj). La urbo estas la fino de la Bajkalo-Amura Magistralo kaj ankaŭ havas havenon. Rosneft ekspluatas la plej orientan naftorafinejon en Rusio.
Stalin
[redakti | redakti fonton]Dum la regado de Stalin la urbo devis fariĝi modela urbo kun modernaj fabrikoj kaj komfortaj apartamentoj por la laboristoj, inkluzive sekretan armean ŝipkonstruejon kie centoj da submaraj ŝipoj estis konstruitaj, la duono propulsita de nuklea energio. Ĝi devis fariĝi la urbo, al kiu estis senditaj gejunuloj de Komsomolo, sed ĝi fariĝis ankaŭ urbo de Gulago. Preskaŭ miliono da punlaboristoj, "kulakoj" kaj aliaj homoj konsideritaj malamikaj al la reĝimo, poste ankaŭ germanaj kaj japanaj militkaptitoj devis labori tie, i.a. por BAM (la Bajkalo-Amura Magistralo aŭ dua transsiberia fervoja linio)[1].
Ĝemelurboj
[redakti | redakti fonton]Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ (nederlanda) Herman Vuijsje, Survoje al Vladivostok (Op weg naar Vladivostok), p. 134-135, eld. Lubberhuizen, 2012.ISBN 978 90 5937 300 6
| ||||||
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
